ΕΤΣΙ που βυθιζομαστε βαθια μεσα στη Κριση
και δεν υπαρχει πουθενα μη Φως και Μηδε λύση
κι ετσι που μουλαρωνουμε και ετσι που πονάμε
ειναι τα ποδια μας βαρεια και ουτε που τα κουνάμε ..
Αλιμονο δεν βλεπω φως σ αυτο το Τουνελ μέσα
και βλέπω πως κι η Τροικα δεν εχει καμια Μπέσα
και ετσι βυθιζομαστε βαθεια στη Κριση μέσα
- και σβυνει κι η αναμνηση εκείνου του ΜΠΟΥΧΕΣΑ .
πεταξαμε στον Ουρανό με Κέρινα φτερά
και τωρα μας απεμεινε του χρεους η Ουρά
κι ‘αν καποτε αγγιξαμε τον Βασιλέα Ηλιο
Λυωσαν και τσακιστηκαμε σε εναν κοσμο ανήλιο
η Ισις και ο Οσιρις και ο Θεός ο Ρά
μας ριξαν σαν τον Ικαρο στου χρεους την Πυρά …
τι κιαν αναστησουμε νεκρους απο τους ταφοι
και ψαξουμε τα δοντια του να βγαλουμε Χρυσάφι
Τι κιαν πουλήσουμε νεφρά ,και σκωτια και ΠΑΠΑΔΕΣ
μαλλον δεν θα μαζεψουμε τοσους πολλους Παραδες
Τι κιαν Βογγάνε οι Θεοι κι οδυρονται Μαινάδες
Τι κιαν στη Μαυρη Τροικα κανουμε Τεμενάδες
και κλαιμε κι οδυρομαστε χυνοντας μαυρο δάκρυ
σ’αυτο το τέλμα τ’απατο δεν θα βρεθει η Ακρη ..
Σιγά σιγά γεμισαμε με αίμα το πηγάδι
κι υστερα κατεβηκαμε βαθια μεσα στον Αδη
παρέα με τον Γκιλγκαμές και μέ τον Οδυσσέα
και μένα Μάτι Μεδουσσας σ’ασπιδα του Περσέα
στη Λίμνη συναντήσαμε του Ηρακλη τα Πάθη
και αναμετρηθήκαμε με τα δικά μας Λάθη
κι αντις να κλάψουμε πικρά καναμε τον Σταυρό μας
στη Βάρκα ανεβηκαμε να πάμε στον Χαμό μας
στα πιο Βαθιά πνιγήκαμε στην Αχερούσια Λίμνη
κι ακουγονταν υποκωφα , θανατεροί οι Υμνοι…
εσκαψες μες την ερημο μια μεγαλη τρυπα
και εκει μεσα εθαψες τα λογια που σου ειπα
και υστερα τα σκεπασες με της ερήμου αμμο
τα λογια μου ξεχαστηκαν στην τρυπα εκει χαμω…
και υστερα ταξιδεψες ταξιδι με καμήλα
και βρηκες μες την ερημο το δεντρο με τα μήλα
καθως το μηλο δαγκωνες και του κανες μια τρυπα
αξαφνου αναδυθηκαν τα λόγια που σου ειπα
και τωρα πια τα γευτηκες σα ψυχα απο μήλο
ειναι τα λόγια σα δροσια που υγραινει ενα φυλλο
και δεν υπαρχει πουθενα μη Φως και Μηδε λύση
κι ετσι που μουλαρωνουμε και ετσι που πονάμε
ειναι τα ποδια μας βαρεια και ουτε που τα κουνάμε ..
Αλιμονο δεν βλεπω φως σ αυτο το Τουνελ μέσα
και βλέπω πως κι η Τροικα δεν εχει καμια Μπέσα
και ετσι βυθιζομαστε βαθεια στη Κριση μέσα
- και σβυνει κι η αναμνηση εκείνου του ΜΠΟΥΧΕΣΑ .
και τωρα μας απεμεινε του χρεους η Ουρά
κι ‘αν καποτε αγγιξαμε τον Βασιλέα Ηλιο
Λυωσαν και τσακιστηκαμε σε εναν κοσμο ανήλιο
η Ισις και ο Οσιρις και ο Θεός ο Ρά
μας ριξαν σαν τον Ικαρο στου χρεους την Πυρά …
και ψαξουμε τα δοντια του να βγαλουμε Χρυσάφι
Τι κιαν πουλήσουμε νεφρά ,και σκωτια και ΠΑΠΑΔΕΣ
μαλλον δεν θα μαζεψουμε τοσους πολλους Παραδες
Τι κιαν Βογγάνε οι Θεοι κι οδυρονται Μαινάδες
Τι κιαν στη Μαυρη Τροικα κανουμε Τεμενάδες
και κλαιμε κι οδυρομαστε χυνοντας μαυρο δάκρυ
σ’αυτο το τέλμα τ’απατο δεν θα βρεθει η Ακρη ..
κι υστερα κατεβηκαμε βαθια μεσα στον Αδη
παρέα με τον Γκιλγκαμές και μέ τον Οδυσσέα
και μένα Μάτι Μεδουσσας σ’ασπιδα του Περσέα
στη Λίμνη συναντήσαμε του Ηρακλη τα Πάθη
και αναμετρηθήκαμε με τα δικά μας Λάθη
κι αντις να κλάψουμε πικρά καναμε τον Σταυρό μας
στη Βάρκα ανεβηκαμε να πάμε στον Χαμό μας
στα πιο Βαθιά πνιγήκαμε στην Αχερούσια Λίμνη
κι ακουγονταν υποκωφα , θανατεροί οι Υμνοι…
και εκει μεσα εθαψες τα λογια που σου ειπα
και υστερα τα σκεπασες με της ερήμου αμμο
τα λογια μου ξεχαστηκαν στην τρυπα εκει χαμω…
και υστερα ταξιδεψες ταξιδι με καμήλα
και βρηκες μες την ερημο το δεντρο με τα μήλα
καθως το μηλο δαγκωνες και του κανες μια τρυπα
αξαφνου αναδυθηκαν τα λόγια που σου ειπα
και τωρα πια τα γευτηκες σα ψυχα απο μήλο
ειναι τα λόγια σα δροσια που υγραινει ενα φυλλο