Υπάρχουν άνθρωποι που όταν σου χαμογελάνε νιώθεις σαν παγιδευμένο ζώο που άγρια σκυλιά του δείχνουν τα γυμνά τους δόντια
Υπάρχουν άνθρωποι που ορκίζονται πως σ' αγαπούν και όλο τους το σώμα και η στάση του και εκείνη η πεινασμένη λάμψη στο βλέμμα σε κάνουν να νιώθεις πως το μόνο που επιθυμούν είναι να κατασπαράξουν μια Λίμπρα σάρκας σου
Υπάρχουν άνθρωποι που Διαλαλούν πως είναι ερωτευμένοι γιατί κάπου διάβασαν ή είδαν ότι υπάρχει ο Έρωτας
Υπάρχουν άνθρωποι που καμώνονται τους ευαίσθητους ΄..κι ενώ ένα δάκρυ ανειλικρινούς μετάνοιας που ΄πηγάζει από το ενα μάτι διασχίζει το μάγουλο ,το αλλο ματι λαμπει κενό από το άδειο φως της απληστίας τους...
7 σχόλια:
Νόσφυ μήπως πρέπει να παρουσιάζεται σαν να είναι μια αρκετά συνηθισμένη κατάσταση κι όχι τύπος ανθρώπου αυτό;
Το χαμόγελο λένε ορισμένοι ότι ήταν έτσι κι αλλιώς επίδειξη φόβου και επιθετικότητας αρχικά, όπως είναι στα ζώα το να δείχνουν τα δόντια τους. Ο φόβος και η επιθετικότητα όμως πολλές φορές οφείλονται σε πραγματική ευαισθησία (τρωτότητα ίσως καλύτερα να το πούμε).Άρα ηθικά σωστότερο είναι να διακρίνει κανείς την τρωτότητα και να την εξουδετερώνει όπως και την επιθετικότητα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Αν ισχύει σαν τύπος ανθρώπου μια τέτοια περιγραφή δεν ξέρω ποιός θα μπορούσε να εμπιστευτεί ποιόν.
coerdia
COERDIA αυτό που λές ισχυει..
ομως μου φαινεται οτι ισχυει και μα υπουλη διαλεκτική μιμησης ..
δηλάδή
α) πραγματι το χαμογελο μπορει να ειναι ενδειξη αυθεντικής τρωτοτητας και ευαισθησιας
β) το οποιο μιμουνται τα πεινασμένα σαρκοφαγα και 1) γιατί Ζηλευουν την τρωτοτητα και ευαισθησια (γιατί την ζηλευουν; μα γιατί δεν βρισκουν καμμια απολολαυση στην δική τους αναισθησια που ειναι και ανηδονια)και 2) ως δολωμα για να καταβροχθισουν τα θυματα τους
ετσι γ) οι πραγματικά ευαισθητοι καταλήγουν να μή χαμογελουν γιατι το παγομενο χαμογελο των δεινοσαυρων εχει χαντακώσει την δική τους ευαισθησια
(καπως ετσι ..αν υποψιαζεσαι το τι θελω να πώ)
Δεν πολυκαταλαβαίνω. Ωστόσο αυτό που περιγράφεις είναι μια διαδικασία μεταδοτική κατά το μάλλον ή ήττον; δηλαδή όπως το λες είναι σαν ο ένας να σκοτώνει την ευαισθησία του άλλου,σωστά; άρα δεν μπορεί κανείς να αποφύγει το να γίνει δεινόσαυρος. Γι'αυτό δεν μου φαίνεται και πολύ σωστό το να παρουσιάζεται σαν ανθρώπινος τύπος ή να προσωποποιείται αυτή η περιγραφή, μπορεί πολύ εύκολα να αντιστραφεί στις περισσότερες ανρθώπινες σχέσεις όπου παρουσιάζονται προβλήματα και ο δεινόσαυρος να είναι ευαίσθητος και ο ευαίσθητος δεινόσαυρος (και να είναι όντως και τα δύο και οι δύοι). Και μετά θα πάμε στην άλλη κατάσταση όπου ο άλλος μας κλέβει την απόλαυση κτλ.
coerdia,ως ευαίσθητος δεινόσαυρος.
''δηλαδή όπως το λες είναι σαν ο ένας να σκοτώνει την ευαισθησία του άλλου,σωστά;''
oxi
λεω πως εχουμε εναν διαρκή ανταγωνισμο δυο ειδών Δεινοσαυρων
Των Φυτοφαγων ας πουμε και των Σαρκοφαγων
οι Φυτοφαγοι - ευαισθητοι ειναι τρωτοι- Οι Σαρκοφαγοι παριστανουν τους Φυτοφαγους για να τους Φανε ..Οι Φυτοφαγοι γινονται ολοενα και εξυπνοτεροι και μαθαινουν να αμυνονται ..Αυτό τους κανει βεβαια και λίγο Σαρκοφαγους ..Οσο για να αμυνθουν ..Παντως ολη αυτή η διαδικισια σκοτώνει ενα μεγαλο μερος της ευαισθησιας των φυτοφαγων που ειναι εξαρχης συνδεδεμένη με την τρωτοτητα
Υπαρχει βεβαια και η Στρατηγική του Δελφινιου (βλ καπου την ετικετα θεωρια χμ θα το ψαξω εγώ)
οσο για το :''Και μετά θα πάμε στην άλλη κατάσταση όπου ο άλλος μας κλέβει την απόλαυση κτλ.
μα η απολαυση - (εννοειται η υπερχειλιζουσα απολαυση η νοσταγλια μιας παραδεισιας καταστασης -παντα νοειται Μόνο ως κλεμενη απολαυση ... Δεν υφισταται ποτε πραγματικά)
Τη στρατηγική του δελφινιού την θυμάμαι και είναι πολύ σωστό. Αλλά εκεί νόμιζα ότι μιλούσες για διαχείριση συγκρούσεων ενώ εδώ για σχέσεις στοργής που τελικά δεν είναι τέτοιες.Ωστόσο και πάλι νομίζω ότι είναι καλύτερο να παρουσιάζονται αυτά ως ρόλοι και όχι ως χαρακτήρες. Γιατί αυτός που είναι δελφίνι για τον έναν είναι καρχαρίας για τον άλλο κ.ο.κ.
Για την απόλαυση που την κλέβει ο άλλος μάλλον δεν έχω επίσης καταλάβει καλά. Σκεφτόμουν το μυθιστόρημα "Η επέκταση του πεδίου της πάλης" και το συσχέτισα με την κατάσταση που βιώνει ο ήρωας εξαιτίας της πρώην αγαπημένης του.
coerdia
"Η επέκταση του πεδίου της πάλης"
δεν το ξερω αυτο το μυθιστορημα... θα το ψαξω βεβαια
H Cynical έχει μια ανάρτηση για αυτό εδώ:
http://e-cynical.blogspot.com/2008/02/blog-post_19.html
Αλλά μην διαβάσεις όλη την ανάρτηση προτού διαβάσεις το βιβλίο αν το σκοπεύεις γιατί αναφέρεται στην πλοκή.
coerdia
Δημοσίευση σχολίου