Αναγνώστες

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

το Τελος του Αμερικανικου Ονειρου και της Αμερικανικης Μεσαιας ταξης : ενα αρθρο στην Ελευθεροτυπία

αντιγραφω:
(απο το αρθρο του Θ. Τσιτσα:

Οι οικονομολόγοι στις ΗΠΑ μοιάζουν κατάπληκτοι για το μέλλον και τις ζοφερές οικονομικές προοπτικές που προδιαγράφονται για τους Αμερικανούς εργαζόμενους. Και είναι αλήθεια.

Ολο και περισσότεροι Αμερικανοί στοιβάζονται στις ουρές των γραφείων εύρεσης εργασίας, καθώς η οικονομική κατάσταση επιδεινώνεται και η ανεργία αυξάνειΗ βενζίνη ξεπέρασε τα 4 δολάρια το γαλόνι, οι κατασχέσεις των σπιτιών είναι πλέον ανεξέλεγκτες, ο πληθωρισμός άγγιξε το 5% και η ανεργία σημειώνει άνοδο με γεωμετρική πρόοδο. Αρκεί, όμως, πραγματικά αυτό ώστε να βυθίσει την εμπιστοσύνη του καταναλωτή τόσο χαμηλά που να αγγίζει, σχεδόν, επίπεδα ρεκόρ; Αρκεί ώστε να πείσει περισσότερους από 8 στους 10 Αμερικανούς πολίτες ότι η χώρα οδεύει προς τη λάθος κατεύθυνση; Σίγουρα κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει. Οι Αμερικανοί εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους, με μοναδικό τρόπο, έφτασαν στο κατώφλι της παρούσας οικονομικής κρίσης χωρίς εφόδια για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειές της. Αντί να έχουν αποκτήσει έναν προστατευτικό οικονομικό μανδύα κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπτυξης που προηγήθηκε, οι αμερικανικές οικογένειες στην πραγματικότητα στριμώχτηκαν στην άκρη, σε ένα οικονομικό κλαδί και, συνεπώς, προετοιμάστηκαν για να «εκτελεστούν» μόλις παρουσιάστηκαν τα προβλήματα.Υπήρχε πραγματική άνθησηΔεν ισχύει ότι η άνθηση της τελευταίας γενιάς δεν ήταν πραγματική. Ηταν. Η αμερικανική οικονομία διπλασιάστηκε σε μέγεθος μεταξύ της περιόδου 1980-2007. Δεν είναι ότι όλα τα προνόμια της προηγούμενης περιόδου πήγαν εξ ολοκλήρου σε μια οικονομική ελίτ (παρ' όλο που ένα μεγάλο τμήμα εκεί κατευθύνθηκε τελικά). Εκατομμύρια εκατομμυρίων Αμερικανών πλούτισαν μαζί με τους συνήθεις πολυεκατομμυριούχους. Ομως, η ευημερία που απόλαυσαν εξαγοράστηκε σε μια τιμή μειωμένης ασφάλειας για τις οικογένειές τους και τους εαυτούς τους. Ακόμα και καθώς το εισόδημά τους αυξανόταν, το οικονομικό ρίσκο -το κόστος τού να απολυθείς, του να υποφέρεις από μια ασθένεια που σε υποχρεώνει να σταματήσεις να εργάζεσαι ή μιας καταστροφής όπως μια πυρκαγιά στο σπίτι σου- που κάποτε, κατά κύριο λόγο, έφεραν μόνο οι φαρδιές πλάτες των επιχειρήσεων και της κυβέρνησης, μεταφέρθηκε στις πλάτες των συνηθισμένων, μέσων οικογενειών, ξεκινώντας από τους φτωχούς εργαζόμενους έως τους αρκετά πλούσιους.Αυτό σημαίνει ότι πριν χτυπήσει η σημερινή οικονομική κρίση οι οικογένειες δασκαλεύτηκαν ούτως ώστε να κάνουν πιο απότομα οικονομικά ανοίγματα από ό,τι στο παρελθόν· ανοίγματα από τα οποία θα δυσκολεύονταν να «αναρρώσουν». Και τώρα αυτό το πρόβλημα βρίσκεται πάνω τους. Πέφτουν ολοένα και περισσότεροι.Οι αλλαγές που έκαναν τους Αμερικανούς πιο επιρρεπείς έλαβαν χώρα στους «στύλους» που στήριζαν τις εργαζόμενες οικογένειες και που τις κρατούσαν ψηλά για ολόκληρες γενιές. Οι θέσεις εργασίας, τα προνόμια, η στέγη, η υγειονομική κάλυψη, οι αποταμιεύσεις για το κολέγιο και τη σύνταξη, ακόμα και η πληρωμένη ασφάλιση, όλα έπαιξαν ουσιαστικό ρόλο στη διατήρηση της οικονομικής σταθερότητας των οικογενειών κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Ωστόσο, η προστατευτική αξία του καθενός αποδυναμώθηκε την τελευταία εικοσαετία.Η καραμέλα «λιγότερο κράτος»Παρόμοιες αλλαγές, με παρόμοιες μετατοπίσεις του οικονομικού ρίσκου από τις επιχειρήσεις και τις κυβερνήσεις στις οικογένειες, συνέβησαν:1 Στη συνταξιοδότηση, όπου η αλλαγή από τις παραδοσιακές συντάξεις σε 401 (k)s (αυτοχρηματοδοτούμενα επενδυτικά προγράμματα συνταξιοδότησης) άφησε τους πολίτες να μεριμνήσουν, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, από μόνοι τους για τα γεράματά τους. Ουσιαστικά, τα νούμερα έπεσαν απότομα. Το ποσοστό των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα που βασίζονταν στις παραδοσιακές συντάξεις έπεσε μια γενιά πριν από το 62% στο μόλις 10% σήμερα, ενώ το ποσοστό που εξαρτάται αποκλειστικά από το 401 (k)s ανέβηκε στο συγκλονιστικό 63%... 2 Στα δίδακτρα των κολεγίων, όπου το δραματικά αυξανόμενο κόστος και η φθίνουσα διαθεσιμότητα ομοσπονδιακών υποτροφιών σημαίνουν ότι οι περισσότερες οικογένειες δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν όταν στέλνουν τα παιδιά τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά πρέπει να δανειστούν. Αυτό εξέθεσε, οικονομικά, περισσότερο τους γονείς. Και σημαίνει ότι αφότου αποφοιτήσουν οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι είναι φορτωμένοι με χρέος και, σε πολλές περιπτώσεις, πρέπει κατευθείαν να κατευθυνθούν προς τις καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας προκειμένου να βοηθήσουν στην πληρωμή του κόστους του κολεγίου. Πριν από 20 χρόνια τα δάνεια χρησιμοποιούνταν ώστε να πληρώσουν περίπου το 15% των διδάκτρων, της στέγης και των τιμών που πλήρωναν γονείς και φοιτητές για το κολέγιο, ενώ τώρα αντιστοιχούν στο 1/3 όλων αυτών. 3 Στην κάλυψη για την υγεία, η οποία στοιχίζει περισσότερο σήμερα και καλύπτει λιγότερα. Μόλις στα τελευταία 8 χρόνια το μέσο ετήσιο κόστος ασφαλίστρων των εργαζομένων διπλασιάστηκε από 1.600 σε 3.300 δολάρια.Δεν έμαθαν ποτέ το ρίσκοΚάποιοι ισχυρίζονται ότι στη νέα, ανταγωνιστική παγκόσμια οικονομία οι αμερικανικές επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις της Ουάσιγκτον απλώς δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στην παροχή της προστασίας κατά του οικονομικού κινδύνου, όπως συνήθιζαν. Το βέβαιο είναι ότι εκείνο που πραγματικά συνέβη ήταν ότι οι Αμερικανοί πολίτες δεν ενημερώθηκαν ποτέ για την υποχρέωση που ανέλαβαν να φέρουν ένα τόσο μεγάλο φορτίο ρίσκου. Ως εκ τούτου, οι Αμερικανοί εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους θα αναγκαστούν να διαβιώσουν πάνω σε ένα σκοινί το οποίο, από οικονομικής πλευράς, βρίσκεται πολύ ψηλά - μόνο ένα ή δύο στραβοπατήματα από μια απότομη οικονομική πτώση. *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 02/08/2008


- Ας το διαβασουν οι Νεοφιλελευθεροι εγχωριοι θαυμαστές της Θατσερ(φιλεναδας του Χασαπη Πινοσετ ), του Ρήγκαν ,οι οπαδοι της Νεοφιλελευθερης Αηδιαστικής ουτοπίας του ''καθαρου'' -χωρις κρατικές στρεβλώσεις καπιταλισμου...

βλ επίσης στην ιδια Ελευθεροτυπία:
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟ «ΙΡΛΑΝΔΙΚΟ ΘΑΥΜΑ» ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΥΦΕΣΗ;
Η «κέλτικη τίγρη» ήταν χάρτινη

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Θυμάστε το «ιρλανδικό θαύμα»; Την «κέλτικη τίγρη» που πολλοί προέβαλλαν ως πρότυπο για το πώς μια μέχρι πρότινος αγροτική χώρα μπορεί να μεταμορφωθεί σε αστέρι της ευρωπαϊκής ανάπτυξης;http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=50981424

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο χρόνος σβουριζει προς πάσα κατεύθυνση

 Έχετε  παρατηρήσει  το  ποσο    εύκολα     και  ανεξήγητα     χάνονται  -  λές  και τα κατάπιε  η θάλασσα  -   ζητήματα  που  μας  απασχόλη...