Έφτασε η ώρα ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟ

πηγη
http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2010/06/blog-post_4712.html

Έφτασε η ώρα

του Κώστα Ανδρέου

ΣΥΝκάηκα ρε παιδιά... δεν το βλέπετε;

Ότι είχα να πώ για την ανάγκη της αποχώρησης της Ανανεωτικής Πτέρυγας, από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και την ανάληψη της πρωτοβουλίας για την συγκρότηση μιας Λογικής και Δημοκρατικής Αριστεράς, το έχω ήδη πεί, γράψει, ευχηθεί, παρακαλέσει, προτρέψει. Για μένα είναι το κεντρικό στοίχημα, όχι μόνο της αριστεράς, αλλά του διαφωτισμού στην χώρα μας.

Η κρίση ήρθε και η χώρα πλέον ζεί τα χρόνια του ΔΝΤ. Για πόσο άραγε ακόμη. Εξι μήνες;

Ένα χρόνο, δύο ,ακόμη; Μετά θάρθουν μάλλον ακόμη χειρότερα χρόνια.

Η ΕΕ μεταμορφώθηκε στο απαίσιο πρόσωπο, του κέρδους που είναι πάνω από τους ανθρώπους, απροκάλυπτα. Το κοινωνικό κράτος, αντιμετωπίζεται σαν απηρχαιωμένη πολυτέλεια, σαν εμπόδιο που πρέπει να μπεί στην άκρη. Προέχει ο διεθνής ανταγωνισμός. Οι μπίζνες. Τα πλεονάσματα.

Η ΕΕ των 6 στην αρχή, των 10, των 15 των 26 χωρών, αντικαταστάθηκε από την ΕΕ της Γερμανίας και των δορυφόρων της.

Από την ΕΕ του 40% των χωρών και του 60% των λαών, φτάσαμε στην Ευρωζώνη της τιμωρίας, στην ευρώπη του καιάδα, που όποιος χωλαίνει περισσότερο από 3% στα ελλείματα και 60% του εξωτερικού χρέους, πετιέται στο περιθώριο, στην σύνταξη του 49%, έξω από την ζώνη, στην χρεοκοπία.

Βάλαμε όμως και μείς το χέρι μας, γι’αυτή την εξέλιξη, τότε που πανηγυρίζαμε για το αριστερό ΟΧΙ των Γάλλων και των Ολλανδών . Θυμάστε;

Ήταν τότε , που σταμάτησε η πολιτική ολοκλήρωση, ακριβώς την στιγμή που θα έπρεπε να γίνει το βήμα, που ξέρουμε τώρα πόσο μας στοιχίζει. Το ακούς Αλέκο. Το ακούω να λές.

Ηταν τότε, που θα φτιάχναμε εναλλακτικό σύνταγμα των λαών. Το θυμάσαι Αλέκο; Το θυμάμαι να λές.

Ηταν τότε, που όταν άνοιγε η υπόθεση του Βατοπεδίου, εμείς ανακαλύπταμε το Βατοπέδι του ΠΑΣΟΚ, που όποιος το θυμηθεί τώρα κερδίζει χρυσούν ωρολόγιο. Το θυμάσαι Αλέκο; Αμφιβάλω.

Ηταν τότε, που ο λαός έδινε λευκή επιταγή. 18% επίσημα –μου έχει εκμυστηρευτεί δημοσκόπος- 28% , που δεν τολμούσε να το δόσει και μείς λέγαμε «Καλώς τα παιδιά». Το θυμάσαι Αλέκο; Το θυμάμαι να λές;

Πόσο περισσότερο κακό θα μπορούσε να κάνει κανείς στην Αριστερά;

Και το μεγάλο ερώτημα μου, είναι το γιατί;

Γιατί;

Αυτός ήταν, είναι και θα είναι φίλοι, αυτός ο χώρος.

Είναι άλλη μια εκκλησία. Είναι άλλη μια ομάδα, «φίλων των ηρώων». Είναι άλλη μια ομάδα ανθρώπων που τους φτάνει αυτό. Να ξέρουν οι φίλοι τους, οι γείτονές τους, ότι είναι φίλοι «ηρώων», βασανισμένων.

Κάποτε ασχολήθηκαν με τα κοινά και κατάφεραν να βγούν «ήρωες».

Αν ξανασχοληθούν, ποιος μας βεβαιώνει ότι δεν θα χάσουν αυτό το φωτοστέφανο;

Αυτό είναι το δίλλημα. Θα μείνουν πιστοί στην εκκλησία ή θα την γκρεμίσουν και θα εκτεθούν.

Σιγά μην εκτεθούν.

Γιώργο αφιέρωσέ τους, άλλο ένα κεράκι. Να μην ξεχνιούνται.

Έφτασε η ώρα. Ή με τον Γιώργο, τον leo, τον LLS ή με τον ΣΥΝ...