Αυτό που δεν αντεχεται ,το πνίγει η Μοχθηρία
Κι ο Φθόνος των ατάλαντων και η Μικροψυχία
Αυτη η μεσα μας φωτιά , αυτό το φώς που καίει
Αυτό που μεσα απ’ τη καρδιά αργά σαν λάβα ρέει
αυτός ο χτυπος της καρδιάς,το Ρυθμικό ρολόι
που σαν τον Χρόνο εκρίνεται,αιώνιο μοιρολόι
οι χάντρες του κομπολογιου ,ψυχών μας κομποσχοίνι
Το πιο βαθύ μας φάντασμα, που καίγεται και σβύνει,
η μέσα μας η έκρηξη, Τά Ρω του έρωτα μας
Κι οι αναμνήσεις της ζωής που χανονται σιμά μας
που σας χτυπά στο προσωπο ,και που σας εξοργίζει
ειναι η Ιδια η ζωή , η μέσα σας που Σφύζει
Κι εσεις την πνιξατε αργά,μέ μοχθηρό σχοινάκι
Μεσ’τη κοιλια σου βρισκεται ,πτωμα, ενα παιδάκι
που σε κοιτά απο μεσα σου, με σκοτωμένο μάτι
Που απ’ τη ζωή ξεπέζεψες απ’ του όνειρου το άτι
Σχόλιο από Νοσφεράτος Ιούνιος 30, 2008
4 σχόλια:
με πηρε απο κατω με το ποιημα σου κ αυτος ειναι επαινος γιατι τα ποιηματα που διαβαζω συνηθως με κανουν να νυσταζω
ολοι οι στιχοι ειναι οδυνηρα ομορφοι αλλα αυτο το "μες στη κοιλια σου βρισκεται πτωμα ενα παιδακι",με τσακισε,με εξυψωσε
κ ταυτοχρονα με προσγειωσε στη πικρη αληθεια που εννοεις
celin
ολα σχεδόν τα ποιηματακια μου που βρικσονται εδώ περα μεσα ειναι γραμμενα εν θερμώ -δεν τα ξανακοιταξα - και απευθυνονται σε καποιους ή εκφαζουν τα συναισθηματα μουεκινη τη στιγμή ..
Ειμαι εντελώς ανικανος να γραψω στιχακια (τουχλαχιστον στο Ιντερνετ που να τα εχω πρσεχεδιασει η επεξεργαστει ..
Κποτε συμμετειχα σε πολύ ωραιες παρεςς οπου ανταλλάσαμε ποιηματακια αυθορμητα .. Στις Χελιδωνες καιστον Προκρουστη .. Ηταν αξεχαστη εμπειρία ....
μα ακριβως για αυτο ειναι ωραια!γιατι ειναι αυθορμητα κ ανεπεξεργαστα!
εμενα δε μου αρεσει η "ακαδημαικη"ποιηση(ο ορος ειναι προφανως αδοκιμος}με τα πομπωδη κουφια λογια βαλμενα στη σειρα σχεδιασμενα,για να εντυπωσιασουν κ να "ψαρωσουν" αλλα οχι για να σε αγγιξουν
αν δε ποναει αυτος που γραφει,οταν γραφει,δε γραφει ομορφα
αν δε ποναει αυτος που γραφει,οταν γραφει,δε γραφει ομορφα''
ειναι αλήθεια...
παντως εχει και το μπλογκινγ την ειρωνια του ε;
Δημοσίευση σχολίου