.Γι αυτο και η Νοσταλγια-που δεν ειναι μνημη - γινεται ολο και περισσοτερο η ψυχική αρρωστεια της εποχής'
.
1 Φεβρουαρίου 2016 στις 7:20 π.μ. ·
καθώς το Παρον ( στην εποχή του παροντισμού ) γινεται ολο και πιο ανεξελεγκτο και τερατωδες , νιωθουμε την αναγκη να συγκρατησουμε τουλαχιστον τις αναμνησεις μας
.Γι αυτο και η Νοσταλγια-που δεν ειναι μνημη - γινεται ολο και περισσοτερο η ψυχική αρρωστεια της εποχής'
γιαυτο κι από την άλλη οι Πόλεμοι της Μνήμης και η συλλογική απέχθεια προς τους ιστορικούς που προσπαθούν να κάνουν την δουλειά τους εξερευνώντας το Παρελθόν: σε μια εποχή όπου τα πάντα εξατμίζονται πριν πεις Αμπρα Κανταμπρα , η Νοσταλγία γίνεται το Καβούκι των ταυτοτήτων .
.Γι αυτο και η Νοσταλγια-που δεν ειναι μνημη - γινεται ολο και περισσοτερο η ψυχική αρρωστεια της εποχής'
γιαυτο κι από την άλλη οι Πόλεμοι της Μνήμης και η συλλογική απέχθεια προς τους ιστορικούς που προσπαθούν να κάνουν την δουλειά τους εξερευνώντας το Παρελθόν: σε μια εποχή όπου τα πάντα εξατμίζονται πριν πεις Αμπρα Κανταμπρα , η Νοσταλγία γίνεται το Καβούκι των ταυτοτήτων .
Πετρος Θεοδωριδης
Σχόλια
γ.
Παραδοσιακά οι νοικοκυρές κάναν φακή ,κάθε Τεταρτη και Παρασκευή.
Σήμερα έχουμε Τρίτη .
Ήταν τέτοια τα χρόνια.
Θα μου επιτραπεί να χρησιμοποιώ και την λεξη δεν.
Δεν τηρώ παραδόσεις.
Δεν είναι σχετικό με την νοσταλγία;
Δεν ξέρω την δικιά μου γευση ή την δικιά μου αίσθηση ;
Δεν νοσταλγω καθώς φυτοζωω;
Δεν έχω άλλο χρόνο,να διαθεσω.
Εδώ δεν θίγεται μόνο η δημοκρατία των λέξεων .
Νοσταλγουν σχολικές ποδιές.
Θυμήθηκα δεν έχω πολύ χρόνο.
Μία ποδιά για να μην βρεχετε το μνήμα.
Κικη Ματέρη