εχω κι εγώ μια φίλη που δουλευει χρόνια στα Ελληνικά Γράμματα ... Τις προάλλες δεν έβγαινε η φωνή της ..- Απελπισία -
Απολύεται..
Ξέρεις υπάρχουν χονδρικά δυο τρόποι να μιλήσεις σε ενα φίλο που Απολύεται
1)ο ένας είναι ας πούμε Ιδεολογικός .. Βάζεις πάνω από όλα την Ιδεολογία .. Ας π0υμε τον α)Νεοφιλελευθερισμό σου και του λές ''Αυτοι είναι οι Νόμοι της Αγοράς , δέξου το κλπ'' )
β)- Ο Ντεμέκ Επαναστατικός Σταλινισμός σου
''ασε αυτούς τους συναισθηματισμούς όπως έλεγε ο Στάλιν στον Μπουχάριν στις Δίκες της Μόσχας όταν ο Μπουχαριν ομολογησε μεν ότι ναι ήταν προδότης αλλά ειε στον Σταλιν ''εσυ Σύντροφε Στάλιν το ξέρεις ότι αυτό το ομολόγησα χάριν της Επανάστασης '')
2)- Ο άλλος είναι ο τρόπος ο Ανθρώπινος .. Πονάς κι εσύ .. Πονάς πέραν ιδεολογίας .. Πονάς γιατί τον /την Ξέρεις
Πονάς για τι είσαι και συ εργαζόμενος γιατί ξέρεις οτι είσαι και συ αναλώσιμος..
Συμ-πονάς γιατί είναι Φίλος σου
Και προσπαθείς να δώσεις κουράγιο ..Να του μιλήσεις για άλλες ευκαιρίες ..Να τον ενθαρρύνεις ..Άπλα ανθρώπινα -συνα-δελφικά ,φιλικά
Φυσικά θαρθουνε οι Λογής Λογής Προκρουστες ,, και οι Νεοφιλελευεθροι και οι Νεο Επαναστάτες
''Κουφιος Ανθρωπισμός θα σου πουν καταπινοντας αμάσητο το ΚΑΛΆΜΙ του ναρκισσισμού τους
Και δεν κοιτάνε μέσα τους να δούνε τον απύθμενο πάτο της δικής τους κενοτητας
(ασε που οσοι εχουν δουλέψει πραγματικά στη ζωή τους ποτέ δεν θα θεωρούσατε Κενό τον ανθρώπινο πόνο και την Συμπόνια ..Αλλά εχουμε πηξει στις Ρητορικές...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου