Νίκος Τακόλας, Το κρυμμένο αριστούργημα του Ζοζέφ Ινεμπράο, εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ
Το μετείκασμα των ονείρων
Ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνο,
υπάρχει ένας ακόμη κόσμος. Ζει για πολύ λίγο. Είναι το μετείκασμα των
ονείρων και τρυπώνει βαθειά μέσα μας, όπως ο ενδοκάρπιος πυρήνας στον
καρπό. Τρόμοι και φόβοι, θύελλες κι απειλές των ονείρων, πασχίζουν
ολονυχτίς να σπάσουν τα όρια και να περάσουν στο πραγματικό. Κι απ’ την
άλλη γίνονται δικά μας, χαρές ανείπωτες, ικανότητες μαγικές, άχρονος
χρόνος, λείο πέταγμα, που μας λυτρώνει απ’ τη βαρύτητα.
Κλειδωμένο μυστικό τα όνειρα. Φτάνουν μέχρι τα όρια της ύπαρξης μας, κοροϊδεύοντας την επιστήμη και το ρεαλισμό. Και είναι δικά μας. Έχουν το χρώμα μας και την αύρα μας. Στο τέλειωμα τους και μέχρι να σηκωθείς απ’ το στρώμα, γίνεσαι και συ χειριστής πελώριων δυνάμεων, μάγος και θεός του καλού και του κακού, για λίγο. Έως που ο ήλιος θα σε ξυπνήσει εντελώς με μια απαλή ανακριτική αχτίδα, ρωτώντας σε, τί αποφάσισες κι αν θ’ αφήσεις τα όνειρα να σε αλλάξουν ή αν θα συνεχίσεις τη ζωή σου.
Μπορείς να μείνεις στα όνειρα αλαφροΐσκιωτος ή να ξαναγίνεις ένας άνθρωπος του τώρα. Κρίνονται πολλά σε λίγες στιγμές. Όσο ζει κι αυτός ο ενδιάμεσος κόσμος, όσο θα διαρκούσε μια άλλη ζωή. Κάποιοι άλλαξαν τη ζωή τους, μεθυσμένοι από ένα τέτοιο μετείκασμα.
Μια μόνο στιγμή για ν’ αποφασίσεις. Κι ύστερα κάνεις μια έτσι τη χούφτα σου μπροστά στα βλέφαρα σου, σα για να διώξεις ένα αθώο πετάρι, κουνάς το κεφάλι, χαμογελάς και αρχίζεις τη μέρα σου...
Κλειδωμένο μυστικό τα όνειρα. Φτάνουν μέχρι τα όρια της ύπαρξης μας, κοροϊδεύοντας την επιστήμη και το ρεαλισμό. Και είναι δικά μας. Έχουν το χρώμα μας και την αύρα μας. Στο τέλειωμα τους και μέχρι να σηκωθείς απ’ το στρώμα, γίνεσαι και συ χειριστής πελώριων δυνάμεων, μάγος και θεός του καλού και του κακού, για λίγο. Έως που ο ήλιος θα σε ξυπνήσει εντελώς με μια απαλή ανακριτική αχτίδα, ρωτώντας σε, τί αποφάσισες κι αν θ’ αφήσεις τα όνειρα να σε αλλάξουν ή αν θα συνεχίσεις τη ζωή σου.
Μπορείς να μείνεις στα όνειρα αλαφροΐσκιωτος ή να ξαναγίνεις ένας άνθρωπος του τώρα. Κρίνονται πολλά σε λίγες στιγμές. Όσο ζει κι αυτός ο ενδιάμεσος κόσμος, όσο θα διαρκούσε μια άλλη ζωή. Κάποιοι άλλαξαν τη ζωή τους, μεθυσμένοι από ένα τέτοιο μετείκασμα.
Μια μόνο στιγμή για ν’ αποφασίσεις. Κι ύστερα κάνεις μια έτσι τη χούφτα σου μπροστά στα βλέφαρα σου, σα για να διώξεις ένα αθώο πετάρι, κουνάς το κεφάλι, χαμογελάς και αρχίζεις τη μέρα σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου