Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΧΡΗΣΤΟΥ : η Ιστορια τελικά ειναι τρελή Αγία

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

η Ιστορια τελικά ειναι τρελή Αγία

06/01/2013 στις 11:44 μμ

(παιδί μου) πρεπει να σου πω οτι η Ιστορία
δεν μοιαζει με αριστερά που παει σε πορεία
δεν λεει μηδε συνθηματα ουτε πλακατ κραταει
η ιστορια ειν’ Αλογο που μας ποδοπατάει
——————————
Δεν ειναι αειπάρθενος μα ουτε και πουτάνα
δεν ειναι ούτε Σατανας μηδε αγγέλων Μανα
Η ιστορία αγορι μου ειναι Τυφλή Κυρία
πατερας της ο Ερωτας και μάνα η Α-πορια
————–
κι ετσι που μας ποδοπατά ψαχνοντας κατι Αλλο
οικοδομει αθελητα κατι το Πιο Μεγαλο
εμεις ειμαστε υλικα για την εργολαβία

η Ιστορια τελικά ειναι τρελή Αγία

σα μια Γυναικα Υστερικιά που τον Φαλλο Γυρευει
και σε καζανια αγνωστα τα Φιλτρα μαγειρευει
εμεις ειμαστε ερμαια στα μαγικά της Ξορκια
ωσαν πεσσοι πεσσευοντες σ’εξαρες και σε ντορτια

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...: Σκέφτομαι αν θα μπορουσα τη νεα ποιητικη συλλογη, την οποια εχω καταρτησει, να την αναρτησω εδώ

Θηταγιωτα; 20 Σεπτεμβρίου 2015 στις 6:29 μ.μ.
Νοσφεράτος είπε...: δεν ξερω αν ειναι ευκολο ..κατα αρχην καμμια αντιρρηση ..αλλά πως; αν ειανι στο δαδικτυο μπορεις να βαλεις το Λινκ και θα ο κανω Ποστ; 20 Σεπτεμβρίου 2015 στις 6:54 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Όχι δεν είναι στο διαδικτυο, όμως μπορω να τα βαζω ως σχολια και -στη συνεχεια- να αναρτωνται ως ποστ.

Ας δοκιμάσουμε!
Ξεκιναμε με ένα εμβληματικο και -ταυτοχρονως- ακανθωδες ζητημα, το οποιο εχει ενσκηψει από την συμπεριφορα των πρωτοπλαστων και αφορα την εξωση μας εκ του παραδεισου με αποτέλεσμα την απωλεια κεκτημένων προνομιων μεγαλητερων ακομη και αυτων που κατηργησε το μνημονιο. Ολη η αληθεια:

Νεος Ποιητικος Κυκλος

"Η ποιησις μετά"

Δαιμων και Φιδίας
(ή Το μηλόξυδο)

Λιγα λογια για την υποθεση του εργου:

Ο Γλυφτης και ο Μπιχτης
Ο Δαιμων και ο Φιδίας ησαν δυο φιλοι μπιστικοί και συγκεκριμενα ο ενας (o Φιδιας) ητο γλυφτης και ασχολειτο περι την καλιτεχνία, ητο δε ιδιετερως ευειδής και επιθυμητος από τις γυναικες, o δε αλλος (Δαιμων) ητο μπιχτης (κερασφορος, δυσμορφικός, αξεστος, πανούργος και νταβραντισμενος), ητο μαλιστα ερωτευμενος με την ωραια Ευα ή οποια όμως ηγαπα τον Φιδια.

Τοτε αυτος (o Δαιμων), …

Φιδίου πηρε την μορφην
εις θεσην στεκοντος ορθην
μιμουμενος τον φιλο
γλυκα στην κορη ομιλει
ετεινε δε την κεφαλη
κι ειπε προτείνων το λιλί
"-Ευα, να ενα μηλο!"

Τεινουσα βλεμμα βλοσυρον
τω λεγει: "-Αει ρε βλακα,
ζουμε σε αθωες εποχες
που ειναι παχιες οι ενοχες
μα ειναι παλια η ατακα,
οσμιζομένη τον τυρόν
εώρακα την φακα"!

"-Λαθος οράς, της απαντα,
το ματι σου γαριδα
μα δεν ορά τα ευειδή
εξ οσων ηθελεν ειδεί
εικονων πλημυρίδα,
εν οσο η γλωσσα σου ομιλει
περι το ρημα "ειδα"

Η φυσις που μας φυσισεν
ο Πλαστης ο πανουργος
-ποιων ωσαν πηλοποιος
και πραττων ως χειρούργος-
η φυσις ην των ηδονων
και ην των παθων η φυσις
κι αυτη των απολαυσεων
ειναι η μονη λυσις!

Εστιν φυγειν αδυνατον
και οστις των ανθρωπων
να αποδρασει ηθελησε
δια παντoίων τροπων
την φυσιν δεν κατελυσε
τον τσιμπησαν αι μελισσαι
και ήχθη ματαίων κοπων

Η φακα είναι ετοιμη
κι απ' τον Θεο στημενη
εν πληρη δοξη και τιμη
-της φυσεως δυναμις κινει
την θεληση την ασθενη-
το θελημα Του ας γενεί
το μονον που μας μενει!"

Αυτα τα λογια αντηλλασε
το ζευγος των πλασματων
ηχώντα πληρη υπαινιγμων
και ηδυπαθείας μυκηθμών
ως ασμα των ασματων,
καθως χώνονταν κατωθι
των κλινοσκεπασματων.

Η νεα κορη αναριγά
απο την κορφη ως τα νυχια
κλονιζεται και ωχριά
θελει να φυγει μακρυα
μα πλεον ειναι ηδη αργα
καθως τα παθη τα κρυφά
φουντωσαν και τα μύχια.

Αι ρωγαι της σκλυρινθησαν,
αι τριχαι ολαι ήρθησαν
και ο κολπος της υγρανθη,
την πιστη η φυσις της νικα
ως που υποκυπτει τελικα,
καθως ανθισαν ξαφνικα
μεσα της τ΄αγρια ανθη

Σκληρως ανθισταται αλλά
η αγνοτης πλητεται πολλα
και πιπτει πολεμωντας
(θυμα της ηδονης οικτρο
εις μιαν υποθεσιν ρετρό)
εν ω εις το μηλον εμπηγε
τους πάλευκους οδόντας

Tο μηλο καθως δαγκασε
-που η φυσις την αναγκασε-
η ηδονη την ζαλισε
μα ο χυμος που αναβλυσε
στην ακρη των χειλιων της
ειναι το αθανατο νερο
απ΄την πηγη της νιοτης!

Ετσι οι δυο τους κινησαν
το μακρυνο ταξειδι
δρομο τραχυ διηνυσαν
για εκει που η οδυνη κι η ηδονη
σκοτωνει και ζωογονει,
καθως να βγαζουν εμαθαν
απο το μηλο ξυδι!; 21 Σεπτεμβρίου 2015 στις 3:27 π.μ.
Νοσφεράτος είπε...: εχεις δει το τερλο Κορακι μου; Ψαξτο εκονιδιο δεξια ... ειναι το καταλληλο Ποστ; 21 Σεπτεμβρίου 2015 στις 7:59 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Το ποιημα αυτό είναι ολοτητα μα στο τρελο κορακι
βρηκα μονο σπαράγματα αμέτρητα και ρακη

Εδώ εχει τελος και αρχη εχει πλοκη και δραση
και απ' τον παραδεισο ιστορεί πως είχαμε αποδρασει

τουθόπερ πραγματευεται πως πηραμε τον πουλο.
Θα μοιαζει -εν μεσω παραγκών- Βασιλικη με τρουλο!

Αναρτησε το οπου θες, κρεμασ'το στο τσιγκελι
να'ρχονται να διαβαζουνε δαιμονοι και αγγελοι

γιατι και αυτοι εξεπεσαν και γινανε δαιμονοι
αλλα τουλάχιστον αυτοι δεν εχουν μεινει μονοι.; 22 Σεπτεμβρίου 2015 στις 12:52 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Τωρα που αναφερθηκα στων αγγελων την πτωση
(η οποια δεν οφείλεται σε καποιου μηλου βρωση)
Θα γραψω ένα ποιμα που θα ξεκαθαριζει
γιατι πέφτουνε οι αγγελοι μοναχα οταν χιονιζει.; 22 Σεπτεμβρίου 2015 στις 1:04 π.μ.
Νοσφεράτος είπε...: περιμενω την συνεχεια ..Θα αναρτηθει σε ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟ ποστ; 23 Σεπτεμβρίου 2015 στις 1:14 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Η των αγγελων πτωσις

Σαν με ειδε απο τα συνεφα
που εκανα κανταδα
στην αγκαλια μου ορμησε
μια κατασπρη νυφαδα

αλλα καθως εφουσκωσε
το νυφικο της το ασπρο,
πεφτωντας απ΄τα συνεφα,
σκαλωσε σ΄ενα αστρο.

Ετσι, καθως την ειδανε,
πιασμενη στο τσιγγελι,
να τηνε ξεκρεμασουνε
ετρεξανε οι αγγέλοι,

τα Σεραφειμ, τα Χερουβιμ
κι oλες οι ταξιαρχιες
τηνε παρενοχλουσανε
και 'καναν αταξιες.

παιζανε με το στηθος της
και με τις καλτσοδετες,
τσιγκολελέτα και κρυφτο
στου νυφικου τις πιέτες,

κανανε καθε ...αγγελιά
και καθε ματσαράγκα,
ως και σκοινακι παιζανε
με το σκοινι του ταγκα

που η νυφαδα φοραγε
και ειχε χαλαρωσει
καθως το καταπονησαν
η ελξη και η ώση

Τοτε εμφανισθη ο Αρχαγγελος,
την τρομερη ρομφαια
σπαζοντας στα παϊδια τους
εσωσε τη νυμφαια

κι αφου τηνε ξεσκαλωσε
συνεχισε να πεφτει
μα πεφτανε κι οι άγγελοι
σα να τους βαλαν νεφτι,

τρεχόπεφταν ξωπισω της
ποιος θα την απαφτωσει
και ετσι συντελεστηκε
η των αγγέλων πτωση !; 23 Σεπτεμβρίου 2015 στις 3:59 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Η των αγγελων πτωσις

Σαν με ειδε απο τα συνεφα
που εκανα κανταδα
στην αγκαλια μου ορμησε
μια κατασπρη νυφαδα

αλλα καθως εφουσκωσε
το νυφικο της το ασπρο,
πεφτωντας απ΄τα συνεφα,
σκαλωσε σ΄ενα αστρο.

Ετσι, καθως την ειδανε,
πιασμενη στο τσιγγελι,
να τηνε ξεκρεμασουνε
ετρεξανε οι αγγέλοι,

τα Σεραφειμ, τα Χερουβιμ
κι oλες οι ταξιαρχιες
τηνε παρενοχλουσανε
και 'καναν αταξιες.

παιζανε με το στηθος της
και με τις καλτσοδετες,
τσιγκολελέτα και κρυφτο
στου νυφικου τις πιέτες,

κανανε καθε ...αγγελιά
και καθε ματσαράγκα,
ως και σκοινακι παιζανε
με το σκοινι του ταγκα

που η νυφαδα φοραγε
και ειχε χαλαρωσει
καθως το καταπονησαν
η ελξη και η ώση

Τοτε εμφανισθη ο Αρχαγγελος,
την τρομερη ρομφαια
σπαζοντας στα παϊδια τους
εσωσε τη νυμφαια

κι αφου τηνε ξεσκαλωσε
συνεχισε να πεφτει
μα πεφτανε κι οι άγγελοι
σα να τους βαλαν νεφτι,

τρεχόπεφταν ξωπισω της
ποιος θα την απαφτωσει
και ετσι συντελεστηκε
η των αγγέλων πτωση !; 23 Σεπτεμβρίου 2015 στις 4:00 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Λευκοψία

Νυφαδες με ασπρα νυφικα
μου πεφτουν στο κεφαλι
ομως καμια τους δεν μπορει
μαζι της να τα βαλει

διοτι οπως στροβιλιζονται
ανεμελα εις το κρυον
αυτη τις υποδεχεσαι
κρατωντας ενα πτύον

Τι κι αν μου ασπρισαν τα μαλια
απ' τις πολλες τις νυφες
μαζι μου δεν ευτυχισαν
κι ειχανε μαυρες τυχες

αφου ολες τις φτιαρισε
με μισος και μανια
σα να 'παθε καλπαζουσα
και οξεια νυμφομανια.

Γιαυτο οταν της απηγγειλα
τους στιχους μου με χαρη
αυτη τον ηχο ακουγε
απ΄ το δικο της φτυαρι,

ετσι λοιπον συνεχαε
φκυαριζοντας το χιονι
ως που τα χρονια περασαν,
...κι εχουμε μεινει μονοι!; 23 Σεπτεμβρίου 2015 στις 4:04 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Ωωωω!!! Και πάλι ωωω; 16 Σεπτεμβρίου 2021 στις 4:36 μ.μ.