περι Δολου Και Αμελειας

http://www.poinikos-logos.gr/arxeio/01t4e.html
http://www.skroutz.gr/books/133876.%CE%95%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CF%87%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%95%CE%BD%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%A4%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B7-%CE%9C%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE-%CE%A5%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82.html

http://www.nb.org/%CE%95%CE%9A%CE%94%CE%9F%CE%A3%CE%95%CE%99%CE%A3/%CE%95%CE%9D%CE%94%CE%95%CE%A7%CE%9F%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%9F%CE%A3_%CE%94%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%A3_-_%CE%95%CE%9D%CE%A3%CE%A5%CE%9D%CE%95%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A4%CE%97_%CE%91%CE%9C%CE%95%CE%9B%CE%95%CE%99%CE%91/

Αμέλεια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Αμέλεια είναι η απροσεξία ή απερισκεψία στο Δίκαιο. Ενεργεί από αμέλεια όποιος μπορούσε ή ώφειλε να προβλέψει το αποτέλεσμα της πράξης του και παρ' όλα αυτά τέλεσε την πράξη.

Ποινικό Δίκαιο

Στο Ποινικό Δίκαιο έχει ιδιαίτερη σημασία η αμέλεια, γιατί είναι στοιχείο της υποκειμενικής υπόστασης του εγκλήματος. Η αμέλεια τιμωρείται μόνο στα πλημμελήματα εφ' όσον το προβλέπει ρητά ο νόμος, ποτέ στα κακουργήματα. Αποτελεί την ελάχιστη προϋπόθεση για να καταλογιστεί ένα έγκλημα στο δράστη. Αν ο δράστης ούτε δόλο είχε ούτε μπορούσε ή ώφειλε να προβλέψει το αποτέλεσμα της πράξης του, μένει ατιμώρητος.

Η αμέλεια διακρίνεται στην ενσυνείδητη και στην άνευ συνειδήσεως αμέλεια. Ενσυνείδητη αμέλεια υπάρχει, όταν ο δράστης προέβλεψε το αποτέλεσμα της πράξης του αλλά πίστεψε ότι δε θα επέλθει (π.χ. οδηγώ μεθυσμένος. Ξέρω ότι όταν οδηγεί κανείς μεθυσμένος μπορεί να προκαλέσει ατύχημα, πιστεύω όμως ότι δε θα μου συμβεί εμένα γιατί είμαι καλός οδηγός.). Δύσκολη είναι η διάκριση της ενσυνείδητης αμέλειας από τον ενδεχόμενο δόλο.

Άνευ συνειδήσεως αμέλεια έχουμε, όταν ο δράστης δεν προέβλεψε, ενώ ώφειλε (αντικειμενικά από το νόμο) και μπορούσε (υποκειμενικά ο ίδιος) να το προβλέψει. Η διάκριση πάντως ενσυνείδητης και άνευ συνειδήσεως αμέλειας δεν έχει συνέπειες για την ενοχή του δράστη, ίσως μόνο για την επιμέτρηση της ποινής. Σημασία έχει η διάκριση της αμέλειας από το δόλο.

Ερώτημα είναι ποιο θα είναι το μέτρο επιμέλειας με το οποίο θα συγκρίνουμε το δράστη, αν δηλαδή θα τον συγκρίνουμε με τον επιμελέστερο όλων και θα τον κατηγορήσουμε ότι δε συμπεριφέρθηκε με αυτήν την άκρα επιμέλεια (αυστηρό κριτήριο) ή αν θα λάβουμε υπ' όψιν τα προσωπικά του χαρακτηριστικά, ότι δηλαδή για τα δικά του μέτρα με βάση το χαρακτήρα του φέρθηκε επιμελώς (επιεικές κριτήριο). Το κριτήριο που τελικά λαμβάνεται είναι συνδυασμός και των δύο, δηλαδή η επιμέλεια του μέσου ανθρώπου του ιδίου όμως κύκλου και περιβάλλοντος (του μέσου γιατρού, του μέσου μηχανικού, του μέσου εργάτη οικοδομών αντίστοιχα).