προσεχώς: ο κοκκινος λαγός και η πρασινη χελώνα (ενας αλληγορικος μύθος)

περιληψη του εργου : καποτε σε μια μικρή γωνιτσα της Ευρώπης σε ενα ζωολογικό κηπο της κακιας ωρας ητανε ενας Κοκκινος λαγός και μια πρασινη χελώνα .

Αυτοι οι δυο ητανε φιλοι και τρωγανε μαζί και το σταφύλι ..
Ομως ειχανε κι εναν υπόγειο ανταγωνισμό . Ο Κοκκινος λαγός ολο κοροιδευε την πρασινη χελώνα γιατί δεν ητανε τόσο γρηγορη οσο αυτός ουτε τόσο επαναστατική και την ενδιαφερε μονάχα να τρωει χορταράκι και να πίνει καθαρό νεράκι.
Ο κοκκινος Λαγός ητανε πολύ επαναστατικός και ολο τραγουδαγε την Κοκκινη Λαγουδέρα ..

η πρασινη χελωνιτσα εσκαγε αποτο κακό της και την επιανε το παραπονο οταν την κοροιδευε ο φίλος της ο Λαγός.

εδώ πρεπει ναπουμε οτι στον αθλιο αυτόν ζωολογικό κηπο υπήρχαν και αλλα παραξενα ζωα . Πρωτα πολλα ειχαμε τον Αρχοντα του Κήπου του Καιμανή ,τον Αλιγάτορα. Αυτός παριστανε τον σεμνο και τον Ταπεινό και ηταν και αργοκινητος και προχωρουσε με μεγαλοπρεπεια και στυλ με τα κοντα του τα ποδαρακια αλλα για καποιο λόγο οταν τον βλεπανε τα αλλα ζωα φευγανε μακρια και προφασιζοτανε οτι ειχαν διαφορες δουλειες ειχαν ξεχασει το φαι στη φοωτια , ειχαν σιδερωμα '' τους φωναξε η πεθερά τους και αλλα τετοια ''
Μετα ηταν εκεινος ο αγαθός Σκύλος της Στεπας ο επονομαζόμενος και Ραν τα Πλάν ή Γκουφης ή επί το συντομότερον Γκαπ.

Μετά ηταν και εκεινος ο Χοιρος ο επονομαζόμενος και Γουρούνης που ολο πηγαινε χερι χερι με καποιον και ολοι προσεχανε μη του δωσουνε το χερι γιατί τους το λερωνε...
Μετα ...
(συνεχίζεται)