Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013
Μπέπε Γκρίλο,(αναδημοσιευση απο το ΤVX
http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7-eop/%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%AD-%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%AF%CE%BB%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%83%CF%84-%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%B6%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%B8%CF%8C%CE%BD
Ο ηγέτης του Κινήματος Πέντε Αστέρια, Μπέπε Γκρίλο, που αποτέλεσε την έκπληξη στις ιταλικές εκλογές κερδίζοντας ένα ποσοστό 25,5% στην κάτω Βουλή (πρώτο σε δύναμη κόμμα) και 23,8% στη Γερουσία, μίλησε εφ' όλης της ύλης στο Στέλιο Κούλογλου λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες. Παραθέτουμε από τη συνέντευξη τα σημεία στα οποία αναφέρεται στο κίνημά του και το «τσουνάμι», όπως ο ίδιος, αποκαλεί την εκστρατεία του καθώς και στη στάση που θα κρατήσει στις διερευνητικές εντολές για το σχηματισμό κυβέρνησης.Σ.Κ.: Πώς πάει το «τσουνάμι»;
Μπ.Γκ.: Το «τσουνάμι» πάει καλά. Ας εξηγήσω στους Έλληνες ποιος είμαι. Ένας κωμικός, ένας ηθοποιός, ένα πολιτικός; Δεν είναι γνωστό. Είμαι κάποιος που διευκολύνει τις εξελίξεις. Λέω τα πράγματα στην εξέδρα σαν πολιτικός εδώ και 20 χρόνια. Για την ενέργεια, τα σκουπίδια, το wifi, το τσιμέντο, την ανανεώσιμη ενέργεια- το σπίτι μου λειτουργεί με τέτοιο τρόπο - το υδρογόνο για τα αυτοκίνητα. Και τώρα επιτέλους, μετά από 20 χρόνια, ίσως αυτά τα πράγματα να εισέλθουν μέσα στην ιταλική πολιτική.
Το «τσουνάμι» είναι ένα tour, είναι μια συνάντηση - δεν είναι πολιτική ομιλία - μια συνάντηση με χιλιάδες, χιλιάδες, χιλιάδες κόσμο. Ο λαός της Ιταλίας έχει γυρίσει την πλάτη του στην πολιτική, στα πολιτικά κόμματα, τα οποία είναι η καταστροφή αυτού του μεγάλου έθνους, όπως ήταν και το δικό σας έθνος. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί: κεφάλαια, τράπεζες, συμφωνίες που τελέσθηκαν χιλιόμετρα μακριά και διαλύουν χώρα και μετά πάνε σε μια άλλη χώρα και την καταστρέφουν. Αυτό είναι ο καπιταλισμός. Είναι μια μορφή καπιταλισμού που και έχει τελειώσει.
Τελείωσε στη Δύση. Δεν λειτουργεί πια. Λειτουργεί μόνο αν τυπώνεις συνεχώς χρήματα και εισάγεις, όπως οι ΗΠΑ που τυπώνουν, εισάγουν, τυπώνουν, εισάγουν και συνεπώς συνεχίζουν με ένα τεράστιο χρέος. Εμείς δεν τυπώνουμε πια. Είμαστε στα χέρια ανθρώπων, που δίνουν τις αξιολογήσεις ΑΑΑ, στο Μανχάταν στον 100ο όροφο. Αφαιρούν εκεί ένα Α και γίνεται εδώ χαμός, εδώ αλληλοσκοτώνονται. Οπως και σε σας, ετσι και στην Ιταλία, οι άνθρωποι πάνε στα φιλανθρωπικά γεύματα της Caritas .Πάμε προς τα κάτω όλοι, όλοι μαζί, για ένα σύστημα που δεν λειτουργεί πια. Ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη, δεν υπάρχει περαιτέρω ανάπτυξη. Η πολιτική πάντα παίρνει το ταμείο, τράπεζες, πολιτικά κόμματα, αυτό το μείγμα τραπεζών, κομμάτων, καπιταλισμού. Και ομοσπονδίες Εργοδοτών, οι μεγάλοι κερδοσκόποι, που χρηματοδοτούν αυτό το μείγμα.
Σ.Κ.:Αν μπείτε στη βουλή θα συνεργαστείτε με κάποιον προκειμένου να πραγματοποιήσετε το πρόγραμμά σας;
Μπ.Γκ.: Όχι, όχι, όχι. Εμείς έχουμε ένα πρόγραμμα, που το αντιγράφουν όλοι. Εμείς δεν πάμε στην τηλεόραση - έχουμε κόψει αυτό το μέσο, που για εμάς εδώ στην Ιταλία είναι δηλητήριο. Αυτοί πάνε όλοι στην τηλεόραση, για να πούνε όλοι τα ίδια πράγματα. Εμείς είμαστε η τέλεια αντίθεση. Αυτοί είναι για μεγάλα έργα, εμείς για μικρά έργα, εμείς μηδενικό τσιμέντο, αυτοί σκυροδέματα με τσιμέντο. Εμείς είμαστε για ένα πολιτισμό με 200 km/h, αυτοί 300-400 km/h, εμείς είμαστε για την «ελαφρότητα», λιγότερη ενέργεια, λιγότερα υλικά, λιγότερες ώρες εργασίας, αυτοί είναι για πράγματα βαριά. Αυτοί είναι για jumbo τριών ορόφων με 800 θέσεις, εμείς είμαστε για το ζέπελιν, για ηλεκτρικά αυτοκίνητα που μεταφέρουν υλικά και ανθρώπους.
Η δική μας οπτική γωνία του κόσμου είναι η αντίθετη: δημόσιο σχολείο, παίρνοντας πίσω τα χρήματα, που έδωσαν στα ιδιωτικά, επένδυση στην έρευνα, στο πανεπιστήμιο, η υγεία δεν είναι μόνο να κάνεις νοσοκομεία, εδώ φτιάχνουμε νοσοκομεία. Πρέπει να αρρωστήσουμε για να θεραπευτούμε. Απλά δεν θέλουμε να αρρωστήσουμε. Συνεπώς εξυγιάνουμε το περιβάλλον, τις πηγές ενέργειας που προκαλούν πλήγματα στην υγεία και στην οικονομία.
Ενέργεια, παράγουμε 4 φορές περισσότερο(από ότι θα χρειαζόμασταν). Κάνουμε ένα πλάνο για 100 χρόνια, ή 50 χρόνια, θα κόψουμε το πετρέλαιο και θα χρησιμοποιήσουμε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν χτίζοντας σπίτια με βιο-υλικά, αντλίες θερμότητας, φωτοβολταϊκά, αιολικά συστήματα, υδροαιολικά και γεωθερμικά. Έχουμε όλες τις τεχνολογίες, είμαστε η avantgarde, έχουμε μηχανικούς, θα περάσουμε από το πετρέλαιο σε αυτό.
Έχουμε μια μακρόπνοη προοπτική, 20 χρόνων, 30 χρόνων, και αυτή είναι η πολιτική. Αυτοί οι γέροι, πεθαμένοι και φτάνουν από τον άλλο κόσμο και κρατούνται στη ζωή από τα μίντια και τις εφημερίδες και δημιουργούν αυτά τα τέρατα μια που δεν γνωρίζουν... Ο κόσμος πάει με την ταχύτητα του φωτός και αυτοί δεν ξέρουν τι είναι το «download», το «upload», δεν ξέρουν ούτε το «streaming» - εμείς ξέρουμε όλοι το «streaming» - οι δικές μας ομιλίες πάνε σε όλο τον κόσμο, είμαστε η μεγαλύτερη κοινότητα στην ιστορία του youtube στον κόσμο, έχουμε εκατομμύρια ανθρώπους, που μας ακολουθούν με ένα κινητό. Αυτοί έχουν ανάγκη κατασκευές, κάμερες... είναι τελειωμένοι. Ετοιμαζόμαστε για έναν άλλο κόσμο. Αυτοί έίναι ήδη παρελθόν. Ο Μπερλουσκόνι; Δεν θα τους θυμόμαστε πια μετά από έξι μήνες!
Διαβάστε επίσης: Μήνυμα του Μπέπε Γκρίλο στους Έλληνες μέσω του tvxs.gr: ΑντισταθείτεΑντισταθείτε, αντισταθείτε. Πάνω από όλα αντισταθείτε γιατί είστε ένας λαός υπέροχος. Αντισταθείτε για να δημιουργήσουμε επαφές μεταξύ μας εμείς τα γουρουνάκια, γιατί μας εγκαταλείπουν. Αυτοί θέλουν να πάρουν πίσω τα χρήματα, που μας δάνεισαν. Μόλις θα πάρουν πίσω τα χρήματα οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, θα μας παρατήσουν. Συνεπώς θα “παραιτηθούμε” και εμείς, οι Έλληνες, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, η Ιρλανδία, δηλαδή τα γουρουνάκια ίσως πρέπει να κάνουμε μια κοινότητα αλληλεγγύης μεταξύ μας, είμαστε κοντά και δίνουμε συχνά τις ίδιες μάχες. Σας εύχομαι το καλύτερο δυνατό και αν βρείτε κάποιον, όπως εμένα, στην Ελλάδα ξεκινήστε να κάνετε ένα κίνημα διαδικτυακό, συνεργαστείτε μέσω του διαδικτύου, συναντηθείτε και αρχίστε να εισάγετε στην πολιτική τις ιδέες που έχετε στην πλατεία.
Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013
Μ’ αρεσει οταν βγαινεις απ’ το μπάνιο
Μ’ αρεσει οταν βγαινεις απ’ το μπάνιο
Με μια πετσετα μόνο, τυλιγμενη
και τα μαλλια λυτά ,σαν ανεμώνες
και το κορμί σου -λαμπει -υγραμένο
…..
Μετείκασμα μιας ανοιξης που φευγει
και de ja vu* της θηλυκής σου ουτοπίας
Με μια πετσετα μόνο, τυλιγμενη
και τα μαλλια λυτά ,σαν ανεμώνες
και το κορμί σου -λαμπει -υγραμένο
…..
Μετείκασμα μιας ανοιξης που φευγει
και de ja vu* της θηλυκής σου ουτοπίας
Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013
Zeev Sternhell, Αντιδιαφωτισμος
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Zeev Sternhell, Αντιδιαφωτισμος
'' Αν η διαφωτισμένη νεωτερικότητα είναι εκείνη του φιλελευθερισμού που οδηγεί στη δημοκρατία, η άλλη νεωτερικότητα, που εμφανίζεται στις αρχές του 20ού αιώνα, παίρνει τη μορφή της επαναστατικής, εθνικιστικής, κοινοτιστικής Δεξιάς, που είναι ορκισμένος εχθρός των οικουμενικών αξιών....''
'' Αν η διαφωτισμένη νεωτερικότητα είναι εκείνη του φιλελευθερισμού που οδηγεί στη δημοκρατία, η άλλη νεωτερικότητα, που εμφανίζεται στις αρχές του 20ού αιώνα, παίρνει τη μορφή της επαναστατικής, εθνικιστικής, κοινοτιστικής Δεξιάς, που είναι ορκισμένος εχθρός των οικουμενικών αξιών....''
Μαρξιστικές προσεγγισεις του εθνους και του εθνικισμου
Μαρξιστικές προσεγγισεις του εθνους και του εθνικισμου .
Του Πέτρου Θεοδωριδη
. Πολλαπλές σχολές και τάσεις στο μαρξιστικό κίνημα ανάπτυξαν μια πλούσια συζήτηση για το έθνος και τον εθνικισμό με πολλές αποκλίσεις. Πάντως ένας κοινός παρονομαστής των προσεγγίσεων αυτών φαίνεται να είναι η απόπειρα υλιστικής ερμηνείας του εθνικισμού και του έθνους μέσα από την αντιπαράθεση των κοινωνικών τάξεων .
Ο εθνικισμός θεωρείται ένα σύγχρονο φαινόμενο πού συνδέεται με την ανάπτυξη του καπιταλισμού, και την πάλη των αστικών τάξεων με την φεουδαρχία.
Ο εθνικισμός είναι μια αστική κατά κύριο λόγο ιδεολογία, πού εξυπηρέτησε τα ταξικά συμφέροντα της ανερχόμενης αστικής τάξης στην αντίθεση της προς την παραδοσιακή αριστοκρατία .
Σε αυτή την οπτική η άνοδος του εθνο κράτους ήταν στενά συνδεδεμένη με τις οικονομικές αναγκαιότητες του πρώιμου καπιταλισμό .
Καθώς το ''αστικό'' έθνος κράτος δεν αντιπροσωπεύει τα ταξικά συμφέροντα του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, αλλά από την άλλη μεριά προϋποθέτει την ενεργητική του συναίνεση , καταφεύγει στον εθνικισμό σαν την καλλίτερη ενοποιητική ιδεολογική λύση. Η μαρξιστική προσέγγιση επικεντρώνεται στην εσωτερική ταξική σύγκρουση σε κάθε συγκεκριμένη κοινωνία . Έτσι ορίζεται ο εθνικισμός είτε σαν έργο και έκφραση μιας μόνο τάξης ή και μιας ταξικής
συμμαχίας μέσα στον οποίο είτε η κάθε τάξη διατηρεί τα δικά της ορθολογικά συμφέροντα, είτε μια ιδιαίτερη τάξη (συνήθως αστική) προωθεί τα δικά της μόνο συμφέροντα και οδηγεί τις άλλες τάξεις να τον ακολουθήσουν
. Πολλαπλές σχολές και τάσεις στο μαρξιστικό κίνημα ανάπτυξαν μια πλούσια συζήτηση για το έθνος και τον εθνικισμό με πολλές αποκλίσεις. Πάντως ένας κοινός παρονομαστής των προσεγγίσεων αυτών φαίνεται να είναι η απόπειρα υλιστικής ερμηνείας του εθνικισμού και του έθνους μέσα από την αντιπαράθεση των κοινωνικών τάξεων .
Ο εθνικισμός θεωρείται ένα σύγχρονο φαινόμενο πού συνδέεται με την ανάπτυξη του καπιταλισμού, και την πάλη των αστικών τάξεων με την φεουδαρχία.
Ο εθνικισμός είναι μια αστική κατά κύριο λόγο ιδεολογία, πού εξυπηρέτησε τα ταξικά συμφέροντα της ανερχόμενης αστικής τάξης στην αντίθεση της προς την παραδοσιακή αριστοκρατία .
Σε αυτή την οπτική η άνοδος του εθνο κράτους ήταν στενά συνδεδεμένη με τις οικονομικές αναγκαιότητες του πρώιμου καπιταλισμό .
Καθώς το ''αστικό'' έθνος κράτος δεν αντιπροσωπεύει τα ταξικά συμφέροντα του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, αλλά από την άλλη μεριά προϋποθέτει την ενεργητική του συναίνεση , καταφεύγει στον εθνικισμό σαν την καλλίτερη ενοποιητική ιδεολογική λύση. Η μαρξιστική προσέγγιση επικεντρώνεται στην εσωτερική ταξική σύγκρουση σε κάθε συγκεκριμένη κοινωνία . Έτσι ορίζεται ο εθνικισμός είτε σαν έργο και έκφραση μιας μόνο τάξης ή και μιας ταξικής
συμμαχίας μέσα στον οποίο είτε η κάθε τάξη διατηρεί τα δικά της ορθολογικά συμφέροντα, είτε μια ιδιαίτερη τάξη (συνήθως αστική) προωθεί τα δικά της μόνο συμφέροντα και οδηγεί τις άλλες τάξεις να τον ακολουθήσουν
Ένας δεύτερος κοινός παρονομαστής των μαρξιστικών προσεγγίσεων είναι ο υπαινιγμός ότι η εθνική διαπάλη αποτελεί μορφή της ταξικής διαμάχης, ότι οι εθνικές ή εθνοτικές αντιπαραθέσεις υποκρύπτουν ταξικές αντιπαραθέσεις, με τον τρόπο πού έδειξε ο Οtto Bauer στην ανάλυση των εθνοτικών διαφοροποιήσεων στην Αυτοκρατορία των Αψβούργων
.Ο Βαuer υποστήριξε ότι το εθνικό μίσος δεν ήταν παρά μετασχηματισμένο ταξικό-μίσος:
Ερευνώντας την αναπτυσσόμενη αντιπαλότητα μεταξύ των εθνικών ομάδων στην Αυτοκρατορία των Αψβούργων ,εστίασε την προσοχή του στα οικονομικά συμφέροντα πού υπέβοσκαν πίσω από τις εθνικές αντιθέσεις ,όπως τα ανεδείκνυε ο ανταγωνισμός μεταξύ Γερμανών και μη Γερμανών εργατών στην αυτοκρατορία.
Οι Γερμανοί εργάτες ήσαν ευνοημένοι σε σχέση με τους άλλους εργάτες, τοποθετημένοι σε εξειδικευμένες και εποπτικές θέσεις έτσι ώστε η συλλογικότητα των Γερμανών ως εθνική ομάδα να επιδεικνύει υψηλότερα πολιτιστικά επιτεύγματα. Τα μη Γερμανικά εργατικά κινήματα συμπέραναν ότι τα πολιτισμικά επιτεύγματα είναι παράλληλα με τα οικονομικά αποτελέσματα, ανέπτυξαν συνεπώς προγράμματα προσανατολισμένα στην ανάπτυξη των δικών τους εθνικών πολιτισμών. Αποτέλεσμα η εθνοτική αντιπαλότητα, πού ξεκίνησε από την πλευρά των Γερμανων για να αφυπνίσει το μισος των μή Γερμανικών μειονοτητων.
β) Ενα σημαντικό μερος της Μαρξιστικής συζήτησης περιστραφηκε γυρω από το μέλλον των εθνων και εθνοτητων στον καπιταλισμό και στην μελλοντική σοσιαλιστική κοινωνια.Οι πρωτες μαρξιστικές προσεγγισεις γινονται από τους ιδιους τους Μαρξ, Εγκελς, περισσοτερο όμως σε μια μάλλον αποσπασματική μορφή παρά σαν μια ολοκληρωμένη θεωρια για το εθνος και τον εθνικισμό
Στο Κομμουνιστικό μανιφεστο(1848) διατυπώνουν την θεση οτι'' Οι εθνικοι χωρισμοι και οι εθνικές αντιθεσεις αναμεσα στους λαους εξαφανιζονται όλο και περισσοτερο με την αναπτυξη της αστικής τάξης , με την ελευθερια του εμποριου, με την παγκόσμια αγορά, με την ομοιομορφία της βιομηχανικής παραγωγής και των συνθηκών ζωής πού αντιστοιχουν σε αυτήν
Η κυριαρχία του προλεταριατου θα τουςεξαφανισει ακόμα πιό γρήγορά'(4 θεση πού-οπωςς παρατηρει ο Μισελ Λεβί προερχεται από μια εκπληκτική αισιοδοξια, βασισμένη στο ελευθερο εμποριο καισε μια ,κατα κάποιο τρόπο,''οικονομιστική'' διαδικασια
Οι Γερμανοί εργάτες ήσαν ευνοημένοι σε σχέση με τους άλλους εργάτες, τοποθετημένοι σε εξειδικευμένες και εποπτικές θέσεις έτσι ώστε η συλλογικότητα των Γερμανών ως εθνική ομάδα να επιδεικνύει υψηλότερα πολιτιστικά επιτεύγματα. Τα μη Γερμανικά εργατικά κινήματα συμπέραναν ότι τα πολιτισμικά επιτεύγματα είναι παράλληλα με τα οικονομικά αποτελέσματα, ανέπτυξαν συνεπώς προγράμματα προσανατολισμένα στην ανάπτυξη των δικών τους εθνικών πολιτισμών. Αποτέλεσμα η εθνοτική αντιπαλότητα, πού ξεκίνησε από την πλευρά των Γερμανων για να αφυπνίσει το μισος των μή Γερμανικών μειονοτητων.
β) Ενα σημαντικό μερος της Μαρξιστικής συζήτησης περιστραφηκε γυρω από το μέλλον των εθνων και εθνοτητων στον καπιταλισμό και στην μελλοντική σοσιαλιστική κοινωνια.Οι πρωτες μαρξιστικές προσεγγισεις γινονται από τους ιδιους τους Μαρξ, Εγκελς, περισσοτερο όμως σε μια μάλλον αποσπασματική μορφή παρά σαν μια ολοκληρωμένη θεωρια για το εθνος και τον εθνικισμό
Στο Κομμουνιστικό μανιφεστο(1848) διατυπώνουν την θεση οτι'' Οι εθνικοι χωρισμοι και οι εθνικές αντιθεσεις αναμεσα στους λαους εξαφανιζονται όλο και περισσοτερο με την αναπτυξη της αστικής τάξης , με την ελευθερια του εμποριου, με την παγκόσμια αγορά, με την ομοιομορφία της βιομηχανικής παραγωγής και των συνθηκών ζωής πού αντιστοιχουν σε αυτήν
Η κυριαρχία του προλεταριατου θα τουςεξαφανισει ακόμα πιό γρήγορά'(4 θεση πού-οπωςς παρατηρει ο Μισελ Λεβί προερχεται από μια εκπληκτική αισιοδοξια, βασισμένη στο ελευθερο εμποριο καισε μια ,κατα κάποιο τρόπο,''οικονομιστική'' διαδικασια
Κεντρική θεση των Μαρξ -Εγκελς(ιδιαιτερα του τελευταιουόπως υποδεικνύει ο Μισελ Λεβι) ηταν η διακριση σε '' προοδευτικά'' και'' αντιδραστικά' εθνη , ''ιστορική και μη ιστορικά''. Αυτή η διακριση βεβαια όπως δειχνει ο E Hobsbawm συνδεοταν με μια γενικώτερη πεποιθηση πού επικρατουσε στην Ευρωπη μεχρι τα μέσα του 19ου αιωνα, ότι ορισμένες μικρες εθνοτητες δεν ειχαν μέλλον σαν ανεξαρτητες κρατικές οντοτητες .
Τα ''μη ιστορικά εθνη'' θεωρουνται πολύ μικρα για να προσαρμοσθουν στις οικονομικές και κοινωνικές δυναμεις της ιστορί ας. Στον Εγκελς ο ορος'' μή ιστορικά εθνη προδιοριζε εκεινα πού δεν διεθεταν τις ''ιστορικές, γεωγραφικές, πολιτικέςκαι βιομηχανικές προυποθεσεις ανεξαρτησιας και ζωτικότητας και αποτελουσαν'' καταλοιπα'',υπολειματα εθνών που θα εξαφανιζόταν με την προοδο του καπιταλισμου.
Στην τελευταια δεκαετία του 19ου αιώνα και στις πρωτες του 2οου αιώνα διεξαγεται στην Β Σοσιαλιστική Διεθνη μια μεγάλη θεωρητική συζήτηση για το εθνος , συζητηση στην οποια συμμετεχουν Οι Κ. Καουτσκι Οττο Βαuer, Ροζα Λουξεμπουργκ κ.α. Προεκταση της συζητησης αυτής ειναι και οι θεσεις για το εθνικό ζήτημα πού διατυπώνονται από τον Λενιν ( Το δι καιωμα των εθνων για αυτοδιαθεση 1910 ) και του Ι. Σταλιν (Ο Μαρξισμός και το εθνικό ζητημα 1913)
Τα ''μη ιστορικά εθνη'' θεωρουνται πολύ μικρα για να προσαρμοσθουν στις οικονομικές και κοινωνικές δυναμεις της ιστορί ας. Στον Εγκελς ο ορος'' μή ιστορικά εθνη προδιοριζε εκεινα πού δεν διεθεταν τις ''ιστορικές, γεωγραφικές, πολιτικέςκαι βιομηχανικές προυποθεσεις ανεξαρτησιας και ζωτικότητας και αποτελουσαν'' καταλοιπα'',υπολειματα εθνών που θα εξαφανιζόταν με την προοδο του καπιταλισμου.
Στην τελευταια δεκαετία του 19ου αιώνα και στις πρωτες του 2οου αιώνα διεξαγεται στην Β Σοσιαλιστική Διεθνη μια μεγάλη θεωρητική συζήτηση για το εθνος , συζητηση στην οποια συμμετεχουν Οι Κ. Καουτσκι Οττο Βαuer, Ροζα Λουξεμπουργκ κ.α. Προεκταση της συζητησης αυτής ειναι και οι θεσεις για το εθνικό ζήτημα πού διατυπώνονται από τον Λενιν ( Το δι καιωμα των εθνων για αυτοδιαθεση 1910 ) και του Ι. Σταλιν (Ο Μαρξισμός και το εθνικό ζητημα 1913)
Αυτή η συζήτηση αξιζει την προσοχή μας ,σε οτι αφορά κυριως στις αποψεις των δυο αντιθετων ''πόλων'' του ''ορθοδοξου''Κ.Καουτσκι και του αυστρομαρξιστή Οtto Βαuer: O K.Kαουτσκι καθοριζει τα εθνη με βαση το κριτηριο της γλωσσας πού συμπληρωνεται απο το τόπο εγκαταστασης Το εθνος συνδεεται με το αστικό κρατος το οποιο τεινει να συγκροτηθει ώς εθνικό, επιβαλλοντας στο εσωτερικό του μια εννιαια γλώσσα για να επιτυχει την δημιουργία εννιαιας αγοράς
H συζήτηση ξεκινά με ένα αρθρο του Κ Καουτσκι πού αφορουσε στα εθνοτικά προβλήματα της αυτοκρατοριας των Αψβουργων, όπου επισημαινεται οτι ο Τσεχικός λαός δεν ειχει ελπίδα προοδου και υψηλότερων οικονομικών επιτευγματων χωρίς την αφομοιωση της γερμανικής γλώσσας και ισως και την εξαφάνιση της Τσεχικής γλώσσας. Το 1898 προτεινε μια ομοσπονδιακή λύση πού θα ελυνε το προβλημα των μικρων εθνιkών ομαδων στην Αυτοκρατορια των Αψβουργων,μια ομοσπονδια βασισμένη στη γλώσσα.
O Otto Bauer συμφωνησε με την ομοσπονδιακή λύση αλλά διαφωνει με την βασική θεση του Καουστσκι σε οτι αφορουσε στη μοιρα των μικρων εθνικών ομαδων.Υποστηριξε ότι με την αναπυξη του καπιταλισμου τα μικρα εθνη δεν τεινουν να εξαφανισθουν αλλα αντίθετα να αφυπνισθουν και ναα σχηματισουν βιωσιμα εθνη κρατη και ανέπτυξε τρεις νέες εννοιες για το εθνος: το εθνος σαν μια κοινότητα προορισμου, την αφύπνιση των εθνων χωρίς ιστορία, και την θεωρηση του εθνικου μίσους ως αντανάκλαση του ταξικου μισους
Το εθνος για τον Otto Bauer, ειναι ενα συνολο ανθρωπων πού συνδεονται μεταξύ τους στη βαση της ταυτότητα των χαρακτηρων τους Αυτή η κοινότητα των χαρακτηρων δεν προβαλλεται ως η αναλλοιωτη υπεργηινη ψυχή τουλαου. Ειναι το αποτελεσμα συγκεκριμμένων συνθηκών της κοινωνικής ζωής, μια ιδιαιτερη ιστορική κατηγορία πολιτιστικής ταξης πού στηρίζεται στην υπαρξη ενός διαμορφωμένου εθνικου χαρακτήρα'' πού δημιουργειται μεσα από την ιστορική επαναληψη της σχεσης της ομάδας με τις συνθηκες υπαρξης της ''
Το εθνος ειναι το συνολο των ανθρωπων πού συνδεονται μεταξυ τους μεσω ενός κοινού προορισμου σε μια κοινοτηταχαρακτηρα''
Η αφυπνιση των εθνων χωρίς ιστορία αφορά σε εκεινα ακριβώς τα εθνη πού ο Εγκελς θεωρουσε ανίκανα να αποκτήσουν ιστορική ζωή
O Otto Bauer συμφωνησε με την ομοσπονδιακή λύση αλλά διαφωνει με την βασική θεση του Καουστσκι σε οτι αφορουσε στη μοιρα των μικρων εθνικών ομαδων.Υποστηριξε ότι με την αναπυξη του καπιταλισμου τα μικρα εθνη δεν τεινουν να εξαφανισθουν αλλα αντίθετα να αφυπνισθουν και ναα σχηματισουν βιωσιμα εθνη κρατη και ανέπτυξε τρεις νέες εννοιες για το εθνος: το εθνος σαν μια κοινότητα προορισμου, την αφύπνιση των εθνων χωρίς ιστορία, και την θεωρηση του εθνικου μίσους ως αντανάκλαση του ταξικου μισους
Το εθνος για τον Otto Bauer, ειναι ενα συνολο ανθρωπων πού συνδεονται μεταξύ τους στη βαση της ταυτότητα των χαρακτηρων τους Αυτή η κοινότητα των χαρακτηρων δεν προβαλλεται ως η αναλλοιωτη υπεργηινη ψυχή τουλαου. Ειναι το αποτελεσμα συγκεκριμμένων συνθηκών της κοινωνικής ζωής, μια ιδιαιτερη ιστορική κατηγορία πολιτιστικής ταξης πού στηρίζεται στην υπαρξη ενός διαμορφωμένου εθνικου χαρακτήρα'' πού δημιουργειται μεσα από την ιστορική επαναληψη της σχεσης της ομάδας με τις συνθηκες υπαρξης της ''
Το εθνος ειναι το συνολο των ανθρωπων πού συνδεονται μεταξυ τους μεσω ενός κοινού προορισμου σε μια κοινοτηταχαρακτηρα''
Η αφυπνιση των εθνων χωρίς ιστορία αφορά σε εκεινα ακριβώς τα εθνη πού ο Εγκελς θεωρουσε ανίκανα να αποκτήσουν ιστορική ζωή
O Bauer αντίθετα ισχυρίζεται ότι ''η εικόνα εχει εντελώς αλλάξει με τις εξελίξεις των τελευταιων 12ο ετων. Ο καπιταλισμός και ο ακόλουθος του, το συγχρονο κρατος ενεργοποίησαν παντου μια διευρυσνη της πολιτιστικής κοινότητας,ελευθερώνοντας τις μαζες από τά δεσμά μιας παντοδυναμης πα ραδοσης και τα προσκαλουν να συμμετασχουν στην αναγέννηση μιας εθνικής κουλτουρας.''
Ετσι ο Bauer διακρινει την ταση εθνικοποιησης του κόσμου με την αφυπνιση των εθνων πού θα ζητησουν την ανεξαρτησια τους. . Το βασικό συμπερασμα του ήταν ότι ο καπιταλισμός οχι μόνο δεν οδηγησε στην δημιουργια ενός μή-εθνικου ταξικάσυνειδητου προλεταριατου αλλά αντίθετα σε ενα εθνικά -ταξικά-συνειδητό προλεταριατο πού αξιολογουσε πανω από όλα την εθνική αποκλειστικότητα
Ετσι ο Bauer διακρινει την ταση εθνικοποιησης του κόσμου με την αφυπνιση των εθνων πού θα ζητησουν την ανεξαρτησια τους. . Το βασικό συμπερασμα του ήταν ότι ο καπιταλισμός οχι μόνο δεν οδηγησε στην δημιουργια ενός μή-εθνικου ταξικάσυνειδητου προλεταριατου αλλά αντίθετα σε ενα εθνικά -ταξικά-συνειδητό προλεταριατο πού αξιολογουσε πανω από όλα την εθνική αποκλειστικότητα
Καθηκον της Σοσιαλδημοκρατιας ήταν να επανανσυνδεσει το προλεταριατο με την εθνική κουλτουρα καθώς η προοδος στο δρόμο του σοσιαλισμου συμβαδιζει με την αναπτυξη της πολιτιστικής διαφοροποιησης αναμεσα στα εθνη και''. αναγκαία οδηγει στην πραγματοποίση της αρχής της εθνότητας. Αλλά ενώ ησοσιαλιστική κοινωνια βαθμιαια κατασκευάζει πάνω από την εθνική κοινότητα ενα ομοσπονδιακό κρατος στο οποιο οι κοινοτητες των ιδιαιτερων εθνων ενσωματωνονται ξανά, η αρχή της εθνοτητας μεταλλάσσεται ξανά σεεκείνη της εθνικής αυτονομίας, από εναν κανόνα για τον σχηματισμό των εθνων σε ένα κανόνα για το κρατικό συνταγμα.Η σοσιαλιστική αρχή της εθνότηταςσυμβαδιζει με την αναπτυξη συμβαδιζει με την αναπτυξη της πολιτιστικής διαφοροποιησης την υψηλότερη ενότητα της αρχής της εθνότητας και της εθνικής αυτονομίας''
Εν τέλει ο Οtto Bauer διαβλέπει την δυνατοτητα μιας εξελικτικής σοσιαλιστικής εξελιξης πού θα οδηγήσειστην ολοκλήρωση καθε εθνους με την σταδιακή προσβαση στον ιδιαιτερο εθνικο πολιτισμό του
Ο Κ. Καουτσκι ασκώντας κριτική στον ορισμό του Βauer για το εθνος υποστηριξε οτι ό ορισμός του εθνους ως (κοινότητα προορισμου) ειναι πολύ ασαφής καθώς κάθε κοινωνική ομαδα αποτελει μια'' κοινοτητα προορισμου'' και ότι ο Bauer δεν κατενόησε την λειτουργια της γλώσσας σαν την πρωταρχική σταθερά στην ιστορική αναπτυξη του εθνους . Διαφωνησε με την θεση του Bauer για την αναπτυξη της αρχής της εθνότητας στον σοσιαλισμό ,υποστηρίζοντας οτι η εξαπλωση του διεθνους εμποριου θα οδηγουσε αναπόφευκτα στην αναπτυξη μιας παγκόσμιας γλώσσας ,ιδιαιτερα μεταξύ των εμπορικών κοινοτητων, πού θα οδηγουσε στο σμιξιμο των εθνων σε μια διεθνη πολιτι στική κοινότητα , ετσι ωστε
''Ποτέ μια καθαρα εθνική κουλτουρα . δεν ηταν τοσο λίγο πιθανη όσο σημερα''
Ο Κ. Καουτσκι ασκώντας κριτική στον ορισμό του Βauer για το εθνος υποστηριξε οτι ό ορισμός του εθνους ως (κοινότητα προορισμου) ειναι πολύ ασαφής καθώς κάθε κοινωνική ομαδα αποτελει μια'' κοινοτητα προορισμου'' και ότι ο Bauer δεν κατενόησε την λειτουργια της γλώσσας σαν την πρωταρχική σταθερά στην ιστορική αναπτυξη του εθνους . Διαφωνησε με την θεση του Bauer για την αναπτυξη της αρχής της εθνότητας στον σοσιαλισμό ,υποστηρίζοντας οτι η εξαπλωση του διεθνους εμποριου θα οδηγουσε αναπόφευκτα στην αναπτυξη μιας παγκόσμιας γλώσσας ,ιδιαιτερα μεταξύ των εμπορικών κοινοτητων, πού θα οδηγουσε στο σμιξιμο των εθνων σε μια διεθνη πολιτι στική κοινότητα , ετσι ωστε
''Ποτέ μια καθαρα εθνική κουλτουρα . δεν ηταν τοσο λίγο πιθανη όσο σημερα''
To προλεταριατο ειναι σε κυριαρχο βαθμο διεθνες στον προσανατολισμό του. Οταν η Σοσιαλδημοκρατια θα κυριαρχουσε μεταξύ των εθνων της Ευρώπης, η εκπαιδευση πού θα παρεχόταν στις λαικές μαζες θα τους προσεφερε την πιθανότητα να κατέχουν περισσότερες γλωσσες και ετσι να συμμετεχουν στην Διεθνη κουλτουρα και οχι μόνο σε μια ειδική εθνική κουλτουρα μια ιδιαίτερης κοινότητας και γλώσσας
γ) Ένα τρίτο διακριτό στοιχείο στις νεώτερες κυρίως Μαρξιστικές αναλύσεις για το έθνος και τον εθνικισμό είναι εκείνο πού τον συνδέει με την άνιση ανάπτυξη του καπιταλισμού σε παγκόσμια κλιμακα.Η άνιση αναπτυξη προκαλει βαθύτατες περιφερειακες ανισσοροπιες,ωστε οι περιφερειες να οδηγουνται σε μια εθνικιστική πολιτική ωστε να διασφαλισουν μια περισσοτερο ιση διανομη
του παγκόσμιου πλουτου Αυτό το πρισμα ερμηνειας πού ξεκινά με την αναλυση του Λενιν για τον Ιμπεριαλισμό ( Ο Ιμπεριαλισμος ως ανωτατο σταδιο του καπιταλισμου) φθανει και σε συγχρονους μαρξιστες οπως τον Tom Nairn αλλά και τον Ι. Βαλλερσταιν. Ο πρωτος βλέπει τον εθνικισμό σαν την πολιτική απάντηση των εκμεταλευομενων κοινωνιών στην ''υπαναπτυξη ''πού σημαινει γι αυτες η αναπτυξη μια παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, αναπτυξη πού στην πραγματικότητα ''υποαναπτυσσει'' τις ήδη υποαναπτυκτες κοινωνιες .Καθως η οικονομική εκμεταλευση συνήθως συμπίπτει με τις διαφοροποιησεις της γλώσσας,κουλτουρας, φυλής ή θρησκειας , αντιστροφα οι τελευταιες μπορουν να χρησιμοποιηθουν για να παράγουν την κοινή ταυτότητα στον αγώνα κατά της εκμεταλευσης. Ο εθνικισμός αποτελει ετσι ενα μεσο πολιτικής αντιστασης των πληθυσμων αυτών στην οι-κονομική εκμεταλευση απο τον ιμπεριαλισμο . Ο Wallerstain υποστηρίζει ότι η οικονομική οργανωση του συγχρονου καπιταλισμου εκτεινεται σε παγκόσμια και όχι μόνο εθνική κλίμακα, αποτελει ενα συστημα κοσμοοικονομιας ,πού αποτελειται απο κεντρικές ,εξαρτημένες περιφερειακές και ημιπεριφερειακές περιοχες,και ότι '' η κατηγορία εθνος υπήρξε αρχικά ενα μέσο για να εκφρασθει ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα κρατη, στη διαρκεια αυτής της αργής αλλά κανονικής μεταβολής της ιεραρχικής ταξης... η φυλή και ο ρατσισμός ενοποιουν ενδοπεριφε ρειακά τις περιοχες του κεντρου. και τις περιοχες της περιφερειας..ενώ το εθνος και ο εθνικισμός διαιρουν ενδοπεριφερειακά τις περιοχες του κέντρου και εκεινες της περιφερειας μεσα στον πιο συνθετο εξωπεριοχικό και ενδοπεριοχικόανταγωνισμό για την βελτιωση της ιδιατερης θεσης στην ιεραρχική ταξη. Και οι δυο κατηγορίες εκφραζουν την απόπειρα βελτιωσης μιας θεσης στο πλαισιο της καπιταλιστικής κοσμοοικονομιας''
Jouissance
Αποσπασμα
Enjoyment
Jouissance, and the corresponding verb, jouir, refer to an extreme pleasure. It is not possible to translate this French word, jouissance, precisely. Sometimes it is translated as 'enjoyment', but enjoyment has a reference to pleasure, and jouissance is an enjoyment that always has a deadly reference, a paradoxical pleasure, reaching an almost intolerable level of excitation. Due to the specificity of the French term, it is usually left untranslated.
Pleasure
Lacan makes an important distinction between jouissance and plaisir (pleasure). Pleasure obeys the law of homeostasis that Freud evokes in Beyond the Pleasure Principle, whereby, through discharge, the psyche seeks the lowest possible level of tension. The pleasure principle thus functions as a limit imposed on enjoyment; it commands the subject to "enjoy as little as possible." Jouissance transgresses this law and, in that respect, it is beyond the pleasure principle.
Jouissance, and the corresponding verb, jouir, refer to an extreme pleasure. It is not possible to translate this French word, jouissance, precisely. Sometimes it is translated as 'enjoyment', but enjoyment has a reference to pleasure, and jouissance is an enjoyment that always has a deadly reference, a paradoxical pleasure, reaching an almost intolerable level of excitation. Due to the specificity of the French term, it is usually left untranslated.
Pleasure
Lacan makes an important distinction between jouissance and plaisir (pleasure). Pleasure obeys the law of homeostasis that Freud evokes in Beyond the Pleasure Principle, whereby, through discharge, the psyche seeks the lowest possible level of tension. The pleasure principle thus functions as a limit imposed on enjoyment; it commands the subject to "enjoy as little as possible." Jouissance transgresses this law and, in that respect, it is beyond the pleasure principle.
CYNICAL: Το ενδιαφέρον πείραμα της Ιταλίας
CYNICAL: Το ενδιαφέρον πείραμα της Ιταλίας
κιενα μου σχολιο
κιενα μου σχολιο
-
μαλλον ζουμε στο εσωτερικό μιας τεραστιας αλλαγής που συμβαινει και σε
ολον τον κοσμο και ειδικά στην Ευρωπη .. Δεν ξερουμε αν ολα αυτά ειναι
ωδινες τοκετου η σπασμοι θανατου . Ισως και τα δυο μαζί.....
-παντως τα ζουμε απο μεσα ..και εδω και στην Ιταλια .....Ας μη μιλάμε ευκολα για ...''λαική αντισταση '' ..
Εδω εχουμε εναν εξατομικευμένο Λαικισμο νεου Τυπου .. εξαλλου υπάρχουν διαφορές αναμεσα στον Κυνικο δεξιο νεοφιλευθερο λαικισμό του Μπερλουσκονι και στον δημοκρατικό λαικισμό νεου τυπου του Γκριλο ..
δεν ειναι το ιδιο..
αλλά οτι εχουμε καθε τοσο κι εναν νεο λαικισμό να ξεφυτρωνει απο το πουθενα και να σαρωνει αυτοτο βλέπουμε τα τελευταια χρόνια και θα το ξαναδουμε ..
Δεν ειναι απαραιτητα κακό αλλά ουτε και καλό ..
ο κοσμος μας προχωρα μεσα απο ολο και πιο ακανονιστα Ζιγκ Ζαγκ
Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013
τελευταία κατι γινεται στη Σπηλια και εχουν περιπου.... τριπλασιαστει οι αναγνωστες ( 600 - 700 την ημερα τουλαχιστον ..μεχρι 1000..)
αλλά ..τα σχόλια που δεχομαι ειναι ελαχιστα .,.. Γιατι ρε παιδες;
Γραψτε κανενα σχόλιο
Με ενθαρρύνετε...με τα σχολια
αν δεν ξερετε πως πατε κατω απο τη αναρτηση .. καντε κλικ στο ..σχολιο .. .. Αν δεν ειστε στην γκουγκλ καντε την επιλογή ανωνυμος ..Διαλεξτε κι ενα ψευδωνυμο να συννενοουμεθα και βαλτε το μεσα στο σχόλιο . Αιντε .,..
εξαιρουνται τα φασιστικά και ρατσιστικά σχόλια τα οποια θα κοβονται αυθωρει και παραχρημα (αμέσως, χωρίς καθυστέρηση, πάραυτα, αυτοβοεί, αμελλητί κλπ κλπ κλπ)
Γραψτε κανενα σχόλιο
Με ενθαρρύνετε...με τα σχολια
εξαιρουνται τα φασιστικά και ρατσιστικά σχόλια τα οποια θα κοβονται αυθωρει και παραχρημα (αμέσως, χωρίς καθυστέρηση, πάραυτα, αυτοβοεί, αμελλητί κλπ κλπ κλπ)
Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013
ενα μου σχόλιο για την ρητορική της μετρησιμης Ελπίδας ως εξηγησης για την δημοσκοπική εκρηξη του Συριζα ( με αφορμή ενα προσφατο αρθρο του Νικόλα Σεβαστάκη)
στο αρθρο του
γραφει ο φιλτατος Σεβαστακης,ενας απο τους πιο σοβαρους διαννοουμενους *του Χωρου του Συριζα :
'''Αμφισβητώ αυτές τις εύκολες προσεγγίσεις, μένοντας απλώς σε ένα και
μόνο δεδομένο της κατάστασης: στο ότι οι άνθρωποι που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ
στις εκλογές της 6ης Μαΐου προέρχονται κατά κανόνα από τις λεγόμενες
παραγωγικές ηλικίες και τις μεγάλες πόλεις. Τι σημαίνει αυτό; Ότι
πρόκειται ακριβώς για κόσμο ο οποίος ένιωσε και νιώθει πάντα στο σαρκίο
του τις δραματικές μεταβολές στην εργασία, τις ανατροπές της
καθημερινότητας, την μετάλλαξη των συνθηκών ζωής. Κάτι δηλαδή τελείως
διαφορετικό από την αργόσχολη τάξη, την οποία κατακεραυνώνουν ο Πάγκαλος
και άλλοι. Αυτό το κομμάτι της κοινωνίας βρίσκεται, αντίθετα, στην κόψη
του πικρού ενήλικου ρεαλισμού. Έχει ζήσει και την άνοδο και πτώση των
παραμυθητικών εξάρσεων των προηγούμενων τριών δεκαετιών....Στον ΣΥΡΙΖΑ προβάλλουν περισσότερο μια συγκεκριμένη και μετρημένη
ελπίδα. Μια κοινωνική ελπίδα, για να χρησιμοποιήσω την έκφραση που άρεσε
στον Τζων Ντιούι..
Η αντιρηση μου ειναι η εξής ..-
- Το δεδομένο : οι παραγωγικές Ηλικιες ,μεγαλες πολεις κλπ
ε απο αυτό μοιαζει να συμπεραίνει ο Νικολας Σ. οτι ... ''Αυτό το κομμάτι της κοινωνίας βρίσκεται, αντίθετα, στην κόψη
του πικρού ενήλικου ρεαλισμού.και οτι Στον ΣΥΡΙΖΑ προβάλλουν περισσότερο μια συγκεκριμένη και μετρημένη
ελπίδα. Μια κοινωνική ελπίδα, για να χρησιμοποιήσω την έκφραση που άρεσε
στον Τζων Ντιούι..''
Μοιάζει λοιπόν σαν να μας λέγει ο Σεβαστακης ''Ο Τζων Ντιουι ειναι πραγματιστής οι άνθρωποι που ακολουθούν τον Συριζα βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία αρα βρισκονται στην κόψη
του πικρού ενήλικου ρεαλισμού και ( υπορρητα ) είναι και .πραγματιστές σαν τον Τζων Ντιουι ''
Αντίθετα έχω την εντύπωση οτι
α) από ενα ..δεδομένο και μάλιστα τόσο απλουστευμένο δεν θα επρεπε να βγάλουμε τόσο ...πραγματιστικά και μετρήσιμα συμπεράσματα
β) οι άνθρωποι που ανήκουν σε παραγωγικές ηλικίες δεν είναι απαραίτητα και ..πραγματιστές και ..πικρά ρεαλιστές
και οτι
γ) στην συγκεκριμένη περίπτωση
ακριβώς αυτοί που βρίσκονται σε παραγωγικές - μέσες ηλικίες, και ανδρώθηκαν ( η γυναικώθηκαν -θυμήθηκα εδώ το Βιντεακι των Μοντυ Παυθον ) έχοντας αφομοιώσει ως τμήμα της προσωπικής τους ταυτότητάς την αφήγησή της Μεταπολίτευσης , επιθυμούν και την φαντασιακή έστω συνέχιση της Βιογραφίας τους : Όταν το ξυπνητήρι του πραγματικού χτυπά, αυτοί θέλουν να παρατείνουν τον ύπνο τους .κάνοντας όνειρα .. ..Και τα όνειρα είναι εξ ορισμού Μη μετρήσιμα.. : Στα όνειρα ισχύει η μετάθεση, η συμπύκνωση και η απουσία χρόνου .. Μόνο που το Ξυπνητήρι συνεχίζει να χτυπά . ( και ίσως και το ξυπνητήρι ναναι Ωρολογιακή Βόμβα)
Η Γάτα στα Κόμικς περνά πάνω από τον Γκρεμό , νομίζει ότι ακόμα πατά σε σταθερό έδαφος και συνεχίζει να τρέχει ..Μόνο όταν κοιτάει κάτω τότε Ζαλίζεται και πέφτει
Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013
Καθε λεξη που προφερουμε
Καθε λεξη που προφερουμε
μιλά για κατι αλλο απο αυτό που λεει
κι ειναι σημαδι μιας ηδονής που χασαμε
πριν καλά καλά μαθουμε να μιλάμε..
Εκεινο που μας γοητεύει στην αγάπη
Εκείνο που μας γοητεύει στην αγάπη
είναι η δύναμη της πλάνης που μας γνέφει
είναι η απατηλή της γοητεία
είναι το άγγιγμα στην ουτοπία
η αμαρτία
Η σαγήνη,
και το νεύμα της πληγής που σ’εγκαλεί
και ο υπόγειος ποταμός των αισθημάτων
κάτω απ’ το δέρμα στην τρυφερή ωμότητα της σάρκας μας
και πιο βαθιά
ως το μεδούλι των οστών
που διασχίζει ο ίδιος μας ο Χρόνος…
είναι η δύναμη της πλάνης που μας γνέφει
είναι η απατηλή της γοητεία
είναι το άγγιγμα στην ουτοπία
η αμαρτία
Η σαγήνη,
και το νεύμα της πληγής που σ’εγκαλεί
και ο υπόγειος ποταμός των αισθημάτων
κάτω απ’ το δέρμα στην τρυφερή ωμότητα της σάρκας μας
και πιο βαθιά
ως το μεδούλι των οστών
που διασχίζει ο ίδιος μας ο Χρόνος…
η τελευταία σκεψη
Εκείνη – λεπτή ψηλή μ’ολόλευκο λαιμό –
Περήφανη –ουτ’ ένα δάκρυ όταν ανέβαινε με βήματα αργά προς την εξέδρα –
Ολόγυρα το πλήθος την περίμενε
Και με την άκρη του ματιού διέκρινε εκείνον π’αγαπούσε-
‘’Περίεργο ‘’! -για λίγο σκέφτηκε -‘’το ρήμα καρατομώ’’ δεν κλίνεται σ’ολους τους χρόνους
Μπορείς να πεις θα καρατομηθώ ‘’ αλλά δεν λέμε ΄’’καρατομήθηκα’’
Και γιατί όχι ,- άραγε -αν υπάρχει μια μέλλουσα ζωή;''
Ύστερα έγειρε τον λαιμό στον δήμιο της .
Ενώ το πλήθος έκανε γρήγορα τον σταυρό του ...
Περήφανη –ουτ’ ένα δάκρυ όταν ανέβαινε με βήματα αργά προς την εξέδρα –
Ολόγυρα το πλήθος την περίμενε
Και με την άκρη του ματιού διέκρινε εκείνον π’αγαπούσε-
‘’Περίεργο ‘’! -για λίγο σκέφτηκε -‘’το ρήμα καρατομώ’’ δεν κλίνεται σ’ολους τους χρόνους
Μπορείς να πεις θα καρατομηθώ ‘’ αλλά δεν λέμε ΄’’καρατομήθηκα’’
Και γιατί όχι ,- άραγε -αν υπάρχει μια μέλλουσα ζωή;''
Ύστερα έγειρε τον λαιμό στον δήμιο της .
Ενώ το πλήθος έκανε γρήγορα τον σταυρό του ...
Ειναι σπασμοι μεσα στη νύχτα η αγάπη
Ειναι σπασμοί μέσα στη νύχτα η αγάπη*
————————————-
αγάπη είναι βήματα μονότονα
Αμυγδαλένια νύχια,πρόσωπα βουβά ,
πού κάνουν έρωτα κλεφτά,.
πόδια γυμνά,μες τη βροχή,είναι μια στιγμή
μοναδική,
ατέλειωτη αναλαμπή,
μια σπίθα πού δε λέει να σβήσει
…ένα άγγιγμα
ενα ξαφνικό φιλί και μια απρόοπτη συνάντηση,
μια παρεξήγηση
μια νοσταλγία ενδόμυχη, σβησμένο μονοπάτι
αγάπη είναι σαρκοβόρα μνήμη.
πως γέρνει το κεφάλι της
και τρέμει , με κοιτά
μάτια μισάνοιχτα, σμιχτά.
τα νύχια της να ξεκολλά το δέρμα
και τα μαλλιά της ξέπλεκα σαν ανεμώνες
κοιτά με μάτια έκπληκτα,
με τη σκιά της παίζει
και ξεχνιέται,
γλιστρά
και ειν αόρατη ,τη νύχτα,
σ’ ένα σινεμά αποκοιμιέται,
είναι
διχασμένη,
σε να ατέλειωτο ταγκό μπλεγμένη
Χορεύει
στην άκρη μιας καρφίτσας,
ειναι,
μπερδεμένη,
μέσα σ’ αόρατες κλωστές,
μες τη βροχή του κόσμου αλλοπαρμένη.
αγάπη μου γυμνή ,λαχανιασμένη
σταλαγματιές αφήνει
κερί πού τρέμει από ηδονή
και σβήνει.
ακόμα ζωντανή
να μου χτυπά τη πόρτα
να μου ραγίζει τη καρδιά ακούω την ηχώ της
Είναι σπασμοί μέσα στη νύχτα η αγάπη….
————————————-
αγάπη είναι βήματα μονότονα
Αμυγδαλένια νύχια,πρόσωπα βουβά ,
πού κάνουν έρωτα κλεφτά,.
πόδια γυμνά,μες τη βροχή,είναι μια στιγμή
μοναδική,
ατέλειωτη αναλαμπή,
μια σπίθα πού δε λέει να σβήσει
…ένα άγγιγμα
ενα ξαφνικό φιλί και μια απρόοπτη συνάντηση,
μια παρεξήγηση
μια νοσταλγία ενδόμυχη, σβησμένο μονοπάτι
αγάπη είναι σαρκοβόρα μνήμη.
πως γέρνει το κεφάλι της
και τρέμει , με κοιτά
μάτια μισάνοιχτα, σμιχτά.
τα νύχια της να ξεκολλά το δέρμα
και τα μαλλιά της ξέπλεκα σαν ανεμώνες
κοιτά με μάτια έκπληκτα,
με τη σκιά της παίζει
και ξεχνιέται,
γλιστρά
και ειν αόρατη ,τη νύχτα,
σ’ ένα σινεμά αποκοιμιέται,
είναι
διχασμένη,
σε να ατέλειωτο ταγκό μπλεγμένη
Χορεύει
στην άκρη μιας καρφίτσας,
ειναι,
μπερδεμένη,
μέσα σ’ αόρατες κλωστές,
μες τη βροχή του κόσμου αλλοπαρμένη.
αγάπη μου γυμνή ,λαχανιασμένη
σταλαγματιές αφήνει
κερί πού τρέμει από ηδονή
και σβήνει.
ακόμα ζωντανή
να μου χτυπά τη πόρτα
να μου ραγίζει τη καρδιά ακούω την ηχώ της
Είναι σπασμοί μέσα στη νύχτα η αγάπη….
Σχόλιο από Νοσφεράτος | Απρίλιος 7, 2008
Σπουδή στις πυρκαγιές σε μια κουζίνα/ Τασία Σταματοπούλου
Σπουδή στις πυρκαγιές σε μια κουζίνα
Δεν φουντώνουν
πυρκαγιές
μ' ενα αποτσίγαρο
Ψέματα
γράφουν οι φυλλάδες
Αμα δεν εχεις
εμπρηστή
[καμικάζι με στουπί]
ισα που τα ξερά
φύλλα θα καπνίσουν
Ραντεβού / Τασία Σταματοπούλου
Ραντεβού
Απο αναβολή σε αναβολή
αυτή η συνάντηση
ετσι που πάει
η ματαίωση
θα είναι οριστική
Αν η ψυχή επιδίδεται
σε φροντισμένες κωλλισιεργίες
το σώμα ενδίδει
αμετάκλητα
στου χρόνου το μαστίγιο
τι να σου κάνει
μια καρδιά
κι αυτή ''σακατεμένη''
Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013
Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013
η αλήθεια είναι ότι κανείς Δεν αντέχει έναν αληθινό άνθρωπο.
Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013
καμμια φορά γινομαι υποβρυχιο
καμμια φορά γινομαι υποβρυχιο
και κολυμπω στα βαθεια ..κοιταζω εξω με το περισκοπια
κινουμαι με προπελες
που και που συναντω καμια θαλασσια Χελώνα
της κλεινω το ματι
μα αυτη δεν χαμπαριαζει
υστερα
παιρνει νερο το υποβρυχιο και γερνει
και βυθιζομαι αιφνης
στην Θηλυκή σου Αβυσσο
και κολυμπω στα βαθεια ..κοιταζω εξω με το περισκοπια
κινουμαι με προπελες
που και που συναντω καμια θαλασσια Χελώνα
της κλεινω το ματι
μα αυτη δεν χαμπαριαζει
υστερα
παιρνει νερο το υποβρυχιο και γερνει
και βυθιζομαι αιφνης
στην Θηλυκή σου Αβυσσο
θα αναστηθουμε στης αγαπης μας το μαγμα απ΄την αρχή θα ξαναρχισουμε σα Θαυμα
θα πεθανουμε απο Θλιψη
σε ενα σουπερ Μαρκετ,μες το κατακαλοκαιρο
σε μια αμμουδια το βραδυ με Πανσεληνο
πριν να ερθει το Φθινοπωρο
Θα πεθανουμε σενα μπαρακι ,
κοντα στη θαλασσα
πινοντας απεριτιφ
τρωγοντας ελιες ξυδατες
-------
θα πεθανουμε απο Θλιψη
ανημποροι μεσα στην ιδια μας την ευτυχία
-θε μου αντεχεται η τοση ευωχία;
Θα πεθανουμε απο τον Φοβο του θανάτου
το καλοκαιρι αυτο στον κοσμο του αοράτου
θα αναστηθουμε στης αγαπης μας το μαγμα
απ΄την αρχή θα ξαναρχισουμε σα Θαυμα
-θε μου αντεχεται η τοση ευωχία;
Θα πεθανουμε απο τον Φοβο του θανάτου
το καλοκαιρι αυτο στον κοσμο του αοράτου
θα αναστηθουμε στης αγαπης μας το μαγμα
απ΄την αρχή θα ξαναρχισουμε σα Θαυμα
Μες τα υπόγεια μας Ορυχεία
Κάτω απ τις λέξεις –κάτω από τα όνειρα
Μες τα υπόγεια μας Ορυχεία
Κυλούν τα μύχια , καρδιάς απόνερα
Και καταλήγουνε, Ποτάμια Κρύα
Σε μια θάλασσα, βαθειά κρυμμένη
Όπου η αλήθεια ,μας περιμένει
Κι’ είναι σαν κάρβουνο, σκοτεινιασμένη
Η επιθυμία μας, η πιο θαμμένη …
Με μαλλιά ξέπλεκα, σαν ανεμώνες
Σα να λικνίζεται ,μες τους αιώνες….
Μες τα υπόγεια μας Ορυχεία
Κυλούν τα μύχια , καρδιάς απόνερα
Και καταλήγουνε, Ποτάμια Κρύα
Σε μια θάλασσα, βαθειά κρυμμένη
Όπου η αλήθεια ,μας περιμένει
Κι’ είναι σαν κάρβουνο, σκοτεινιασμένη
Η επιθυμία μας, η πιο θαμμένη …
Με μαλλιά ξέπλεκα, σαν ανεμώνες
Σα να λικνίζεται ,μες τους αιώνες….
καλούμαστε κάποτε σε αποχαιρετισμό
καλούμαστε κάποτε σε αποχαιρετισμό
Των φαντασμάτων μας ,των Μύθων μας, της Μνήμης,προσρμοστειτε -λένε- πάνε πια αυτά
Βυσθιστειτε στο Παρόν , στο κελάηδημα των πουλιών ,στην Εξοχή στη Γαλήνη
στο Τρούμαν Σόου όπου σας κλείσαμε
Βολευτειτε
στις αναπαυτικές καρέκλες -λαιμητόμους , στις τεράστιες Τούρτες παγωτού, στην ασυνάρτητη δική μας φαντασίωση
Ακολουθείτε τον Κανόνα : Ούτε Δεξιά ούτε Αριστερά . Κεφαλαι Μπροστά .
Και κλείστε τα Μάτια σε μέλλον και Παρόν . Βαθιά Αναπνοή.
Τραγουδειστε μαζί μας : Η ΕΛΛΆΔΑ ΠΌΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΊΝΕΙ , ΔΕΝ ΤΗΝ ΣΚΙΆΖΕΙ
ΦΟΒΈΡΑ ΚΑΜΙΆ ..
Ανάπαυση.. Προσοχή !!!!!!
Εμπρός Μαρς και σ’αυτο το ταξίδι ..
Που δεν τελειώνει δεν μπορεί να τελειώσει .. Σημειωτόν !!! Στη Κινούμενη Άμμο ..
Ποδοπατειστε τον Χρόνο . Λιώστε τον με τις Μπότες.σας
Και μη ξεχνάτε….. Μας Χρωστάτε
ενα Πελώωωωριο Συγνώμη Γιατί Υπαρχετε Γιατι δεν είστε όπως εμείς ..
Γιατι Θυμάστε , γιατί δεν βυθίζεστε στη Λήθη ,γιατί δεν πιστεύετε στον Κανόνα .
Γιατί σας πιάνει τρέλα
Γιατί μουγκρίζετε στα ξαφνικά από τον Πόνο
Γιατί δεν αποκηρύσσετε τους Μύθους σας και δεν με Λησμονεί …
Αποχαιρετώ λοιπόν
Έτσι κιαλλιως όλα είναι ενας Αποχαιρετισμός ..
Όπως η εκπνοή
όπως και το κουβάρι της Μνήμης και της Λήθης
Ναι! ητανε Περιπτωσις η Θεια Ευθυμια …απο την ΚΑΡΑΚΑΞΑ
Nοσφερατος says:
και αιφνης καπου ξυπνησε βαθια μια νοσταλγια
και να . Ξαναθυμηθηκα αγαπημένη θεια
σε μια βαρκουλα του ψαρά εις τον αφρο κυματων
σαν μνημη αιωρουμενη περσόνων ασωμάτων
σαν ξεθωρη -απο καιρο παλια φωτογραφια
σαν της γιαγιας μου γραμματα με την Καλιγραφία
-μα να που παλι χυθηκε το Μελανοδοχειο
Η καρακάξα μας αυτή ειναι Ξενοδοχειο
και ερχονται φαντασματα εν μέσω ερημίας
και να π’ ακουω την Φωνή της Θειας μου Ευθυμίας …
(ποτες μου δεν σας μιλησα γι αυτήν την αλλη Θεια
που ολο μασουσε τον καπνό σαν νατανε Πυθια
και καθε τοσο ελεγε κατι πολύ γριφώδες
ειχε υφος αλλοκοτο ολιγον τι στομφωδες
στην πολυθρόνα καθονταν σαν ναταν Βαλκυρια
Ναι! ήτανε Περιπτωσις η Θεια Ευθυμια …)
και να . Ξαναθυμηθηκα αγαπημένη θεια
σε μια βαρκουλα του ψαρά εις τον αφρο κυματων
σαν μνημη αιωρουμενη περσόνων ασωμάτων
σαν ξεθωρη -απο καιρο παλια φωτογραφια
σαν της γιαγιας μου γραμματα με την Καλιγραφία
-μα να που παλι χυθηκε το Μελανοδοχειο
Η καρακάξα μας αυτή ειναι Ξενοδοχειο
και ερχονται φαντασματα εν μέσω ερημίας
και να π’ ακουω την Φωνή της Θειας μου Ευθυμίας …
(ποτες μου δεν σας μιλησα γι αυτήν την αλλη Θεια
που ολο μασουσε τον καπνό σαν νατανε Πυθια
και καθε τοσο ελεγε κατι πολύ γριφώδες
ειχε υφος αλλοκοτο ολιγον τι στομφωδες
στην πολυθρόνα καθονταν σαν ναταν Βαλκυρια
Ναι! ήτανε Περιπτωσις η Θεια Ευθυμια …)
σαν αερικό θα ζησω .. Θα χαθώ
σαν αερικό θα ζησω .. Θα χαθώ (φερτε μου ενα μαντολινο)
μεσ την ανοιξη θα σβύσω
σαν την παπαρουνα θα χαθώ
σαν αερικό...
κιοταν θα χαθώ
μες στο λιβαδι με τις παπαρούνες
θα βρω το μυστικό
αυτής της ανοιξης που -πάλι- μας παιδευει ///
Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013
Γιατί ΘΑ ΑΠΕΡΓΗΣΩ ΑΥΡΙΟ(παλια αναρτηση( 14/12/2010)που ταιριαζει και με το σημερα ..
1. γιατί παρολο που δεν πιστευω οτι θα βγει τιποτις ετσι που τακαναν σ..τα κυριως οι (ατιμωρητοι ακομα βεβαια ) ΔΑΜΑΛΟΙ που ρημαξαν την Χωρα αλλά και οι αλλοι , οι Πασοκοι και οχι μόνο
οι Πρωην και οι επομενοι
εν τουτους θελω μια μερα Αξιοπρεπειας ρε Γαμότι ,,
Να θυσιασω κι ενα μεροκαματο για μιας Μερας αξιοπρεπεια .. Για μια μέρα ναχω την αισθηση - ακομα και ψευδαισθηση οτι ελεγχω τη ζωή μου . Για μια μέρα .. Για μια στιγμή......
Μια σταλα Αξιοπρεπειας ....
2. γιατι ειδα αυτο στης φιλης μου της ΠΕΝΤΑΝΟΣΤΙΜΗς
Απεργία 15 Δεκέμβρη: Κάντε την σταθμό ή πάτε να γαμηθείτε!
κι ενταξει.. Σιγά μη γινει και ..σταθμος ..Αλλά τουλάχιστον ..οταν θα απεργησω αυριο θα μπορω να πω : Σ'ολους εκεινους τους ( ΕΙΤΕ Μνημονιακους 'ΕΙΤΕ .. ταχα αντιμνημονιακους ) το δευτερο . ΑΝΤΕ ΚΑΙ ....
3.Γιατί αντελήφθην την πικρή αληθεια οτι ολοι αυτοι ειτε οι Μνημονιακοί που μας ρημαζουν τωρα
ειτε οι αντιΜνημονιακοι ντεμέκ (που λένε να φυγουμε απο το ευρω και να γυρισουμεσε Υποτιμημένη δραχμή και ναχετε μισθους πεινας για να αυξηθουν οι ..εξαγωγές )
οταν λενε .. Να πληρωσουμε ολοι για την κριση
εννοουν
Να πληρωσετε την Κριση Μόνο εσεις οι Μισθωτοι
4. Γιατί αυτο κάνω εδω και πολλά χρόνια .. Απεργουσα. Και για πολύ πιο ασημαντους λόγους. Τωρα δεν θα απεργήσω;
(και για οσους μου λένε ..φτηνές δικαιολογιες του τύπου'' ξερεις δεν θα βγει τίποτα, και εχω αναγκη τα λεφτά ,κλπ κλπ.. απαντώ..Καλά ρε .. και τιποτε να μη βγεί κερδιζετε μιας μερας αξιοπρεπεια .. -δίνεις ενα μεροκαματο ..κερδιζεις αξιοπρεπεια
Λιγο ειναι;
- για ορισμένες περιπτωσεις .. ιδιως αυτωνών που φωναζουνε ταχα αλλά οταν ερθει η ωρα της απεργιας κανουνε μωκο και τουμπεκι ψλοκομμένο ..
Ισχυει η απαντηση της παραγραφου 2.(ΠΕΝΤΑΝΟΣΤΙΜΗ )
5. Γιατί αν ηθελαν πραγματικά να μοιραστουμε τα Βαρη της κρισης και οι μεν Μνημονιακοι και οι 'δε 'αντιμνημονιακοι '' θα ελεγαν και καμμια κουβεντα και για την φορολογηση της εκκλησιας , την -λογω εκτακτου ανάγκης- αναγκαιοτητα απλλοτριωσης ενος μερους τουλαχιστον απο την ακινητη περιουσια της - αυτήν που ....κληρονομησε με χρυσοβουλα και σουλτανικά φιρμάνια - αντις να συμπιεζουν σαν την πρεσσα τους μισθους και τις συνταξεις και τα ταμεια ..ειτε να τσιριζουν περι αναγκης επιστροφής στη δραχμή για να αγορασουν κοψοχρονιας οτι κινειται και δεν τα λαμογια που βγαλαν 20 δις ευρω εξω.(και των οποιων την εδώ περιουσια αφηνουν ανεγγιχτη ενώ ρημαζουν την τσεπη των μισθωτων )
και γι αυτο λοιπόν
θα απεργησω...( αν οχι τι αλλο - ας δειξουμε οτι δεν μασαμε μνημονιακό ή ''αντιμνημονιακό'' κουτοχορτο)
για το τραυμα (ως δίνη ) και τον Εντγκαρ Αλαν Ποε
«Η ζωή μας ,η ζωή όλων μας είναι σαν ένα ποτάμι. Τα ρεύματα των βιωμάτων μας ρέουν μέσα στο χρόνο σχηματίζοντας περιοδικούς κύκλους ηρεμίας αναστάτωσης και ολοκλήρωσης . Τα σώματα μας είναι οι όχθες του ποταμού που περικλείει την ενέργεια της ζωής μας και την κρατά μέσα σε όρια ενώ ταυτόχρονα της επιτρέπει να κυλά ελευθέρα μέσα στις όχθες του. Το προστατευτικό εμπόδιο που δημιουργούν οι όχθες είναι αυτό που μας επιτρέπει να βιώνουμε με ασφάλεια την αίσθηση της εσωτερικής μας κίνησης και αλλαγής.
Ο Freud στο έργο του Πέρα από την Αρχή της Ηδονής , έδωσε τον ορισμό του τραύματος «…σαν ένα ρήγμα στο προστατευτικό εμπόδιο το οποίο μας προφυλάσσει από ερεθίσματα που οδηγούν σε συναισθήματα συντριπτικής ανημποριάς»
Για να χρησιμοποιήσουμε την αναλογία του ρεύματος, το σοκ από το τραύμα μπορεί να γίνει αντιληπτό ως μια εξωτερική δύναμη που προκαλεί ρήξη στο φράγμα , ή στις όχθες του ποταμού που προστατεύει και συγκρατεί τις εμπειρίες μας. Αυτό το ρήγμα δημιουργεί τότε μια βίαιη δίνη. Με την δημιουργία του ρήγματος ξεχύνεται ορμητικά προς τα έξω η ενέργεια της ζωής και δημιουργεί μια τραυματική δίνη »
Ο Freud στο έργο του Πέρα από την Αρχή της Ηδονής , έδωσε τον ορισμό του τραύματος «…σαν ένα ρήγμα στο προστατευτικό εμπόδιο το οποίο μας προφυλάσσει από ερεθίσματα που οδηγούν σε συναισθήματα συντριπτικής ανημποριάς»
Για να χρησιμοποιήσουμε την αναλογία του ρεύματος, το σοκ από το τραύμα μπορεί να γίνει αντιληπτό ως μια εξωτερική δύναμη που προκαλεί ρήξη στο φράγμα , ή στις όχθες του ποταμού που προστατεύει και συγκρατεί τις εμπειρίες μας. Αυτό το ρήγμα δημιουργεί τότε μια βίαιη δίνη. Με την δημιουργία του ρήγματος ξεχύνεται ορμητικά προς τα έξω η ενέργεια της ζωής και δημιουργεί μια τραυματική δίνη »
Αυτή την τάση συγκράτησης και ανασυγκρότησης του εφήμερου ,δηλαδή της ασταμάτητης ροής της πραγματικότητας ,που ίσως εκφράζει και το άγχος μπροστά στη φθορά και στο θάνατο, αυτό δηλαδή το οιονεί μεταφυσικό στοιχείο (ή στοιχειό)του εθνικισμού θυμίζει και το τέλος εκείνου του περίφημου μυθιστορήματος του Εντγαρ Αλλαν Ποε « Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ Από το Ναντακετ » :« Τώρα η δύναμη του ρεύματος μας σπρώχνει σα βολίδα στην αγκαλιά του καταρράκτη όπου μια άβυσσος ανοιχτή καρτερεί να μας δεχτεί. Να όμως που μπροστά στο διάβα μας , ορθώνεται κάποια σαβανωμένη πανύψηλη ανθρώπινη μορφή , πιο ψηλή και πιο μεγάλη απ¨ οποιονδήποτε κάτοικο τούτης της γης και που έχει για χρώμα στο δέρμα της , την τέλεια ασπράδα του χιονιού.»
η απατηλή Υπόσχεση της αγάπης
περι .( Δηθεν ). Ερωτος
περί .( Δήθεν ). Έρωτος
αυτή μεν τον είδε ως Υποκατάστατο ενός άλλου μεγάλου έρωτος - αυτός δε ως υλικό για το επόμενο βιβλίο του περί Έρωτος .Εν τω μεταξύ ο Χρόνος κυλούσε κάνοντας και την μία και τον αλλον να νιώθουν (αλλά και να είναι )σκατά .
Π.Θ
π/ θ
αυτή μεν τον είδε ως Υποκατάστατο ενός άλλου μεγάλου έρωτος - αυτός δε ως υλικό για το επόμενο βιβλίο του περί Έρωτος .Εν τω μεταξύ ο Χρόνος κυλούσε κάνοντας και την μία και τον αλλον να νιώθουν (αλλά και να είναι )σκατά .
Π.Θ
π/ θ
Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013
Η κουλτούρα του καταναλωτισμού(Ζ Μπαουμαν )
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η κουλτούρα του καταναλωτισμού
Ο Μπάουμαν όμως δεν είναι καταστροφολόγος. Η απορρυθμισμένη κοινωνία των καταναλωτών δεν είναι ο χωρίς ηγεμόνα ζοφερός χομπσιανός κόσμος, ούτε η ιδιωτικοποίηση της ευθύνης παραλύει ανεπιστρεπτί τα υποκείμενα της ιστορίας, όπως πρόβλεψε ο Λεβινάς.
αποσπασμα απο το ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΜΠΑΟΥΜΑΝΑπό την κοινωνία των παραγωγών στην κοινωνία των καταναλωτών και των «απορριμμάτων»ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΜΠΑΟΥΜΑΝΖωή για κατανάλωση ΜΤΦΡ.: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ«ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ»βιβλιοπαρουσιαση ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΑΚΑΝΤΑΡΗ:απο το Από την κοινωνία των παραγωγών στην κοινωνία των καταναλωτών και των «απορριμμάτων»της Βιβλιοθηκης της ''Ε '' ''Η κουλτούρα του καταναλωτισμού Η κουλτούρα του καταναλωτισμού συνδέεται με την επιδίωξη να μην είσαι μέλος του σμήνους, με την επιδίωξη «να είσαι μπροστά από το κοπάδι».
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσει κανείς την ένταξή του στην κοινωνία των καταναλωτών. Πρέπει να θέλεις να προπορεύεσαι για να μη χάσεις το υπόλοιπο κοπάδι.
Η άρνηση του κοπαδιού αποτελεί την προϋπόθεση ένταξης του καταναλωτή σ' αυτό.
Αυτό, με άλλα λόγια, γίνεται μέσα από την ταύτιση της ελευθερίας με την επιλογή. Ελεύθερος δεν είναι αυτός που στο χεγκελιανό σύμπαν γνωρίζει την αναγκαιότητα, αλλά αυτός που γνωρίζει και μπορεί να επιλέγει. Ελευθερία είναι η επιλογή και επιλογή η εκχώρηση της ελευθερίας.
Οσον αφορά τις αξίες της κουλτούρας του καταναλωτισμού, αυτές συνίστανται στην εμφατική άρνηση της αρετής της αναβλητικότητας και της καθυστέρησης της ικανοποίησης. Δύο αρετές που ο βεμπεριανός κόσμος τις συνέδεσε άμεσα με το «πνεύμα του καπιταλισμού».
Η κουλτούρα του καταναλωτισμού ταυτίζεται με τη θεοποίηση της καινοτομίας. Οχι τυχαία, ένας κόσμος της Αριστεράς που παλαιότερα θεοποιούσε τον οικονομισμό και τον παραγωγικισμό, σήμερα θεοποιεί την καινοτομία.
Ταχύτητα, καινοτομία, ανία, απόρριψη,
το μαγικό τετράπτυχο της κουλτούρας του καταναλωτισμού.
Υπερβολή, ασωτία και εξωφρενική σπατάλη, τα ψυχοφάρμακά της.
Ο Μπάουμαν όμως δεν είναι καταστροφολόγος. Η απορρυθμισμένη κοινωνία των καταναλωτών δεν είναι ο χωρίς ηγεμόνα ζοφερός χομπσιανός κόσμος, ούτε η ιδιωτικοποίηση της ευθύνης παραλύει ανεπιστρεπτί τα υποκείμενα της ιστορίας, όπως πρόβλεψε ο Λεβινάς.
Σήμερα όμως, αντί του κράτους πρόνοιας, το καθήκον της «ανακούφισης από την ευθύνη» αναλαμβάνει πλήθος ιδιωτικών φορέων παροχής υπηρεσιών, οι οποίοι σπεύδουν με το αζημίωτο να αναλάβουν τα καθήκοντα που εγκατέλειψε η κοινωνία. Τελικά οι κοινωνίες του καταναλωτισμού είναι κοινωνίες «κατάστασης έκτακτης ανάγκης».
Σ' αυτές τις κοινωνίες οι νευρώσεις προέρχονται από το αίσθημα ανασφάλειας και όχι από τη φρίκη της ενοχής.
Αίσθημα που αντιμετωπίζεται μόνο με συνεχή δράση.
Κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά οι εξουσίες των αγορών, γι' αυτό και κηρύττουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης ως την «καλύτερη μέθοδο για να πείθονται οι διοικούμενοι να δέχονται τις πιο δραστικές αλλαγές που πλήττουν τη ζωή τους».
Η συνεχής δράση είναι η μόνη θεραπευτική δύναμη.
Το σύμπλεγμα της ανεπάρκειας αντιμετωπίζεται μόνο με μία εξαιρετικά έντονη προσπάθεια.
Αρωγός σ' αυτή την προσπάθεια είναι ο «κυβερνοχώρος».
Ο συγγραφέας διακρίνει εδώ, αντίθετα με τις ιδεολογίες του συρμού, τον κατεξοχήν χώρο αποπολιτικοποίησης του πολιτικού. Η ισχυρή ροή της πληροφορίας δεν «είναι παραπόταμος» του ποταμού της δημοκρατίας, αλλά ακόρεστος αγωγός, που διοχετεύει τα περιεχόμενα της πραγματικής πολιτικής σε «ηλεκτρονικές αποθήκες», καθιστώντας τη λαϊκή κυριαρχία στείρα, ανενεργή και ασήμαντη. Στο Διαδίκτυο η σύγκρουση και η αντιπαράθεση αντικαθίστανται από ηχητικά αποσπάσματα και φωτογραφικά στιγμιότυπα.
Οι σελίδες που ο Μπάουμαν αφιερώνει στην κριτική του Διαδικτύου είναι συγκλονιστικές και διδακτικές μέσα στην υπερβολή τους.
Τελικά, αντίθετα με όσα κάποιες επιδερμικές κριτικές αποδίδουν στην κοινωνία των καταναλωτών, το κατά Μπάουμαν κύριο ελάττωμά της δεν είναι η κατανάλωση η ίδια, αλλά οι συνέπειες του κυνηγιού της.
Σ' αυτό το κυνήγι υπάρχουν πολλά «υποκείμενα» που δεν κατορθώνουν να γίνουν εμπορεύματα, που όχι μόνο δεν πιάνουν θηράματα, αλλά γίνονται τα ίδια θήραμα. Αυτοί είναι οι παράπλευρες απώλειες του καταναλωτισμού.
Σήμερα υπάρχει μια νέα κατηγορία πληθυσμού η οποία γίνεται το συλλογικό θύμα των διαδικασιών που ήδη έχουν αναφερθεί.
Ο όρος «υπο-τάξη» (underclass) υποδηλώνει μια ιδιαίτερα αφιλόξενη κοινωνία για μεγάλες και ετερόκλιτες κατηγορίες ανθρώπων.
Σ' αυτές τις κατηγορίες στοιβάζονται εγκληματίες και ανύπαντρες μητέρες που ζουν από την πρόνοια, νεαροί παραβάτες και τοξικομανείς, αποφυλακισθέντες και άστεγοι, βαποράκια και επαίτες, μετανάστες και αλκοολικοί κ.ο.κ.
Κατηγορίες που το μόνο κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η αποτυχία τους να είναι καταναλωτές. Αποτυχία που φυσικά η ευθύνη αποδίδεται στους ίδιους.
Εγκληματικότητα, ναρκωτικά και πρόνοια παρατίθενται από κοινού, με προφανή στόχο την απαξίωση της πρόνοιας.
Ο Μπάουμαν εδώ πολύ σωστά διακρίνει πως πίσω απ' αυτές τις κατηγορίες κρύβεται μια αξιολόγηση και όχι μια περιγραφή. Ο όρος της υπo-τάξης αποσκοπεί στην απόκρυψη του «ζητήματος της φτώχειας». Τη φτώχεια την παράγει η κοινωνία, την υπο-τάξη ή τους ανεπαρκείς καταναλωτές τούς παράγει η ίδια τους η ανικανότητα.
Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια και η φτώχεια δεν υφίσταται και οι υποταγμένοι είναι θύματα της απροθυμίας τους να είναι καταναλωτές.
....................
Ο μυθος Ενωπιον του Νομου ( απο την Δικη του Καφκα )
«Στην
εισαγωγή του συγγράμματος του Νόμου αναφέρονται γι' αυτό το είδος της πλάνης τα
εξής: Μπροστά στην πύλη του Νόμου στέκεται ένας φύλακας. Μπροστά του
παρουσιάζεται μια μέρα ένας άνθρωπος απ' την επαρχία και τον παρακαλεί να του
επιτρέψει την είσοδο στο Νόμο. Ο φύλακας όμως απαντά ότι προς το παρόν δεν
μπορεί να τον αφήσει να μπει. Ο άνθρωπος σκέφτεται για λίγο κι έπειτα ρωτάει αν
θα μπορέσει να μπει αργότερα. "Αργότερα, ίσως" λέει ο φύλακας,
"τώρα όμως, όχι". Η πύλη του Νόμου είναι ανοιχτή, όπως πάντα. Ο
φύλακας στέκεται στο πλάι. Ο άνθρωπος σκύβει για να κοιτάξει μέσα. Βλέποντας
τον, ο φύλακας γελάει και λέει: "Αν το θέλεις τόσο πολύ, προσπάθησε να
μπεις παρά την απαγόρευση μου. Σε προειδοποιώ όμως: Είμαι αρκετά ισχυρός. Κι
απ' όλους τους φύλακες εγώ είμαι ο κατώτερος. Όσο προχωρείς στο εσωτερικό,
μπροστά σε κάθε αίθουσα στέκει ένας φύλακας, ο ένας πιο ισχυρός απ' τον άλλον.
Την όψη του τρίτου φύλακα δεν μπορώ ούτε εγώ να την αντέξω". Ο χωρικός δεν
είναι προετοιμασμένος για τέτοιου είδους δυσκολίες. Έχει έρθει με την πεποίθηση
πως ο Νόμος πρέπει να είναι πάντα προσιτός σε όλους τους ανθρώπους.
Παρατηρώντας όμως πιο προσεκτικά το φύλακα με το γούνινο πανωφόρι, τη μεγάλη
γαμψή μύτη και τη μακριά, μαύρη, τατάρικη γενειάδα, αποφασίζει πως είναι
προτιμότερο να περιμένει ώσπου να τον αφήσουν να μπει. Ο φύλακας του δίνει ένα
σκαμνί και τον αφήνει να περιμένει δίπλα στην πόρτα. Κάθεται εκεί μέρες,
χρόνια. Δε σταματάει ν' αγωνίζεται για την άδεια εισόδου. Κουράζει το φύλακα με
τα επίμονα παρακάλια του. Ο φύλακας πιάνει συχνά κουβέντα μαζί του, τον ρωτάει
για την πατρίδα του κι άλλα πολλά, πάν τα όμως με το αδιάφορο ύφος σπουδαίου
κυρίου, για να καταλήξει κάθε φορά στη δήλωση ότι δεν μπορεί να του επιτρέψει ακόμα
την είσοδο. Ο άνθρωπος, που είχε ξεκινήσει το ταξίδι του μ' όλα τα απαραίτητα
εφόδια, δεν τσιγκουνεύεται τίποτα, όσο πολύτιμο κι αν είναι, για να εξαγοράσει
το φύλακα. Εκείνος τα δέχεται όλα, σχολιάζοντας όμως κάθε φορά: "Το παίρνω
μόνο για να μην νομίσεις πως παρέλειψες κάτι". Τα χρόνια περνούν κι ο
άνθρωπος παρατηρεί σχεδόν αδιάκοπα το φύλακα. Λησμονεί ότι υπάρχουν κι άλλοι
φυλακές, έχει την εντύπωση πως το μοναδικό εμπόδιο για την είσοδο του είναι
αυτός, ο πρώτος φύλακας. Τα πρώτα χρόνια, καταριέται φωναχτά την κακή του
μοίρα, με τον καιρό όμως, καθώς γερνάει, δεν ακούγεται παρά ένα μουρμουρητό.
Ξεμωραίνεται, παρακαλάει ώς και τους ψύλλους στο γούνινο γιακά του φύλακα, που
τους ξεχωρίζει μ' ευκολία μετά από τόσα χρόνια παρατήρησης, να τον βοηθήσουν μεταπείθοντας
τον φύλακα. Σιγά σιγά, χάνει το φως του, δεν ξέρει πια αν ο κόσμος γύρω αρχίζει
να σκοτεινιάζει ή αν τον ξεγελούν τα μάτια του. Ωστόσο, ξεχωρίζει τώρα μες στο
σκοτάδι μιαν ακτίνα φωτός, που φεγγοβολεί ανέσπερη μέσ' από τη θύρα του Νόμου.
Δεν έχει πολλή ζωή ακόμη μπροστά του. Λίγο πριν ξεψυχήσει, οι εμπειρίες όλων
αυτών των χρόνων κατασταλάζουν στο μυαλό του σε μια ερώτηση, που δεν είχε
υποβάλει ποτέ στο φύλακα. Του γνέφει αδύναμα, γιατί δεν μπορεί πια να σαλέψει
το σώμα του. Ο φύλακας αναγκάζεται να σκύψει πολύ, γιατί η διαφορά του
αναστήματος τους έχει μεταβληθεί υπέρμετρα εις βάρος του χωρικού. "Τι άλλο
θέλεις να μάθεις;" του λέει. "Είσαι αχόρταγος". "Όλοι οι
άνθρωποι αγωνίζονται για να πλησιάσουν τον Νόμο" λέει ο χωρικός "πώς
γίνεται, λοιπόν, και τόσα χρόνια δε ζήτησε κανείς άλλος εκτός από μένα νά
περάσει αυτή την πόρτα;" Ο φύλακας καταλαβαίνει πως ο άνθρωπος είναι πιά
στα τελευταία του, πως η ακοή του σιγά σιγά τον εγκαταλείπει, και γι' αυτό
φωνάζει δυνατά, σκύβοντας κοντά του: "Κανείς άλλος δεν μπορούσε να περάσει
τούτη την πόρτα. Ήταν προορισμένη μόνο για σένα. Τώρα, θα την κλείσω"».
Franz Kafka: Η Δίκη(Der Prozess)
μετάφραση: Γιάννης Βαλούρδος
Εκδόσεις γράμματα,1991
μετάφραση: Γιάννης Βαλούρδος
Εκδόσεις γράμματα,1991
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
και στις χαρές του ερωτα , στου Νόμου Τιμωρια
Υψώνεται θεορατη πάντα μια Καρμανιόλα
Και σου θυμιζει μέσα σου ,το ποιος τα πέρνει ολα….
Αν θες να ζεις αιωνια ,εν πληρη ευδαιμονία
την Ηδονή συνέδεσε με την Παρανομία
Ζησε την ωρα εντονα με Φόβο μη σε πιάσουν
σε χωσουν μες την Φυλακή ,κι εκει να σε Βιασουν
Ο Τρομος και η Ηδονή ειν’διδυμα αδελφια
η Γκαβλα με τον Θανατο ειναι πρωτο Ξαδελφια
………………………………………………
Την να την κανεις την χαρά χωρις να τρεχει αίμα;
ανεκαθεν συνεδεαν τη βία μετο σπέρμα
ο Νόμος ειναι ανακαθεν αυτο π’επιθυμουμε
την τιμωρια πουρχεται ψαχνουμε για να βρουμε
κι αυτο που ολο ψαχνουμε και φερνει οργασμό
ειναι ενα Στομα Δικαστή:”Για Βγαλτε τον Σκασμό”