Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: κατι
κάτι που ταν πολύτιμο και ήταν από χρυσάφι
το δώσαμε ενέχυρο ,μια μέρα στον σαράφη
κάτι που ήταν δροσερό κι ήταν αναπνοή μας
μα τώρα λειώνει σαν κερί μαζί με την ψυχή μας
κάτι έχει σπάσει μέσα μας κι είναι σακατεμένο
κάτι που είχαμε ακριβό και τώρα είναι θαμμένο
κάτι που χάσαμε παλιά ψάχνουμε να το βρούμε
κι'αναρωτιoμαστε κρυφά''άραγε ακόμα ζούμε;''
Αυτή η Χώρα η απέθαντη που είναι λυπημένη
θυμίζει κάτι μέσα μας που τώρα αργοπεθαίνει...
Αναγνώστες
Κυριακή 2 Μαΐου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου