περι Λακανικής αγάπης και περι Θεου . τρια σχόλια για τον Κιρκεργκωρ ,τον Λακαν την αγάπη και την ελλειψη

Søren Kierkegaard - Wikipedia, the free encyclopedia

   σε αυτην εδώ την αναρτηση

ΚΙΡΚΕΓΚΩΡ

--> ^{στον κιρκεργκωρ η αίσθηση της αγωνίας χρησιμεύει ως απόδειξη του θεού. δηλαδή κάτι σαν ''αγωνιώ άρα θεός υπάρχει '' κaτα το σκέπτομαι άρα υπάρχω .
στον λακαν αντίθετα μονό αυτό υπάρχει .}


Η έλλειψη - η πηγη της αγωνιας ειναι το μόνο που υπάρχει αν μπορουσαμε να το πουμε ετσι .

Δηλαδή εντελώς αναποδα .

Στον Κιργκεκωρ
αγωνιω αρα Υπάρχεις ( Θεε) και ..μου λειπεις
στον Λακάν

'' Αποδεξου το κενό''

------------------------------
βεβαα καποτε διαβασα πώς η Υπαρξη - κατα Χαιντεγκερ ειναι εν -τω κόσμο
Συνεπώς


η προταση ο Θεος υπάρχει η Δεν υπαρχει ειναι ανευ νοηματος

Ο Θεος η μη Θεος ειναι της ταξης του Ειναι

και οχι της υπαρξης

Υπαρξη ειναι το Ειναι + χρόνος

δηλαδή με τον ανθρωπο το Ειναι χρονουται
ο ανθρωπος ειναι το Ειναι που βιωνει τον χρόνο .
Γι αυτο και αγωνια


Προσπαθει να δώσει νοημα στην αγωνια του ( ο Κιρκεργκωρ)

Ο Λακαν λεει :

αυτή η ελλειψη (τελικου νοηματος ) δηλαδή Ελειψη σκετα . ειναι το νοημα

Νοσταλγουμε .

Αλλά το αντικειμενο της Νοσταλγιας ειναι παντα μια δικής μας επινοηση

Δεν υπάρχει επιστροφή στην μητρα . Δεν

υπαρχει Παραδεισος . Δεν υπηρξε ποτε . Εμεις τον επινοουμε για να αντεχουμε

ας δουμε για παραδειγμα τι πανω κατω λεει ο Λακαν για τη αγάπη

Οταν το παιδι γεννιεται , το μωρο ειναι το πιο αδυνατο πλασμα του κοσμου

ανυπερασπιστο . Μονο . Κρυωνει . Πειναει . Φοβαται . Και κλαιει.

Και η μητερα φροντιζει τις αναγκες τους . Του δινει το Στηθος .

Το παιδι Βυζαινει . χορταινει την πεινα του.

καλυπτει τη ν αναγκη του

Ομως

αυτο δεν του φτανει .

Κλαιει

γιατι μενει πάντα ενα Υπολοιπο .

Κατι του λειπει .

Δεν ειναι πια αναγκη .

Δεν το χρειαζεται . εχει χορτασει

Ομως συνεχιζει η ελλειψη .

και η Μητερα;

Το νανουριζει

. Το παρηγορεί

δηλαδή του δινει Αγάπη

Αγαπη κατα Λακαν ειναι

να Δινεις αυτο που δεν εχεις

σε αυτον που Δεν το χρειαζεται

..

ας το ξαναδουμε

Αγαπη ειναι

να Δινεις αυτο που δεν εχεις

( η μητερα δινει αυτο που δεν εχει

διοτι το βυζι και το γάλα το ειχε

αλλά τωρα του δινει αγαπη .. δεν ειναι κατι υλικο . δεν το εχεις .

Η μητερα ειναι κι αυτή απογοητευμενη θυμωμένη κλπ Ομως του δινει αυτο Που Δεν εχει...

σε αυτον που Δεν το χρειαζεται

το μωρο Δεν χρειαζεται την Αγαπη . Δεν ειναι αναγκη η αγαπη .. Αναγκη ειναι το γαλα , το φαι

ετσι λοιπόν η αγαπη γεννιιεται απο αυτο το διαρκές υπολοιπο που εχει Μόνο το ανθρωπινο πλασμα .

Γιατι μόνο ;

Γιατι ειδικά στον ανθρωπο η ηλικια της απολυτης ανημποριας

-βρεφική και παιδική - ειναι πολύ μακρια

Το ανθρωπινο μωρο ειναι το πιο ανυπερασπιστο πλασμα

Γιαυτο εχει ενα διαρκές υπολοιπο - γιαυτο και αποζητά διαρκώς την αγαπη , γιαυτο

γεννιεται και η επιθυμια - που δεν ειναι Αναγκη

Γιαυτο και η Αγωνια

Γιαυτο και η Αγαπη

23 Αυγούστου 2010 11:47 π.μ.

Νοσφεράτος είπε...

φυσικά η μητερα ειναι ο πρωτος μεγαλος Αλλος
(μετα γινεται ο Πατερας η μαλλον το ονομα του).
ομως στην αρχή η μητερα
φανταζει για το παιδι -πως αλλιως-
ο παντοδυναμος μεγαλος Αλλος
και θελει να ενωθει μαζι της
για την ακριβεια την θεωρει προεκταση του. νομιζει οτι ειναι ενα,,(σαν τον μυθο του αριστοφανη στο συμποσιο)
νομιζει οτι μετεχει σε μια ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ
Πολυ αργοτερα - αποκτα το παιδι μια αισθηση της δικής του ατομικότητας -παλι μεσω αλλου- της εικονας του στον καθρεφτη ..
Αυτή η αρχική φαντασιωση πληροτητας - με την Μητερα - απο την οποια αργοτερα μας χωρισε το Ονομα του Πατερα - ο Τριτος αναμεσα μας .
μας κυνηγά μια ζωή .
και ειναι η πηγη της αγωνιας
και της Νοσταλγιας
(ομως για κατι που δεν υπήρξε ποτε οπως τουλαχιστον το φαντασιωνουμε
Διοτι και η Μητερα - Το Πραγμα -
ηταν και ειναι κι αυτή ενα ανθρωπινο πλασμα
με την Δική της ελλειψη .
Δεν μπορουμε να αποδεχτουμε (ευκολα ) πως πάντα υπάρχει μια Τρυπα - μια ελλειψη στον Αλλον
Ακομα και ο Θεος να υπάρχει εχει κι αυτος την Τρυπα του . Δεν ειναι παντοδυναμος .
Κανεις δεν ειναι...τελειος
Φανταζομαστε τον Αλλον . η και τον Μεγαλο Αλλο χωρις τρυπα
για να αντεξουμε την δική μας ελλειψη
Ενω θα επρεπε να κανουμε ακριβώς το αντιθετο