Φιλοσοφίζων
πολιτικός αξιωματούχος (υποδιευθυντής του Γραφείου Σχεδιασμού Πολιτικής
του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ), που έγινε γνωστός το 1989, λόγω της
τεράστιας προβολής του από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, για τις ιδέες
του περί
του τέλους της ιστορίας*. Ερμηνεύει τη συγκυρία που
διαμορφώθηκε από την κλιμακούμενη κεφαλαιοκρατική αντεπανάσταση* στην
ΕΣΣΔ και σε χώρες του "υπαρκτού σοσιαλισμού", από το "τέλος του ψυχρού
πολέμου" κ.λπ. κατά έναν άκρως ιδεολογικό τρόπο ως "то τέλος της ίδιας
της ιστορίας, δηλαδή το τελικό σημείο της ιδεολογικής
εξέλιξης του ανθρώπινου γένους και την οικουμενικοποίηση της δυτικής
φιλελεύθερης δημοκρατίας ως της τελικής μορφής ανθρώπινης
διακυβέρνησης". Το εγχείρημα του αποτελεί "υπόδειγμα" εκλεκτισμού* και
εργαλειακής χρήσης
ετερόκλητων φιλοσοφικών θέσεων (Χέγκελ*. Πλάτωνα*,
Μπένθαμ*. Νίτσε* κ.ά.) για την ιδεολογική επένδυση μιας άκρως κυνικής
πολιτικής σκοπιμότητας, η οποία προβάλλει την τρέχουσα διεθνή συγκυρία
ως απαλοιφή οποιασδήποτε εναλλακτικής λύσης και την κεφαλαιοκρατία* ως
το άκρον άωτο της
κοιωνικο-οικονομικής και πολιτικής ζωής της ανθρωπότητας.
Συνιστά
το προκάλυμμα της πολιτικής στρατηγικής των κυρίαρχων μεγάλων δυνάμεων,
οι οποίες επιδιώκουν τη διαιώνιση της κυριαρχίας τους έναντι των
ασθενέστερα ανεπτυγμένων πληθυσμών του πλανήτη, μέσω μιας "νέας τάξης
πραγμάτων"
που βασίζεται στη βίαιη επιτήρηση, στον αποκλεισμό και τη
διαρκή αστυνόμευση του κόσμου. Πρόκειται για ένα αντιδραστικό ουτοπικό
ιδεολόγημα νε-οαποικιακού - ρατσιστικού χαρακτήρα, που αποσκοπεί στον
εξορκισμό οποιασδήποτε "επανάστασης κοινωνικής'" και του "σοσιαλισμού"*.
Έργο του: The End of History and the Last Man, New York,
1992 (Ελλην. έκδοση: Αθήνα 1993, "Νέα Σύνορα", Α. Α. Λιβάνης).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου