Το περιφημο «Τελος των ιδεολογιων» που διατυμπανιζεται παντου σαν το χαρμοσυνο αγγελμα που προετοιμάζει την «επιστροφή της ηθικής» σημαινει εμπρακτως την προσχωρηση στις συμπληγάδες της αναγκαιοτητας και την πρωτοφανή εξασθενιση της ενεργητικής , αγωνιστικής αξιας των αρχών .
Η ιδια η ιδεα μιας «ηθικής » συναινετικης η οποια απορρεει απο το γενικό αισθημα που προκαλει το θέαμα των φρικαλεοτητων και αντικαθιστα τις «παλιές ιδεολογικές διαιρεσεις », αποτελει ισχυρο παραγοντα υποκειμενικής ενδοτικοτητας και συγκατανευσης προς ο,τι υπάρχει .
Διοτι το γνωρισμα κάθε σχεδιου χειραφέτησης , καθε αναδυσης μιας πρωτογνωρης δυνατοτητας , ειναι να διαιρει τις συνειδησεις ....
Επειδή ακριβώς μια αλήθεια , η επινοηση της ειναι το μόνο πραγμα που ισχυει για ολους , δεν υλοποιειται πραγματικά παρά εναντια στις κυριαρχες γωμες ,οι οποιες εργαζονται πάντα όχι για ολους αλλά για μερικους . Και αυτοι οι μερικοι διαθετουν την θεση τους , τα κεφαλαια τους , τα μέσα επικοινωνιας ... Μα Προπάντων , διαθετουν την αδρανή δυναμη της πραγματικοτητας και του χρόνου εναντια σε κάτι που ,όπως κάθε αληθεια , είναι πάντα ο παρατολμος και προκαιρος ερχομος μιας δυνατοτητας του Αχρόνου
....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου