Ο Μαρξ ηταν μαρξιστης και σαν τετοιος εκανε ένα θεμελιωδες λαθος που κανουν ολοι οι μαρξιστες: Στον υπολογισμο της υπεραξιας παρελειψε να συμπεριλαβει την την τιμη του τυριου. Το τυρι είναι το κερδος, το κερδος είναι το κινητρο για τη δουλειά.
Στα γαϊδουρια το αντιστοιχο “τυρι” είναι το καροτο: Πειραματα εχουν αποδειξει ότι ο γαϊδαρος δεν τρεχει από ιδεολογια αλλα από ιδιοτελεια!
Στον ερωτα το “τυρι“ είναι τα …μυγδαλα!
Αν η δουλεια ηταν καλη θα δουλευε και ο δεσποτης, όμως είναι γνωστο ότι ο νομος της βαρυτητας καθιστα τη δουλεια μια επωδυνη διαδικασια.
Επειδη διαπιστωση αυτή δεν απαιτει διαμεσολαβηση από τη νοηση, είναι κατι που γνωριζουν ακομα και οι ανωμαλοι ή οι σαλοί, γιαυτο δεν δουλευουνε χωρις κινητρο. Ποσο μαλον οι γνωστικοι.
Ο Μαρξ πριν τα γραψει αυτά οφειλε να λαβει υπ’ οψιν του το μανιφεστο αυτου του κοπριτης ονοματι Λαφάργκ, που ειχε για γαμπρο: «Το δικαιωμα στην τεμπελια».
Ο Μαρξ δεν ανακαλυψε την πυριτιδα (ουτε την πυτιριδα), απλως ηθικολογει.
Η λεξη «εντιμος - εντιμοτητα» δεν εχει την ηθικη σημασια που του προσέδωσε ο χριστανισμος αλλά την αρχικη γλωσσολογικη αξια που ειχε πριν παραφθαρει το νοημα της: “Εν τιμή” “εν τη τιμη”
Εν τη τιμη (στην τιμη λοιπον περιλαμβανεται) το κοστος και το κερδος (δηλαδη το τυρι)!
Το κοστος αφορα στην πρωτη υλη, την επεξεργασια του υλικου, τη μελετη, το σχεδιασμο, τα εργατικα, τα μεταφορικα, τη συσκευασια, τη διανομη, την προβολη του προϊοντος κλπ εξοδα.
Το κερδος δεν το παιρνει ενας μονο από τους ανωτερω παραγοντες αλλα αφορα πολλους και επιμεριζεται αναλογως σε ολους οσους παρεμβαλονται από την πρωτη υλη μεχρι το τελικο προϊον να φτασει στον καταναλωτη.
Όταν σε μια συναλλαγη η τιμη του προσφερομενου προϊοντος αντανακλα μια σωστη αναλογικοτητα μεταξυ κοστους και κερδους τοτε στον καπιταλισμο αυτή η συναλλαγη ονομαζεται έντιμη (εν-τιμή).
Όταν το κερδος είναι δυσαναλογο, δηλαδη μεγαλυτερο του κοστους (λογω τεχνικης ή άλλης ελειψης, καρτελ, εκμεταλευση της αναγκης κ.ο.κ), αυτο στον καπιταλισμο ονομαζεται αισχροκερδια, μαυραγοριτισμος κλπ και διωκεται επι αυστηρω κολασμώ.
Στο κερδος συμμετέχει και ο μεγαλος νταβατζης που λεγεται Κρατος (ΦΠΑ, ΦΜΑ, τελος επιτηδευματος, τα ΄ρχιδια του Καραμπελα, φορολογηση κερδων σε ολες τις φασεις παραγωγης του προϊοντος κ.ο.κ).
Σε Κρατη όπως το δικο μας η κατανομη των κερδων δεν αποτελει μια εντιμη συναλλαγη μεταξυ των συμμετεχοντων μερών στην παραγωγη, διακινηση και εμπορια του αγαθου.
Ο Κρατος είναι ο νταβατζη που παίρνει το μεγαλυτερο μεριδιο του κερδους (όλα τα μυγδαλα) από το τιμιο γαμησι της πουτανας παραγωγης, στην οποια απομενει το πικρομυγδαλο. Αυτό το μαρτυρουν με τον πιο αδιαμφισβητο τροπο τα ποσοστα επι της τιμης που λαμβανει το κρατος στα καυσιμα, στα τσιγαρα και σε κάθε ειδους συναλλαγη.
Τα υπερογκα αυτά κερδη ο Κρατος τα ξοδευει στα μπουζουκια, και πιο συγκεκριμενα το μοιραζει στο “λαο” μεσω …κοινωνικων παροχων (υγεια, δημοσια εργα, πολιτιστικα προγραμματα, φιέστες, σιέστες, χεσ΄τες κ.ο.κ.) για να το φανε στα μπουζουκια.
Ο Κρατος θεωρει τον εαυτο του “παιδι του λαου” γιαυτο κραταει μεγαλη μεριδα για την παρτη του (τους λειτουργους του). Και πραγματι είναι γνησιο “παιδι του λαου” αφου, όπως αναφερει και ο Παναγιωτης Κονδυλης, το κρατος εχει αλωθεί από την κοινωνια.
Λογω αυτου του νταβατζιλικιού η τιμη του κάθε καταναλωτικου αγαθου εκτινασεται στα υψη, εις βαρος βεβαια της αγοραστικης δυναμης του “λαου”, οποτε το κρατος αναγκαζεται να κανει ακομα περισσοτερες …κοινωνικες παροχες για να μπορει ο περηφανος εργατης και ο αγροτης να …πηγαινει βουλγαρες.
Αυτό ονομαζεται πληθωρισμος.
Όταν αυτό το φιλολαϊκο ειδος διαχειρισης οδηγει σε αδιεξοδο (πτωχευση), αυτό λεγεται “εκμεταλευση του (ελληνικου) λαου από τον Σόιμπλε”.
Στον …αθλιο Καπιταλισμο οι απληρωτες ωρες εργασιας αποτελουν αυστηρα κολασιμη πραξη, τοσο που (ειδικα μετα το νομο Παρασκευοπουλου) από ποινικη αποψη συμφερει περισσοτερο να είναι κανεις πρεζεμπορας παρα να εργοδοτης που εχει ανασφαλιστους εργαζομενους (10.500 ευρω + αναδρομικη ασφαλιση 6 μηνων το κεφαλι, εστω και για μια ωρα ανασφαλιστης εργασιας).
Στον -αληστου μνημης- σοσιαλισμο, που θεμελιωθηκε πανω στις παρακαταθηκες του Μαρξ, οι απληρωτες ωρες εργασιας αποτελουσαν επαναστατικα ευσημα με την κωδικη ονομασια «κοκκινα μεροκάματα».
Το ιδιο και η απανθρωπη εντατικοποιηση της εργασιας, που με την κωδικη ονομασια «σταχανοβιτισμός» βαφτιστηκε σοσιαλιστικη αρετη.
Η διαφορα της σοσιαλιστικης απληρωτης και της εντατικοποιημενης εργασιας από την …επαρατο καπιταλιστικη, ηταν ότι ΟΛΕΣ οι σοσιαλιστικες ωρες εργασιας ηταν απληρωτες και εντατικοποιημενες, το δε κρατος/αφεντης επαιρνε ολοκληρο το κερδος, ενώ το μεριδιο του εργαζομενου ηταν τοσο οσο και του παρία κατά την περιοδο της φεουδαρχιας, δηλαδη πριν ο καπιταλισμος παρει τον παρια και τον κανει μικροαστο, δινοντας του τη δυνατοτητα να αποκτησει ο ιδιος τα αγαθα που παρηγαγε.
Επειδη στην μαρξιστικη επικρατεια τα κρατη δεν ειχαν αλλωθει από την κοινωνια (όπως τα δικα μας) αλλα από μια σκληρη και αδιστακτη στρατιωτικοκομματικη κάστα, η κεφαλαιοποιηση της απληρωτης εργατικης δυναμης και ολοκληρο το κερδος διενεμετο στα μελη της κάστας αυτης, ενώ στους παραγωγους διενεμοντο αυτά που το κρατος θεωρουσε απολυτως απαραιτητα για την επιβιωση.
Είναι προφανες ότι τα ναϋλον καλσόν, τα στυλό bic, τα μπλουτζιν και οτιδηποτε παρομοιο, θεωρειτο …μικροαστικο κατάλοιπο και δεν περιηχετο στην κρατικη λιστα με τα απαραιτητα αγαθα.
Η ελειψη τυριου (κινητρο κερδους) ειχε σαν αποτελεσμα, ότι εξω από το πλαισιο του σκληρου και απανθρωπου καταναγκασμου (εξωντοσεις, φυλακισεις, εξοριες, γκουλακ Σιβηριας κλπ) η σχεση που ανεπτυξαν οι διαβιουντες στην επικρατεια του σοσιαλιστικου παραδεισου με την παραγωγικοτητα, ηταν αναλογη αυτης -που στον κοσμο της χριστιανικης θεολογιας- εχει ο διαολος με το λιβανι.
Αυτό συντομα κατεστησε την συντρηπτικη πλειοψηφια των διαβιουντων σε μαρξιστικα καθεστωτα (πλην των εκμεταλευτων τους), εξωμοτες του …σοσιασιλιστικου ιδεωδους, ενώ αντιθετως σε κοσμους με τα πολιτισμικα χαρακτηριστικα του δικου μας, οι θιασωτες του ιδεωδους αυτου, υπο συνθηκες βαθυτατης κρισης και αυξημενης εκλογικης αποχης, επαρκουν να εκλεξουν κυβερνηση.
Νοσφυ, η συγκριση του Τζιμερου με το θειο αποτελει υβρη, ο Τζιμερος ειναι γατακι μπροστα του. Το προβλημα αυτης της χωρας δεν ειναι τοσο οτι αριστεροι και δεξιοι νομιζουν οτι ο φιλελευθερισμος ειναι ασθενεια, αλλα κυριως οτι οι (υποτιθεμενοι) φιλελευθεροι ειναι καραγκιοζηδες.
Παντως, επειδη εισαι ...νεος και δεν τα προλαβες αυτα, για να μην ξεχνιωμαστε, θα σου υπενθυμισω πως το γεγονος οτι η ευανδρος και κραταια γεωγραφικη περιφερεια (και οχι μονο) στην οποια γεννηθηκες, μεγαλωσες και μεγαλουργεις, ειναι ελληνικη λογω ενος ακραιφνως φιλελευθερου πολιτικου (δεν θυμαμαι το ονομα του, αν το γνωριζεις υπομνησε το). Για να μην αναφερθουμε και στους προτεργατες της ...επαρατης παγκοσμιοποιησης.
8 σχόλια:
ο θειος Ισιδωρος
ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Ο Μαρξ ηταν μαρξιστης και σαν τετοιος εκανε ένα θεμελιωδες λαθος που κανουν ολοι οι μαρξιστες: Στον υπολογισμο της υπεραξιας παρελειψε να συμπεριλαβει την την τιμη του τυριου.
Το τυρι είναι το κερδος,
το κερδος είναι το κινητρο για τη δουλειά.
Στα γαϊδουρια το αντιστοιχο “τυρι” είναι το καροτο: Πειραματα εχουν αποδειξει ότι ο γαϊδαρος δεν τρεχει από ιδεολογια αλλα από ιδιοτελεια!
Στον ερωτα το “τυρι“ είναι τα …μυγδαλα!
Αν η δουλεια ηταν καλη θα δουλευε και ο δεσποτης, όμως είναι γνωστο ότι ο νομος της βαρυτητας καθιστα τη δουλεια μια επωδυνη διαδικασια.
Επειδη διαπιστωση αυτή δεν απαιτει διαμεσολαβηση από τη νοηση, είναι κατι που γνωριζουν ακομα και οι ανωμαλοι ή οι σαλοί, γιαυτο δεν δουλευουνε χωρις κινητρο.
Ποσο μαλον οι γνωστικοι.
Ο Μαρξ πριν τα γραψει αυτά οφειλε να λαβει υπ’ οψιν του το μανιφεστο αυτου του κοπριτης ονοματι Λαφάργκ, που ειχε για γαμπρο: «Το δικαιωμα στην τεμπελια».
Ο Μαρξ δεν ανακαλυψε την πυριτιδα (ουτε την πυτιριδα), απλως ηθικολογει.
Η λεξη «εντιμος - εντιμοτητα» δεν εχει την ηθικη σημασια που του προσέδωσε ο χριστανισμος αλλά την αρχικη γλωσσολογικη αξια που ειχε πριν παραφθαρει το νοημα της: “Εν τιμή” “εν τη τιμη”
Εν τη τιμη (στην τιμη λοιπον περιλαμβανεται) το κοστος και το κερδος (δηλαδη το τυρι)!
Το κοστος αφορα στην πρωτη υλη, την επεξεργασια του υλικου, τη μελετη, το σχεδιασμο, τα εργατικα, τα μεταφορικα, τη συσκευασια, τη διανομη, την προβολη του προϊοντος κλπ εξοδα.
Το κερδος δεν το παιρνει ενας μονο από τους ανωτερω παραγοντες αλλα αφορα πολλους και επιμεριζεται αναλογως σε ολους οσους παρεμβαλονται από την πρωτη υλη μεχρι το τελικο προϊον να φτασει στον καταναλωτη.
Όταν σε μια συναλλαγη η τιμη του προσφερομενου προϊοντος αντανακλα μια σωστη αναλογικοτητα μεταξυ κοστους και κερδους τοτε στον καπιταλισμο αυτή η συναλλαγη ονομαζεται έντιμη (εν-τιμή).
Όταν το κερδος είναι δυσαναλογο, δηλαδη μεγαλυτερο του κοστους (λογω τεχνικης ή άλλης ελειψης, καρτελ, εκμεταλευση της αναγκης κ.ο.κ), αυτο στον καπιταλισμο ονομαζεται αισχροκερδια, μαυραγοριτισμος κλπ και διωκεται επι αυστηρω κολασμώ.
Στο κερδος συμμετέχει και ο μεγαλος νταβατζης που λεγεται Κρατος (ΦΠΑ, ΦΜΑ, τελος επιτηδευματος, τα ΄ρχιδια του Καραμπελα, φορολογηση κερδων σε ολες τις φασεις παραγωγης του προϊοντος κ.ο.κ).
Σε Κρατη όπως το δικο μας η κατανομη των κερδων δεν αποτελει μια εντιμη συναλλαγη μεταξυ των συμμετεχοντων μερών στην παραγωγη, διακινηση και εμπορια του αγαθου.
Ο Κρατος είναι ο νταβατζη που παίρνει το μεγαλυτερο μεριδιο του κερδους (όλα τα μυγδαλα) από το τιμιο γαμησι της πουτανας παραγωγης, στην οποια απομενει το πικρομυγδαλο.
Αυτό το μαρτυρουν με τον πιο αδιαμφισβητο τροπο τα ποσοστα επι της τιμης που λαμβανει το κρατος στα καυσιμα, στα τσιγαρα και σε κάθε ειδους συναλλαγη.
Τα υπερογκα αυτά κερδη ο Κρατος τα ξοδευει στα μπουζουκια, και πιο συγκεκριμενα το μοιραζει στο “λαο” μεσω …κοινωνικων παροχων (υγεια, δημοσια εργα, πολιτιστικα προγραμματα, φιέστες, σιέστες, χεσ΄τες κ.ο.κ.) για να το φανε στα μπουζουκια.
Ο Κρατος θεωρει τον εαυτο του “παιδι του λαου” γιαυτο κραταει μεγαλη μεριδα για την παρτη του (τους λειτουργους του).
Και πραγματι είναι γνησιο “παιδι του λαου” αφου, όπως αναφερει και ο Παναγιωτης Κονδυλης, το κρατος εχει αλωθεί από την κοινωνια.
Λογω αυτου του νταβατζιλικιού η τιμη του κάθε καταναλωτικου αγαθου εκτινασεται στα υψη, εις βαρος βεβαια της αγοραστικης δυναμης του “λαου”, οποτε το κρατος αναγκαζεται να κανει ακομα περισσοτερες …κοινωνικες παροχες για να μπορει ο περηφανος εργατης και ο αγροτης να …πηγαινει βουλγαρες.
Αυτό ονομαζεται πληθωρισμος.
Όταν αυτό το φιλολαϊκο ειδος διαχειρισης οδηγει σε αδιεξοδο (πτωχευση), αυτό λεγεται “εκμεταλευση του (ελληνικου) λαου από τον Σόιμπλε”.
Ο θειος Ισιδωρος
ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΜΙΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Ας παμε στην υπεραξια:
Στον …αθλιο Καπιταλισμο οι απληρωτες ωρες εργασιας αποτελουν αυστηρα κολασιμη πραξη, τοσο που (ειδικα μετα το νομο Παρασκευοπουλου) από ποινικη αποψη συμφερει περισσοτερο να είναι κανεις πρεζεμπορας παρα να εργοδοτης που εχει ανασφαλιστους εργαζομενους (10.500 ευρω + αναδρομικη ασφαλιση 6 μηνων το κεφαλι, εστω και για μια ωρα ανασφαλιστης εργασιας).
Στον -αληστου μνημης- σοσιαλισμο, που θεμελιωθηκε πανω στις παρακαταθηκες του Μαρξ, οι απληρωτες ωρες εργασιας αποτελουσαν επαναστατικα ευσημα με την κωδικη ονομασια «κοκκινα μεροκάματα».
Το ιδιο και η απανθρωπη εντατικοποιηση της εργασιας, που με την κωδικη ονομασια «σταχανοβιτισμός» βαφτιστηκε σοσιαλιστικη αρετη.
Η διαφορα της σοσιαλιστικης απληρωτης και της εντατικοποιημενης εργασιας από την …επαρατο καπιταλιστικη, ηταν ότι ΟΛΕΣ οι σοσιαλιστικες ωρες εργασιας ηταν απληρωτες και εντατικοποιημενες, το δε κρατος/αφεντης επαιρνε ολοκληρο το κερδος, ενώ το μεριδιο του εργαζομενου ηταν τοσο οσο και του παρία κατά την περιοδο της φεουδαρχιας, δηλαδη πριν ο καπιταλισμος παρει τον παρια και τον κανει μικροαστο, δινοντας του τη δυνατοτητα να αποκτησει ο ιδιος τα αγαθα που παρηγαγε.
Επειδη στην μαρξιστικη επικρατεια τα κρατη δεν ειχαν αλλωθει από την κοινωνια (όπως τα δικα μας) αλλα από μια σκληρη και αδιστακτη στρατιωτικοκομματικη κάστα, η κεφαλαιοποιηση της απληρωτης εργατικης δυναμης και ολοκληρο το κερδος διενεμετο στα μελη της κάστας αυτης, ενώ στους παραγωγους διενεμοντο αυτά που το κρατος θεωρουσε απολυτως απαραιτητα για την επιβιωση.
Είναι προφανες ότι τα ναϋλον καλσόν, τα στυλό bic, τα μπλουτζιν και οτιδηποτε παρομοιο, θεωρειτο …μικροαστικο κατάλοιπο και δεν περιηχετο στην κρατικη λιστα με τα απαραιτητα αγαθα.
Η ελειψη τυριου (κινητρο κερδους) ειχε σαν αποτελεσμα, ότι εξω από το πλαισιο του σκληρου και απανθρωπου καταναγκασμου (εξωντοσεις, φυλακισεις, εξοριες, γκουλακ Σιβηριας κλπ) η σχεση που ανεπτυξαν οι διαβιουντες στην επικρατεια του σοσιαλιστικου παραδεισου με την παραγωγικοτητα, ηταν αναλογη αυτης -που στον κοσμο της χριστιανικης θεολογιας- εχει ο διαολος με το λιβανι.
Αυτό συντομα κατεστησε την συντρηπτικη πλειοψηφια των διαβιουντων σε μαρξιστικα καθεστωτα (πλην των εκμεταλευτων τους), εξωμοτες του …σοσιασιλιστικου ιδεωδους, ενώ αντιθετως σε κοσμους με τα πολιτισμικα χαρακτηριστικα του δικου μας, οι θιασωτες του ιδεωδους αυτου, υπο συνθηκες βαθυτατης κρισης και αυξημενης εκλογικης αποχης, επαρκουν να εκλεξουν κυβερνηση.
Ο θειος Ισιδωρος
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
...Συριζα, βεβαιως, αλλά παντως κυβερνηση.
θείε με όλο τον σεβασμό προς το αξιωμα σου τα παραδείγματα σου μου θυμιζουν Τζημερο ... αφού σκέφτηκα βρε μπας και μετά όμως ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ
Νοσφυ,
η συγκριση του Τζιμερου με το θειο αποτελει υβρη, ο Τζιμερος ειναι γατακι μπροστα του.
Το προβλημα αυτης της χωρας δεν ειναι τοσο οτι αριστεροι και δεξιοι νομιζουν οτι ο φιλελευθερισμος ειναι ασθενεια, αλλα κυριως οτι οι (υποτιθεμενοι) φιλελευθεροι ειναι καραγκιοζηδες.
Θειε Ημαρτον που σε συγκρινα με τι Ζιμερον πραγματι ειναι γατακι μπρροστα σου εσυ εισαι Λεων ή μαλλον
Μηρμηγκολλεων
ο θειος
Παντως, επειδη εισαι ...νεος και δεν τα προλαβες αυτα, για να μην ξεχνιωμαστε, θα σου υπενθυμισω πως το γεγονος οτι η ευανδρος και κραταια γεωγραφικη περιφερεια (και οχι μονο) στην οποια γεννηθηκες, μεγαλωσες και μεγαλουργεις, ειναι ελληνικη λογω ενος ακραιφνως φιλελευθερου πολιτικου (δεν θυμαμαι το ονομα του, αν το γνωριζεις υπομνησε το).
Για να μην αναφερθουμε και στους προτεργατες της ...επαρατης παγκοσμιοποιησης.
ο Κούβελας;
Δημοσίευση σχολίου