Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η Σκοτωμένη ΧελιδΩνα

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η Σκοτωμένη ΧελιδΩνα
Μες τον Μπαξέ μας κάποτε, Τρύπωσε Χελιδώνα
-που νόμιζε πως βρέθηκε σε παραδείσου Δώμα -

και κούρνιασε σε μια Γωνιά και κλώσησε τ'αυγά της
μας είδε και τιτίβισε γλυκά απ' τη χαρά της

μας Δώρισε χαμόγελα ,φτερούγισε κοντά μας
και νόμιζε πως σαν κιαυτήν πως είναι κι η Καρδιά μας

Γιατί η Χελιδωνα μας είχε Ελευθερία
Μα την δική μας την Καρδιά , κατείχε η Μοχθηρία

Κιοταν μας χαμογέλασε της βγάλαμε το Μάτι
και στο κορμί της βγάλαμε το φθονερό μας άχτι

κιολοι μαζί σκοτώσαμε,την μανα Χελιδώνα-
με να μαχαίρι στην καρδια και μια βαριά κοτρόνα

Κι υστερα τεμαχίσαμε τα μαύρα τα φτερά της
Και την Διχάλα κόψαμε της Χελιδωνουράς της

κι ύστερα της ανοίξαμε την άσπρη την κοιλιά της
κι εκεί μάταια ψάξαμε τα ολόασπρα αυγά της

Και αφού με αίμα βάψαμε τα ολολευκα μας Χέρια
Ολόχαροι ευχηθήκαμε , κοιτάζοντας τ' Αστέρια

''Μεγαλοδύναμε Θεέ στείλε Χελιδονάκια
Κι εμείς θα τα σκοτώσουμε
Γιατί'μαστε ανθρωπάκια ''