Αναγνώστες

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Ρούντι και Ρούντι, ή, ο εκφυλισμός της "ηγεμονίας" (πρώτο μέρος). στου Radical Desire

Ρούντι και Ρούντι, ή, ο εκφυλισμός της "ηγεμονίας" (πρώτο μέρος)

Ρούντι και Ρούντι, ή, ο εκφυλισμός της "ηγεμονίας" (δεύτερο μέρος)

 αποσπασμα  απο το                       

(δεύτερο μέρος)

''Η πρώτη: Σε κανένα σημείο του κειμένου δεν υιοθετείται μια θέση άρθρωσης λόγου η οποία να συμπεριλαμβάνει τους μετανάστες ως μέρος ενός "εμείς". Ο κύριος Ρινάλντι μιλάει ήδη εξ αρχής, και σε όλη την πορεία του κειμένου, ως μέλος "ημών" (των Ελλήνων) οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με προβλήματα που εντοπίζονται σε άλλους (στους μετανάστες). Η όλη οπτική αντανακλά τις συνέπειες του ήδη ειλημμένου της απόφασης διαχωρισμού των ανθρώπων με βάση τον τόπο καταγωγής. Συνεπώς, τα όποια συμπεράσματα του κειμένου απορρέουν όλα από την άρρητη και εκ των προτέρων αποδοχή της ιδέας ότι "άλλο εμείς και άλλο αυτοί."

Τούτο γίνεται προφανές από την ασυμμετρία που χαρακτηρίζει την πρώτη πρόταση του κειμένου, αυτή που αναφέρεται σε δολοφονίες αφενός "Έλληνα οικογενειάρχη" και αφετέρου "Μπαγκλεντίνου μετανάστη." "Οικογενειάρχης" από τη μία, άνθρωπος δηλαδή που ορίζεται με βάση το πρότυπο του "νοικοκύρη", "μετανάστης" από την άλλη, άνθρωπος που δεν έχει κάποιο θετικό ή καταφατικό χαρακτηριστικό άλλο από το γεγονός της μετανάστευσής του, ανεξάρτητα, π.χ, από το αν είχε ή όχι οικογένεια (ποιος νοιάζεται;) Και φυσικά, υπάρχει η εθνικότητα, ο εθνικός προσδιορισμός, που συναρτά το "Έλληνας" και το "οικογενειάρχης" (δηλαδή "νοικοκύρης", "νομοταγής", "απλός άνθρωπος σαν εμάς", κλπ) και το "Μπαγκλεντίνος" με το "μετανάστης" (αδιάφορο βιωματικού περιεχομένου μέλος των "άλλων"). 

Η δεύτερη: Σε κανένα σημείο του κειμένου δεν γίνεται λόγος για την πολυμορφία και ετερογένεια της εγκληματικότητας στο κέντρο (Έλληνας εγκληματεί σε βάρος μετανάστη, μετανάστης εγκληματεί σε βάρος Έλληνα, Έλληνας εγκληματεί σε βάρος Έλληνα, μετανάστης εγκληματεί σε βάρος μετανάστη). Αντίθετα, αυτό το οποίο υιοθετείται είναι ένα καθαρά και απροβλημάτιστα διπολικό μοντέλο σκέψης ("Έλληνας" από τη μία, "μετανάστης" από την άλλη) το οποίο βέβαια είναι απόλυτα συμβατό με το ιδεολογικό σκεπτικό της άκρας δεξιάς, το οποίο και πριμοδοτεί. 

Προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι ενώ, αναφερόμενοι στην δολοφονία του Έλληνα στην συμβολή Ηπείρου και Αχαρνών, κάποιοι αναφέρθηκαν στην μακρά ιστορία βίας στην περιοχή --ιστορία η οποία περιλαμβάνει κατά συρροή δολοφονίες ή απόπειρες δολοφονίας μεταναστών από τον έλληνα ρατσιστή Παντελή Καζάκο-- ο κύριος Ρινάλντι φαίνεται να έχει πάθει πλήρη αμνησία σε ό,τι αφορά την μακροσκελή αυτή ιστορία βίας και να παρακάμπτει την πιθανή σημαντικότητά της για έναν αριστερό λόγο πάνω στο "πρόβλημα των μεταναστών." Η επιλεκτική μνήμη η οποία αγνοεί πλήρως το γεγονός της σιωπής της άκρας δεξιάς για είδη και εκδοχές βίας οι οποίες έχουν ως θύματα μετανάστες, και η οποία δεν έχει τίποτε να παρατηρήσει για την τάση να προσλαμβάνονται αυτά είτε ως θετικά συμβάντα (μετανάστης σκοτώνει μετανάστη; Ένας λιγότερος!) είτε ως ατομικές εξάρσεις χωρίς πολιτική σημασία (ε, παλάβωσε ο άνθρωπος μ' αυτά που έβλεπε και άρχισε να πυροβολεί τους σκούρους, τι να κάνουμε τώρα!) είναι ενδεικτική μιας μάλλον υπέρ του δέοντος απροϋπόθετης δεκτικότητας στις προτεραιότητες του συντηρητικού, νεοσυντηρητικού και ακροδεξιού ρατσισμού.

Η τρίτη: Η αποδοχή των όρων "μετανάστευση=εγκληματικότητα" δεν αποτελεί κάτι διαφορετικό από τον ρατσισμό, παρά τις διαβεβαιώσεις του κυρίου Ρινάλντι --προς τον εαυτό του ουσιαστικά-- ότι "δεν είναι ρατσισμός, για παράδειγμα, να μη θέλουν οι κάτοικοι μιας περιοχής να κερδίζουν το χώρο τους νταβατζήδες και συμμορίες, κι όχι τυχαία αυτά πολλαπλασιάζονται με την άφιξη και την εγκατάσταση στις περιοχές αυτές χιλιάδων μεταναστών." Θα ήταν καλό να θυμηθεί ο κύριος Ρινάλντι ότι μετά το ναζιστικό Ολοκαύτωμα, η ευγονική ρητορική περί φυσικής και φυλετικής κατωτερότητας των μεταναστών έχασε πολύ σημαντικό έδαφος στην ρητορική του ρατσισμού. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να συντηρηθεί μια τέτοια ρητορική με δεδομένη την ευρεία ευρωπαϊκή συναίνεση για την θηριωδία του ναζισμού. Αυτό που πήρε την θέση της ήταν η ρητορική περί εγκληματικού χαρακτήρα του μετανάστη, περί σύνδεσης της μετανάστευσης με την "παραβατικότητα, την αδιαφορία για τους θεσμούς, την διάλυση του κοινωνικού ιστού, των αξιών και συνεκτικών παραδόσεων της κοινωνίας", κλπ.). Τα στοιχεία αυτά δεν είναι καινούργια· ήταν παρόντα στην αντιμεταναστευτική ρητορική, για παράδειγμα στις ΗΠΑ, ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα. Απλώς, ενώ κατά την περίοδο εκείνη συνυπήρχαν με την ρητορική περί φυλετικής ανωτερότητας και κατωτερότητας, μετά το 1950 την αντικατέστησαν σε πολύ σημαντικό βαθμό. Χωρίς την παραμικρή ενασχόληση με συγκριτικά στατιστικά στοιχεία για την εθνοτική καταγωγή των παραβατών του κοινού ποινικού δικαίου, χωρίς ούτε μία αναφορά στο "νόμιμο" και ατιμώρητο έγκλημα του κεφαλαίου που βυθίζει ολόκληρες κοινωνίες στη φτώχεια (ούτε ένας πολιτικός, τραπεζίτης, ή επενδυτής στις φυλακές, κύριε "μαρξιστή" Ρινάλντι!) και χωρίς κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την γενική μορφή της αύξησης της εγκληματικότητας σε περιόδους οικονομικής ύφεσης (θυμηθείτε την περίφημη εποχή των γκάνγκστερ και των ληστών τραπεζών μετά το αμερικανικό κραχ), ο κύριος Ρινάλντι αποδέχεται την ακροδεξιά τακτική του εστιασμού του ζητήματος της εγκληματικότητας στο ζήτημα "μετανάστευση" πλήρως και εξ αρχής. 
--------------------------------------------------------------------------------------------------
 Τωρα  για να βοηθησω  διοτι παρατηρώ  οτι στον εκει διαλογο μαλλον μπλεξανε τα Μπουτια τους ..
( ο ας τον πουμε ..''πραγματικός'' λόγος - μιας και το αναφερουν - ο ο Ναζισμός θριαμβευσε  στην Μεσοπολεμική  Γερμανια  '' δεν ηταν η υπάρξη  η μη των Ξενων και μεταναστων  κλπ αλλά 1) οι Τρομαχτικές πολεμμικες αποζημιωσεις  που υποχρεωθηκε να καταβάλλει η Γερμανια (και που χρεωθηκαν στους Σοσιαλδημοκρατες που τοτε - μετα τον Α πολεμο ηταν στην Κυβερνηση ) και β) η  Τρομερή Κριση του 29 -30 που για την Γερμανια ηταν πιο τρομερή ..
 Κατανοητον ; 
απο κει και πέρα αρχισε να πιανει δουλεια ο ' ναζιστικος ,προπαγανδιστικος 'λόγος'' ήτοι η  ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ : Ως ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΉ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ (φτινε οι μαυροι , οι μεταναστες  οι εβραιοι , ο σιωνισμός κλπ)
αντε  καλά ξεμπερδεματα τωρα με τους ...(παντως εν γενει συμφωνωμε την κριτική  στον Ρουντειο ...''λόγο'' ...το καλό να λέγεται  ,ταπαμε αυτα.)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οργασμός και χρόνος

 Το δογματικό μυθιστόρημα του οργασμού( η οργασμός και χρόνος) ----------------------σελ 40- 44. «Η ανοησία συνίσταται στην ανάγκη της κατάλ...