του Πετρου Θεοδωριδη
(απόσπασμα:)
Στο μύθο ο Νάρκισσος γονατίζει πάνω από μια λίμνη νερού εκστασιασμένος από την ομορφιά που αντανακλάται στην επιφάνεια της. Μια μέρα ,υποκύπτει στον πειρασμό να χαϊδέψει αυτή την εικόνα, πέφτει στο νερό και πνίγεται.
Το νόημα του μύθου αφορά στον κίνδυνο της προβολής :το να αντιδρά κανείς απέναντι στον κόσμο ωσάν η πραγματικότητα να μπορούσε να κατανοηθεί μέσα από εικόνες του εγώ
Ο μύθος του Νάρκισσου αφορά στους κινδύνους της συγχώνευσης.
Ο Νάρκισσος βλέποντας τον εαυτό του να καθρεπτίζεται στην επιφάνεια του νερού ,λησμονεί ότι τα νερό είναι κάτι άλλο και έξω απ΄ τον ίδιο κι ετσι χάνει την αίσθηση των κίνδυνων του.
Θυμίζει επίσης και την κραυγή αγωνίας του Ντοριαν Γκρευ μπροστά στο πορτραίτο του ;«Ζηλεύω το κάθε τι που η ομορφιά του είναι αθάνατη. Ζηλεύω την ομορφιά αυτού του πορτραίτου Γιατί να την κρατήσει αφού εγώ θα την χάσω ;Κάθε στιγμή που περνάει αρπάζει κάτι από μένα και τη δίνει σ αυτό. Ω να γινόταν αλλιώς Αν μπορούσε ν αλλάζει η εικόνα, κι εγώ νάμαι πάντα ότι είμαι τώρα !Γιατί τη ζωγράφισες ; Κάποια μέρα θα με ειρωνεύεται, θα με ειρωνεύεται φρικτά.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου