Αντιμέτωποι με την κρίση..Αφιερωμα στη βιβλιοθηκη της ελευθεροτυπίας(κλικ)

Το λησμονημένο μάθημα του 1929
ΤΟΥ ΠΟΛ ΚΡΟΥΓΚΜΑΝhttp://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=24/10/2008&id=85473088

Τρεις ελέφαντες σε ένα δωμάτιο
ΤΟΥ ΤΖΕΡΕΜΙ ΡΙΦΚΙΝhttp://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=24/10/2008&id=99654848

Η τρέλα των ανεξέλεγκτων αγορών
ΤΟΥ ΤΖΟΖΕΦ ΣΤΙΓΚΛΙΤΣhttp://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=24/10/2008&id=4359296

Ζαν-Πολ Φιτουσί: «Οι κρίσεις είναι στα γονίδια του καπιταλισμού»http://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=24/10/2008&id=19261952

Ο Γκρίνσπαν κοίταζε αλλού
ΤΟΥ ΡΟΜΠΕΡΤ ΡΑΪΧhttp://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=24/10/2008&id=27030400

Η ιδεολογία του κεφαλαίου
ΤΗΣ ΝΑΟΜΙ ΚΛΑΪΝhttp://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=24/10/2008&id=41212160

Το τέλος της εποχής των ακροτήτων
ΤΟΥ ΜΙΣΕΛ ΑΛΙΕΤΑhttp://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=24/10/2008&id=49229440

Πλήγμα στους μύθους του νεοφιλελευθερισμού
ΤΟΥ ΑΝΡΙ ΒΕΜΠΕΡhttp://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=24/10/2008&id=55030784

Χρειαζόμαστε περισσότερο κράτος;
ΤΟΥ ΜΙΚΕΛΕ ΣΑΛΒΑΤΙhttp://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=24/10/2008&id=71179648

Δέκα μέτρα για την έξοδο από την κρίση
ΤΟΥ ΓΙΟΧΑΝ ΓΚΑΛΤΟΥΝΓΚhttp://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=24/10/2008&id=76636928

Τα φαντάσματα του Κέινς και του Ρούζβελτ
ΤΟΥ ΜΑΣΙΜΟ ΣΑΛΒΑΝΤΟΡΙhttp://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=24/10/2008&id=84527232

Ανεύθυνοι και κυνικοί υποκριτές
ΤΟΥ ΡΙΚΑΡΝΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑhttp://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=24/10/2008&id=98590208

απόσπασμα απο το τελευταιο

''Ο παγκόσμιος χρηματιστικός καπιταλισμός της αγοράς επικράτησε πάνω στη βάση τριών αρχών.Πρώτον: Η αξία καθορίζεται και μετριέται στις κοινωνίες μας σε συνάρτηση με τη συμβολή που μια πράξη, ένα αγαθό, μια κατάσταση προσφέρει στην αύξηση της αξίας του χρηματιστικού κεφαλαίου.Δεύτερον: Η ιδιωτική επιχείρηση είναι ο θεσμός που είναι ο πιο κατάλληλος και ικανός να αξιοποιεί τους πόρους που είναι διαθέσιμοι στον κόσμο.Τρίτον: Η αγορά είναι ο μηχανισμός που είναι κατάλληλος για να επιλέγει αποτελεσματικά τη χρήση των πόρων (και ιδιαίτερα προς όφελος ποιων γίνεται αυτή η χρήση).Από αυτές τις τρεις αρχές προέκυψαν οι μεγάλοι «νόμοι-εντολές» του παγκόσμιου καπιταλισμού: η εμπορευματοποίηση κάθε μορφής ζωής (όλα είναι εμπόρευμα), η απελευθέρωση κάθε οικονομικής δραστηριότητας (ελευθερία των κινήσεων του κεφαλαίου, έκρηξη των φορολογικών παραδείσων), η απορύθμιση της οικονομίας (η παρέμβαση του κράτους είναι πηγή διαστρέβλωσης της αγοράς), η ιδιωτικοποίηση όλων όσα μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν (νερό, υγεία, εκπαίδευση, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, απορρίμματα, φάρμακα, νεκροταφεία, τράπεζες, ταμιευτήρια, ασφάλεια κ.λπ.), η παγκοσμιοποίηση της χρηματοπιστωτικής οικονομίας, των επιχειρήσεων, του εμπορίου (και η συνακόλουθη διαμόρφωση ισχυρότατων παγκόσμιων ιδιωτικών βιομηχανικών και χρηματοπιστωτικών ομάδων), η υποχρέωση ανταγωνιστικότητας σε όλα τα μέτωπα, την οποία κανείς (ούτε και τα κράτη) δεν μπορεί να αποφύγει.Εδώ και τριάντα τουλάχιστον χρόνια, ο κόσμος (και όχι μόνον η οικονομία) κυβερνιέται από αυτούς τους «νόμους-εντολές». Εδώ και τριάντα χρόνια έγινε τόσο πολύς λόγος για τον θρίαμβο του παγκόσμιου καπιταλιστικού χρηματιστικού συστήματος της αγοράς. Κι ωστόσο -σήμερα είναι πρόδηλο- η εφαρμογή αυτών των «νόμων-εντολών» σε πάνω από τριάντα χρόνια συχνών κρίσεων οδήγησε το καπιταλιστικό σύστημα μπροστά στην κατάρρευση.

Το καπιταλιστικό σύστημα κατέδειξε ότι είναι δομικά ασταθές (επειδή θεμελιώνεται πάνω στη διακινδύνευση), εχθρικό απέναντι στη μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού (επειδή υπηρετεί τις πιο ισχυρές και πλούσιες ομάδες), καταστροφικό για τους φυσικούς πόρους του πλανήτη (επειδή είναι άπληστο και επεκτατικό, καθώς είναι πεπεισμένο ότι όλα είναι δυνατά χάρη στην επιστήμη και την τεχνολογία), αυταρχικό και αλαζονικό απέναντι στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία (επειδή πιστεύει περισσότερο στην ελευθερία και την αυτορυθμιστική ισχύ των δυνάμεων του κεφαλάιου και της αγοράς και δεν είναι τυχαίο που σε αυτά τα τελευταία χρόνια οι υποστηρικτές του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος επέβαλαν την ιδέα του «κόστους της πολιτικής»).