Περι της Κοινωνιολογιας των Συναισθηματων

α) δεν υπάρχει ορθολογισμος χωρίς συναισθημα(τουλαχιστον σε ανθρωπινα οντα και οχι σε σκεπτομενες μηχανές)και β)”η αποσυνδεση συναισθήματος από τη λογική, οδηγεί στα χειρότερα είδη ανορθολογισμούΣε οτι αφορά τον πολιτικό ρόλο των συναισθημάτων εχω να είπω τα εξής:
Τα τελευταία χρόνια, αρχίζει να μελετάται σοβαρά, και στην Ελλάδα ,ο ρόλος των συναισθημάτων και των συγκινήσεων στην πολιτική και στη κοινωνία.

Αρχίζει να εμφανίζεται λοιπόν μια ελληνική βιβλιογραφία που εντάσσεται στο ευρύτερο ρεύμα μελέτης των συγκινήσεων που παρατηρείται σε διεθνές επίπεδο τα τελευταία χρόνια, από το σύνολο των κοινωνικών και ν επιστημών Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 8Ο ,ο Βασίλης Καραποστόλης, πρωτοπόρησε στην ανάλυση των παθών της ελληνικής κοινωνίας, στη σχέση της με το ιστορικό της παρελθόν και το τρέχον της περιβάλλον με το βιβλίο του Συμβίωση και Επικοινωνία στην Ελλάδα ,Αθήνα Γνωση (1987).Κεντρική θέση του Καραποστολη είναι ότι κύριος κοινωνικός δεσμός στην Ελλάδα, ήταν και είναι οι «συναναστροφές»:όχι τόσο εφήμερες όσο επίπλαστες μορφές κοινωνικής ζωής, επίδειξης αβαθούς ισχύος, δοκιμών ματαιοδοξίας. Κι όλα αυτά ,γιατί η ρευστότητα των δομών γεννά ένα έλλειμμα εμπιστοσύνης στον άλλο και μιαν αβεβαιότητα σχετικά με τις προοπτικές ζωής.Πιο πρόσφατο το βιβλίο του Ανδρέα Πανταζοπουλου «Η δημοκρατία της συγκίνησης ,Αθήνα, Πόλις 2002) αποτελεί μια παραδειγματική περίπτωση της σημασίας που οφείλει να δίνει η πολιτική ανάλυση στα πάθη. Αναλύοντας τις περιπτώσεις του επεισοδίου των Ιμίων και της σύλληψης του Οτσαλάν ,ο συγγραφέας δείχνει πως ,ο συναισθηματικά φορτισμένος λόγος, έφερε στο ίδιο αντιπολιτευτικό στρατόπεδο κόμματα και ομάδες που παραδοσιακά εντοπίζονταν στα αντίθετα άκρα της κλίμακας Αριστεράς- Δεξιάς.Η διεύρυνση της ελληνικής βιβλιογραφίας της πολιτικής κοινωνιολογίας των συγκινήσεων βοηθήθηκε και από την μετάφραση ορισμένων βιβλίων όπως του βιβλίου του Almpert Hirschman Τα πάθη και τα συμφέροντα (Θεσσαλονίκη ,Παρατηρητής 2003). Πρόκειται για ένα έργο κλασσικό, στο οποίο μελετάται η ιστορική μετάβαση από την προ καπιταλιστική και προνεωτερική έννοια του «πάθους », στην έννοια του «συμφέροντος» ως πηγή νοήματος του κοινωνικοί πράττειν.. Η μετάφραση του βιβλίου της Chantal Mouffe Το δημοκρατικό παράδοξο (μετ Α Κιουπκιολής Πρόλογος Γ Σταυρακάκης Αθήνα Πόλις 2004) οδήγησε το ενδιαφέρον στην πολιτικό-κοινωνιολογική ανάλυση των παθών, προκειμένου να κατανοήσει κανείς στις προκλήσεις της λαϊκίστικης δεξιάς

Επισης εχουμε τ Θαυμασιο Βιβλιο των Ν . Δεμερτζη Θ, Λιποβατς : Φθονος και Μνησικακια : Τα παθη της Ψυχής στην Κλειστή κοινωνια(αποσπασμα εκ του οποιου ειναι και πολλά απο τα παραπανω ) ..περι του οποιου εχω γραψει και αλλου..