Ο μνησικακος Ανθρωπος” ,o εθνολαικισμος και η αντιληψη της Δικαιοσυνης ως εκδίκησης

Ο Μ Σελερ στο έργο του Ο μνησίκακος Ανθρωπος” διέκρινε το πως  συνδέεται την μνησικακία με την δικαιοσύνη. Δηλαδή το ότι ο μνησίκακος ξυπνά και κοιμάται και ονειρευται τη Δικαιοσύνη – εννοώντας βέβαια τη δική του αποκλειστικά δικαιοσύνη – δηλαδή την εκδίκηση (πραγματική η φανταστική) . 

αυτή η έμμονη με την δικαιοσύνη -εκδίκηση τον εμποδίζει   να χαρεί το παρόν! Τον πληγώνει και τον αναγκάζει να ξυνει διαρκώς τις πληγές του.
Η εΘνολαικιστική Μνησικακία είναι σα να ξυνεις διαρκώς τις πληγές σου
Είναι σαν να πέφτεις σε μια δίνη και να βουλιάζεις  όλο και περισσότερο,σαν να αγκομαχας πνιγμένος μέσα στο δικό σου τραύμα. Με αυτή την έννοια η δικαιοσύνη -εκδίκηση κατατρώει κάθε αλλη ζωντανή ικμάδα , κάθε δημιουργικότητα και μετατρέπει τον άνθρωπο σε μνησίκακο άνθρωπο . Κάθε του λέξη αντανακλά το βάθος της όποιας πληγής του κάθε του πράξη αναπαράγει και πολλαπλασιάζει το όποιο τραύμα του μνησίκακου εθνολαικιστή ( η μάλλον του εθνολαικιστή που επενδύει στην μνησικακία)