περι ατομου ,προσωπου και Γιανναρά(παλια σχολια)

πηγή :
http://panosz.wordpress.com/2007/10/29//
Οκτώβριος 29, 2007 στο 8:19 μ.μ
Νοσφεράτος

εχω μια απορια … Αλλο το προσωπο και Αλλο το ατομο;(που εμφανιστηκε ως εννοια ειδικά στη Δυση;)
Οκτώβριος 29, 2007 στο 8:34 μ.μ
Ο θειος Ισιδωρος

“Ως πρόσωπο στην Ορθοδοξία ορίζεται ο άνθρωπος στην κοινωνική του φύση, ως σύστημα σχέσεων, στην αγαπητική του διάσταση, κατά το πρότυπο της κοινωνίας των προσώπων της Αγίας Τριάδας και κατ’ αντιδιαστολή προς την ατομικιστική ηθική του ατόμου”
Ο Γιανναρας ειναι βαλτος (απο καπου τα …παρνει -δεν μπορει…,) για να μας κανει να νοιωθουμε νοητικα ανεπαρκεις: αμα δεν ειναι ετσι γιατι δεν μπαινει στον κοπο να μας εξηγησει τι εννοει -να μας …”χαλασει” το γιγαντα (της ανωτερης σκεψης του) με …ψιλα φασολακια;
Που παει και τα σκεφτεται ολα αυτα, εχει κανενα δωματιο και αποσυρεται [εδω εγω εχω ολοκληρη ντα(τ)σα στα Παλουκια Σαλαμινας οπου αποσυρομαι να γραψω τους πανηγυρικους του ΙΘΙ, και παλι δεν μπορω να τα συλαβω τοσο βαθεια, ουτε να τα διατυπωσω με τετοιο στομφο![ερωτηση:στομφαρει η γατα στο γιαουρτι;απαντηση:στομφαριζε κι ας ειναι και ρογες!(συζητηση μεταξυ δυο Ισπανων)]
* * *
Πανος:“Για να επαναλαμβάνεται η διαπίστωση, κάτι τρέχει… ”
Να το …κοιταξεις, μην το …αφησεις ετσι!
* * *
Αν μου το επιτρεψει η βαρεμαρα, που με διακατεχει τωρα τελευταια, θα επανελθω.
Εν τω μεταξυ αφηνω στο ποδι μου το Νοσφερατο(Νοσφερατεεεεε!).
Οκτώβριος 29, 2007 στο 8:36 μ.μ
Ο θειος Ισιδωρος

Λες ναχω παθει α-κηδεια;
Οκτώβριος 29, 2007 στο 8:46 μ.μ
Πάνος

θείε,
μάλλον χρειάζεσαι μια (καινούρια) θεία…
*
Νοσφεράτε,
πρόσωπο και άτομο είναι έννοιες που έχουν χρησιμοποιηθεί με διαφορετικό περιεχόμενο. Το “πρόσωπο” περιλαμβάνει τον όλον άνθρωπο, ενώ το “άτομο” περιορίζεται στο πολιτικό υποκείμενο.
Οκτώβριος 29, 2007 στο 8:53 μ.μ
Νοσφεράτος

Μαλιστα! Πολύ κατανοητό… Το προσωπο περιλαμβάνει τον όλον άνθρωπο που λεει κι ο Βενιζελος. Τωρα καταλαβα !
Οκτώβριος 29, 2007 στο 9:11 μ.μ
Νοσφεράτος

O Georges Bataille μας θυμίζει πως η ασυνέχεια ,η διαφορά ενυπάρχει στην πραγματικότητα «Κάθε όν διαφέρει από όλα τα άλλα Μεταξύ ενός όντος και ενός άλλου υπάρχει μια άβυσσος, υπάρχει μια διακοπή.Αυτή η άβυσσος βρίσκεται για παράδειγμα ανάμεσα σε σας πού με ακούτε και σε μένα που σας μιλώ.Είμαστε, εσείς κι εγώ όντα διακεκομμένα”Πισω απο αυτή την οπτική βρισκεται ολη η Παραδοση της Δυτικής σκεψης η οποια οδηγει και στην Υπαρξιακή εννοια του Ατομου…που ειναι εννοια που σημαδευεται απο την αγωνια( βλ Κιρκεργκωρ)
Ενώ . αντιθετα -και απο οτι μου φαινεται ο Γιανναράς με αυτά τα ”αγαπητικά του ” προσπαθει να γεφυρωσει την ελλειψη …την Αβυσσαλεα αποσταση που χωριζει τα ανθρωπινα οντα με ενα τεχνασμα … αυτό της ”αγαπητικής κοινωνιας…” και του προσωπου ”δηλαδή σε αυτό πού θα ονομάζαμε παλινδρόμηση στη μη διαφοροποιημένη κατάσταση πού βιώθηκε στο σώμα της μητέρας κατά την κυοφορία και στην αμέσως μετά τη γέννηση περίοδο. Η μη διαφοροποίηση, η κατάσταση συγχώνευσης, αντιστοιχεί σε ένα είδος παραδείσιας κατάστασης όπου δεν υπάρχει χάσμα ανάμεσα στην ανάγκη και την ικανοποίηση αυτής της ανάγκης, όπου μητέρα και παιδί συνυπάρχουν σε μια φαινομενικά αδιάσπαστη ναρκισσιστική μονάδα.