Ας ήταν. Τώρα, νάμπαινα σ’ενα Ονειροπλάνο
Στα Σύννεφα ν’ανέβαινα κι ακόμα και Πιο Πάνω
και να διέσχιζα υγρές περιοχές του αέρα
ας ήτανε να ξέφευγα από της Γης τη σφαίρα
σε άλλο κόσμο Ονειρικό , μέσα στα παραμύθια
να εκσφενδονιζόμουνα μεσ’ του ουρανού τα Στήθια
Κιας ήταν να κρεμιομουνα στη Θεϊκή τη Ρόγα
και να γλιστρουσα στα Ψηλά μ’ιπτάμενη Πιρόγα
ας ήταν να με χάιδευε των ΄Ονειρων η Μάνα
και να κοιμόμουν απαλά στων Σινεμά τα Πλάνα....
Στα Σύννεφα ν’ανέβαινα κι ακόμα και Πιο Πάνω
και να διέσχιζα υγρές περιοχές του αέρα
ας ήτανε να ξέφευγα από της Γης τη σφαίρα
σε άλλο κόσμο Ονειρικό , μέσα στα παραμύθια
να εκσφενδονιζόμουνα μεσ’ του ουρανού τα Στήθια
Κιας ήταν να κρεμιομουνα στη Θεϊκή τη Ρόγα
και να γλιστρουσα στα Ψηλά μ’ιπτάμενη Πιρόγα
ας ήταν να με χάιδευε των ΄Ονειρων η Μάνα
και να κοιμόμουν απαλά στων Σινεμά τα Πλάνα....
1 σχόλιο:
Και τα έχει μπλέξει κιόλας.Να και κάτι ακόμα πιό εύκολο να το λέει κανείς και πιο δύσκολο να το κάνει από το να περπατήσει στην κόψη του ξυραφιού...Στην κόλαση ίσα που βλέπεις την αγάπη σου κι αυτό με τη βοήθεια των άλλων."αύτη εστιν η παραμυθία".Νόσφυ με μέτρο το καθάρισμα ε;καληνύχτα.
Δημοσίευση σχολίου