Τα 5 στυλ των σχέσεων Πώς επιλέγει, όμως, κάθε ζευγάρι το «στυλ» του; ­Σίγουρα δεν κάθεται μια μέρα στο τραπέζι των... συμφωνιών και διαπραγματεύεται, παρόλο που κάποιες φορές, όταν αρχίσουν τα «δύσκολα», αναγκάζεται να το κάνει κι αυτό. Περισσότερο το στυλ προκύπτει από μόνο του, ανάλογα με την ηλικία, τους στόχους, το κοινωνικό περιβάλλον, και μπορεί να αλλάξει σε κάποια άλλη στιγμή, αν επέλθει κάποια σημαντική αλλαγή στη ζωή του, όπως είναι η γέννηση ενός παιδιού ή αλλαγές στην επαγγελματική κατάσταση του ενός ή και των δύο. απο το Μπλογκ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Ποιο στυλ ζευγαριού σάς ταιριάζει;

 αποσπασμα

Τα 5 στυλ των σχέσεωνΠώς επιλέγει, όμως, κάθε ζευγάρι το «στυλ» του; ­Σίγουρα δεν κάθεται μια μέρα στο τραπέζι των... συμφωνιών και διαπραγματεύεται, παρόλο που κάποιες φορές, όταν αρχίσουν τα «δύσκολα», αναγκάζεται να το κάνει κι αυτό. Περισσότερο το στυλ προκύπτει από μόνο του, ανάλογα με την ηλικία, τους στόχους, το κοινωνικό περιβάλλον, και μπορεί να αλλάξει σε κάποια άλλη στιγμή, αν επέλθει κάποια σημαντική αλλαγή στη ζωή του, όπως είναι η γέννηση ενός παιδιού ή αλλαγές στην επαγγελματική κατάσταση του ενός ή και των δύο.

1. «Μαζί στα δύσκολα και στα εύκολα»
Το παραδοσιακό ζευγάρι: Σε αυτό το στυλ πολλοί θα αναγνωρίσουν τη σχέση των γονιών τους. Είναι τα ζευγάρια που θέλουν να γεράσουν μαζί, μοιραζόμε­νοι τις ίδιες ιδέες, απόψεις, στόχους. Η ατομικότητα εγκαταλείπεται σε μεγάλο βαθμό για το «εμείς». Επικρατεί η πεποίθηση ότι για το καλό της οικογένειας πρέπει να υπάρχει ταύτιση των συντρόφων και ομοφωνία.
Οι ρόλοι: Σε αυτό το ζευγάρι κυριαρχούν κυρίως τα παραδοσιακά πρότυπα. Ο άνδρας φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την οικονομική εξασφάλιση. Είναι ο «πρέσβης» της οικογένειας προς τα έξω, τουλάχιστον σε σχέσεις και υποχρεώσεις πέραν του στενού οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντος, και διεκπεραιώνει δύσκολες «επιχειρήσεις» (μεγάλες αγορές, δάνεια, ταξίδια). Η γυναίκα φροντίζει για την καλή λειτουργία του σπιτιού και την ανατροφή των παιδιών. Ενίοτε, ανα­λαμβάνει μέρος εργασιών ή της εργασίας του συζύγου για να τον βοη­θήσει. Η θαλπωρή, η σιγουριά, η στήριξη εντός της οικογένειας είναι δικές της αρμοδιότητες. Ο ρόλος του ενός συμπληρώνει αυτόν του άλλου και έτσι υπάρχει μεγάλη αλληλεξάρτηση. Οι αποφάσεις, συνήθως, παίρνονται από κοινού.
Το σχόλιο: Το στυλ αυτό βασίζεται στη σταθερότητα την οποία εξασφαλίζει. Επειδή οι ρόλοι είναι σαφώς καθορισμένοι, η συμβίωση είναι σχετικά αρμονική. Επικρατεί ηρεμία, ασφάλεια, ρουτίνα - με την καλή (και την κακή) έννοια του όρου.

2. «Αυτονομία και ισοτιμία πάνω απ’ όλα»
Το αυτόνομο ζευγάρι: Αυτό το ζευγάρι το ενώνει, κατά παράδοξο τρόπο, η αναζήτηση της ­αυτονομίας των συντρόφων, που θεωρείται απαραίτητη για την προσωπική και για την κοινή ευτυχία. Η θυσία της ατομικότητας στο βωμό της κοινής ζωής εκλαμβάνεται ως αποτυχία, τόσο προσωπική όσο και της σχέσης. Οι ρόλοι: Επειδή στόχος και των δύο είναι η πραγμάτωσή τους σε πολλά διαφορετικά πεδία (ως σύντροφοι, γονείς, επαγγελματίες, κοι­νω­νικά όντα), τα ζευγάρια αυτά αποφεύγουν τα στερεότυπα που βασίζονται στο φύλο τους και επιδιώκουν την ισοτιμία σε όλα. Η επικοινωνία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτευχθεί συμφωνία για το κάθε βήμα. Από εκεί και πέρα, όλες οι δυνατότητες είναι ανοιχτές και για τους δύο.
Το αυτόνομο ζευγάρι είναι εξωστρεφές, τόσο συντροφικά όσο και ατομικά. Η επαφή με τον έξω κόσμο τρέφει και εμπλουτίζει τη ζωή του και αποτρέπει την επικράτηση της ρουτίνας, η οποία θεωρείται ενοχλητική και απειλητική για τη σχέση.
Το σχόλιο: Το μεγάλο πλεονέκτημα του στυλ αυτού είναι ότι, καταρχήν, δίνει τη δυνατότητα να έχει κανείς και προσωπική ζωή και συντροφική. Προβλήματα προκύπτουν όταν οι ατομικές αναζητήσεις δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την κοινή ζωή και η σχέση αρχίσει να γίνεται εμπόδιο. Τότε το πιο πιθανό επόμενο βήμα είναι η διάλυσή της.

3. «Ο καθένας τη ζωή του»
Το παράλληλο ζευγάρι: Δεν θυμίζει καθόλου αυτό που θα ονο­μά­ζαμε «ευτυχισμένο ζευγάρι». Ο καθένας εδώ έχει τους ρυθμούς και τις δραστηριότητές του (τις οποίες, όμως, δεν επενδύει στη σχέση όπως οι «αυτόνομοι») και αγνοεί σχεδόν τελείως τι κάνει ο άλλος, τόσο σε προσωπικό όσο και σε οικογενειακό επίπεδο.
Οι ρόλοι: Ο καθένας έχει το ρόλο του και δεν συμμετέχει ούτε ηθικά ούτε πρακτικά στα καθήκοντα του άλλου. Κατά βάθος, οι δύο σύντροφοι είναι μαζί γιατί δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά και όχι γιατί αισθάνονται να χρειάζονται ο ένας τον άλλο συναισθηματικά.
Συχνά, τέτοια ζευγάρια είναι αποκομμένα από άλλες σχέσεις, ακόμη και κοντινές, συγγενικές, χωρίς όμως να υπάρχει ταυτόχρονα η ανάγκη για δική τους ιδιωτική ζωή.
Το σχόλιο: Αν και πολύ μοναχική, η συνύπαρξη μπορεί να είναι ήρεμη, εφόσον οι απαιτήσεις του ενός από τον άλλον είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Όταν ο φόβος της αλλαγής είναι μεγάλος, μπορεί ένα τέτοιο ζευγάρι να «κρατήσει» μια ζωή.

Μεγάλες προσδοκίες
Ακόμη και σήμερα, ίσως μάλιστα περισσότερο και από παλαιότερες εποχές, οι απόψεις που έχουμε για τις σχέσεις φέρουν τη σφραγίδα της προσδοκίας της ρομαντικής αγάπης. Μιας αγάπης που, όταν τη βρούμε, αφηνόμαστε σε αυτήν, οραματιζόμενοι «βίον ανθόσπαρτον» που να εγγυάται αρμονία, ασφάλεια, ευτυχία... Η πραγματικότητα, όμως, δείχνει ότι η καθημερινότητα μιας σχέσης δεν μπορεί να βασίζεται μόνο στην αγάπη. Πολλές φορές μοιάζει με μια «επιχείρηση» που απαιτεί καλή συνεργασία, σωστή κατανομή των δυνάμεων, του χώρου, του χρόνου. Και κάθε ζευγάρι αναπτύσσει τη δική του στρατηγική, για να τη φέρει σε πέρας…
4. «Μόνοι εναντίον όλων»
Το ζευγάρι-κουκούλι: Εδώ τον πρώτο λόγο έχουν η τρυφερότητα και η προστασία. Ο κύριος στόχος των συντρόφων είναι να παρέχουν ο ένας στον άλλο στοργή και στήριξη μπροστά στις δυσκολίες της ζωής. Η σχέση και η κοινή ζωή είναι σαν μια φωλιά προστατευμένη όσο το δυνατόν περισσότερο από τον έξω κόσμο. Όπως και στο παραδοσιακό ζευγάρι, είναι μια σχέση συγχώνευσης και ταύτισης.
Οι ρόλοι: Σε αυτό το ζευγάρι επικρα­τεί ισότητα και δικαιοσύνη στην κατανομή των ρόλων και των καθηκόντων. Εργάζονται και οι δύο και βρίσκουν εξίσου καταφύγιο και ανακούφιση στη σπιτική ζωή.
Η σχέση με τον έξω κόσμο είναι περιορισμένη, το ζευγάρι αυτό αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν έναν πυρήνα κάπως ξεκομμένο από το περιβάλλον. Κοινωνικές δραστηριότητες, επαγγελματική εξέλιξη ή συμμετοχή στα κοινά αποτελούν μάλλον δευτερεύοντες στόχους.
Το σχόλιο: Το πλεονέκτημα τέτοιων σχέσεων είναι η προστατευμένη ατμόσφαιρα και η ασφάλεια. Δυστυχώς, όμως, αυτή η εσωστρέφεια είναι αποτέλεσμα και αιτία ταυτόχρονα ανεπάρκειας στην αντιμετώπιση προβλημάτων, τόσο εξωτερικών όσο και στην ίδια τη σχέση, με αποτέλεσμα, όταν προκύπτουν τέτοια, αυτή να κινδυνεύει.

5. «Είμαστε μέρος του κόσμου μας»Το κοινωνικό ζευγάρι: ­Επενδύει στη συζυγική και οικογενειακή ζωή με έναν τρόπο συχνά ­συγχωνευτικό, χωρίς πολλά περιθώρια για προσωπικές ανησυχίες κι αναζητήσεις. Η διαφορά, όμως, με τα άλλα ­ζευγάρια είναι η μεγάλη σημασία της συμμετοχής στην κοινωνική ζωή: στην περιοχή, στο σχολείο, στο συνδικαλισμό, στις κινήσεις πολιτών.
Οι ρόλοι: Το στυλ αυτό το διακρί­νει η ισότητα, η ευελιξία και η αλληλοστήριξη. Οι δύο σύζυγοι εναλ­λάσσονται στις υποχρεώσεις της οικογένειας. Προτεραιότητα έχει πάντα όχι η προσωπική ζωή και ανάπτυξη του καθενός, αλλά το κοινό καλό, είτε της ίδιας της οικογένειας είτε του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος.
Το σχόλιο: Η προτεραιότητα των κοινών αναγκών, η αλληλοστήριξη και η εξωστρέφεια, κάνουν τα ζευγάρια αυτά να είναι τα πιο ικανοποιημένα και τα πιο ανθεκτικά στο χρόνο. Δεν απογοητεύονται εύκολα, γελάνε συχνό­τερα μαζί, χαίρονται περισσότερο τη ζωή τους και χωρίζουν σπανιότερα…