«Προτιμάμε την... αυτοαπέλαση, στην Αθήνα δεν μπορείς να σταθείς πουθενά»

«Προτιμάμε την... αυτοαπέλαση, στην Αθήνα δεν μπορείς να σταθείς πουθενά»
αποσπασμα :
Φεύγουν και οι αναφορές τους είναι μειωτικές για τη χώρα μας. Ο 20χρονος Μοχάμετ αγκαλιάζει τη μητέρα και την αδελφή του, που εξηγεί τους λόγους: «Εδώ μεγάλωσε, είναι ράφτης, δεν ξέρει καλά αραβικά. Αποφάσισε να φύγει για πάντα. Δεν θέλει ν' ακούσει λέξη για την Ελλάδα. Του φέρονται άσχημα, τον κυνηγάει η Αστυνομία, είναι μελαχρινός». «Κι εγώ θα φύγω», υπόσχεται η 22χρονη Σάλμα, που δουλεύει ταμίας σε βενζινάδικο. «Εδώ μεγάλωσα, αλλά παραμένω πολίτης δεύτερης κατηγορίας»... Η μητέρα δακρύζει: «Η ζωή μας, η δουλειά, όλα πια είναι δύσκολα. Στο Μαρόκο θα ζήσουμε καλύτερα».
«Δεν υπάρχει ελπίδα»
Ο 23χρονος Μοχάμετ Ζαχίρ επιστρέφει και αυτός γιατί στην Ελλάδα διαπίστωσε πως δεν έχει καμία ελπίδα να ζήσει νόμιμα. «Αρχικά, μου έδωσαν ένα χαρτί που ισχύει για ένα μήνα. Αν σε πιάσουν μετά τη λήξη του, σε κρατούν για 4 μέρες και την επόμενη φορά για τρεις μήνες. Εμεινα ήδη αρκετά στα κρατητήρια. Εξάλλου, δεν είχα σκοπό να παραμείνω. Ηθελα να φτάσω στη Γαλλία. Εκεί ζουν οι γονείς μου».
Στο Μαρόκο, όπου τον περιμένουν η γυναίκα και η κόρη του, εργαζόταν σε πολυκατάστημα. Τι βρήκε εδώ; «Η μόνη προσφερόμενη δουλειά είναι να πουλάς "μαύρο" με 7-8 ευρώ ένα κομμάτι. Στην Ομόνοια, το Σύνταγμα, την Κυψέλη, τη Βικτώρια, παντού. Δεν είμαι κλέφτης, δεν θέλω να μπλεχτώ σε εγκληματικές πράξεις».
Ο Μοχάμετ έμεινε δύο μήνες, ξόδεψε 3.500 ευρώ και επιστρέφει με τα ίδια ρούχα που έφυγε από το Μαρόκο πριν από τρεις μήνες. Ούτε με μία φανέλα παραπάνω. Η περιπέτειά του μέχρι να φτάσει είναι η γνωστή σε όλους: έμεινε 20 μέρες στην Τουρκία και μία εβδομάδα στα κρατητήρια της Σάμου. Υστερα πήγε στην Κρήτη για δύο μήνες και από εκεί ήλθε στην Αθήνα για να βγάλει το εισιτήριο της επιστροφής.
Σε οίκο μόδας εργαζόταν ο 37χρονος Ναάνα Αμπντέλ Χάντι μέχρι που έφυγε από το Μαρόκο στις 15 Φεβρουαρίου. Να πώς περιγράφει την κατάσταση που βιώνουν οι μετανάστες στην πρωτεύουσα: «Στην Αθήνα δεν μπορείς να σταθείς πουθενά αν ζεις παράνομα. Κινδυνεύεις να περάσεις τη ζωή σου στη φυλακή. Ενα μήνα έξω, τρεις μήνες μέσα. Ξόδεψα όλες μου τις οικονομίες για να έρθω, πάνω από 2.000 ευρώ. Φεύγω και δεν έχω ούτε ένα κέρμα επάνω μου. Στην Ιταλία έχω φίλους, αλλά δεν κατάφερα να φτάσω».