ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/03/2008
Με επιφυλάξεις αντιμετωπίζει η Βασιλική Γεωργιάδου, επίκουρος καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, τόσο όσους μιλούν για την ολοκληρωτική κατάρρευση του δικομματισμού όσο και εκείνους που μιλούν για το «φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ» και την εκρηκτική δυναμική του.
-Πόσο δεδομένη μπορούμε να θεωρούμε την «κατάρρευση του δικομματισμού»; Είναι φαινόμενο συγκυριακό ή κρύβει δομικές αλλαγές στο εκλογικό σώμα;«Παρακολουθώντας κανείς τις μετεκλογικές δημοσκοπήσεις, διακρίνει μια διαρκή τάση συρρίκνωσης της δύναμης των δύο μεγάλων κομμάτων. Η τάση αυτή αρχίζει να συγκεκριμενοποιείται το τελευταίο διάστημα, καθώς η ταυτόχρονη υποχώρηση της δύναμης Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν οδηγεί σε ενίσχυση των άκρων, αλλά σε μια ανακατανομή των ψηφοφόρων υπέρ του αριστερού τμήματος του κομματικού συστήματος.Αν τα παραπάνω υποδηλώνουν "κρίση" ή "κατάρρευση" του δικομματισμού, όπως τελευταίως λέγεται, καλό είναι να περιμένουμε πριν αποφανθούμε τι πραγματικά συμβαίνει. Αυτό που όντως συμβαίνει είναι η δημοσκοπική υποχώρηση του δικομματισμού. Περισσότερο από μια κρίση ή κατάρρευση του δικομματισμού, οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν μια έκφραση του θυμού του εκλογικού σώματος: σύρθηκε στις κάλπες πρόωρα, με προσχηματικά επιχειρήματα του κόμματος που κυβερνά, ενώ μάλιστα εξελισσόταν η μεγαλύτερη φυσική καταστροφή της μεταπολίτευσης και είδε στη συνέχεια το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να σπαράσσεται εσωτερικά για το ποιος θα έχει τον έλεγχο της νικημένης εκλογικά κομματικής μηχανής».
- Αυτό σημαίνει ότι οι δημοσκοπήσεις διαψεύδονται;«Και αυτό έχει συμβεί στο παρελθόν. Οπως επίσης διαπιστώνουμε ότι οι δημοσκοπήσεις εξελίσσονται και σε ένα εργαλείο που χρησιμοποιεί η κοινή γνώμη για να στείλει μηνύματα στις κομματικές ελίτ - κάτι που παλιότερα έκανε με τη μαζική συμμετοχή στις κομματικές οργανώσεις. Ισχύει, πάντως, ότι στις δημοσκοπήσεις το εκλογικό σώμα εκφράζει τον θυμό του. Αν ο θυμός εκτονωθεί μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές και οι ψηφοφόροι επιστρέψουν στα παραδοσιακά κομματικά οχυρά τους ή εάν μετουσιωθεί σε μια καινούργια κομματική επιλογή είναι πολύ νωρίς να το πούμε αυτή τη στιγμή».
- Πώς ερμηνεύονται, όμως, τα τεράστια δημοσκοπικά κέρδη του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές;
«Η αλλαγή ηγεσίας στον Συνασπισμό που έγινε υπό συνθήκες νίκης και όχι κρίσης, η επιλογή ενός νέου, άφθαρτου και αυτοδημιούργητου προσώπου στη θέση του προέδρου του δικαιολογούν την ανοδική δημοσκοπική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Οταν, όμως, οι εντυπώσεις θα κοπάσουν, οι πολίτες θα ζητήσουν πρόγραμμα και θέσεις από τον Συνασπισμό και από τον πρόεδρό του γνώση των θεμάτων και προτάσεις με πολιτική ουσία. Τότε θα αρχίσει η πραγματική πολιτική δοκιμασία για τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν να διανύσουν ακόμα πολύ δρόμο για την εδραίωσή τους ως ενός ισχυρού κομματικού πόλου στο κομματικό σύστημα.»
Μέχρι στιγμής ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ως συλλέκτης της δυσαρέσκειας των εκλογέων με προέλευση σχεδόν από ολόκληρο το φάσμα του κομματικού συστήματος. Η κινηματική στάση του στη διάρκεια της προεδρίας του Αλ. Αλαβάνου συνέβαλαν στην εμφάνιση ενός τέτοιου κομματικού προφίλ. Η ευρωπαϊκή εκλογική ιστορία, ωστόσο, καταδεικνύει κόμματα διαμαρτυρίας που μπορεί κατά καιρούς να έχουν καταγράψει εντυπωσιακές εκλογικές νίκες, παρέμειναν όμως φαινόμενα της συγκυρίας. Η υπερψήφιση κομμάτων από διαμαρτυρία είναι μια αρνητική εκλογική επιλογή και τα κόμματα επιβιώνουν στον χρόνο μόνο όταν αναπτύσσουν πολιτικές θέσεις και θετικές σχέσεις με τους εκλογείς».
πηγή
http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,id=80631624,94813384,7382152
το εκλογικό σώμα δείχνει το θυμό του»
Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
«Οταν οι εντυπώσεις κοπάσουν, οι πολίτες θα ζητήσουν από τον Συνασπισμό πρόγραμμα και θέσεις» λέει η επ. καθηγήτρια Βασιλική Γεωργιάδου
Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
«Οταν οι εντυπώσεις κοπάσουν, οι πολίτες θα ζητήσουν από τον Συνασπισμό πρόγραμμα και θέσεις» λέει η επ. καθηγήτρια Βασιλική Γεωργιάδου
Με επιφυλάξεις αντιμετωπίζει η Βασιλική Γεωργιάδου, επίκουρος καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, τόσο όσους μιλούν για την ολοκληρωτική κατάρρευση του δικομματισμού όσο και εκείνους που μιλούν για το «φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ» και την εκρηκτική δυναμική του.
-Πόσο δεδομένη μπορούμε να θεωρούμε την «κατάρρευση του δικομματισμού»; Είναι φαινόμενο συγκυριακό ή κρύβει δομικές αλλαγές στο εκλογικό σώμα;«Παρακολουθώντας κανείς τις μετεκλογικές δημοσκοπήσεις, διακρίνει μια διαρκή τάση συρρίκνωσης της δύναμης των δύο μεγάλων κομμάτων. Η τάση αυτή αρχίζει να συγκεκριμενοποιείται το τελευταίο διάστημα, καθώς η ταυτόχρονη υποχώρηση της δύναμης Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν οδηγεί σε ενίσχυση των άκρων, αλλά σε μια ανακατανομή των ψηφοφόρων υπέρ του αριστερού τμήματος του κομματικού συστήματος.Αν τα παραπάνω υποδηλώνουν "κρίση" ή "κατάρρευση" του δικομματισμού, όπως τελευταίως λέγεται, καλό είναι να περιμένουμε πριν αποφανθούμε τι πραγματικά συμβαίνει. Αυτό που όντως συμβαίνει είναι η δημοσκοπική υποχώρηση του δικομματισμού. Περισσότερο από μια κρίση ή κατάρρευση του δικομματισμού, οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν μια έκφραση του θυμού του εκλογικού σώματος: σύρθηκε στις κάλπες πρόωρα, με προσχηματικά επιχειρήματα του κόμματος που κυβερνά, ενώ μάλιστα εξελισσόταν η μεγαλύτερη φυσική καταστροφή της μεταπολίτευσης και είδε στη συνέχεια το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να σπαράσσεται εσωτερικά για το ποιος θα έχει τον έλεγχο της νικημένης εκλογικά κομματικής μηχανής».
- Αυτό σημαίνει ότι οι δημοσκοπήσεις διαψεύδονται;«Και αυτό έχει συμβεί στο παρελθόν. Οπως επίσης διαπιστώνουμε ότι οι δημοσκοπήσεις εξελίσσονται και σε ένα εργαλείο που χρησιμοποιεί η κοινή γνώμη για να στείλει μηνύματα στις κομματικές ελίτ - κάτι που παλιότερα έκανε με τη μαζική συμμετοχή στις κομματικές οργανώσεις. Ισχύει, πάντως, ότι στις δημοσκοπήσεις το εκλογικό σώμα εκφράζει τον θυμό του. Αν ο θυμός εκτονωθεί μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές και οι ψηφοφόροι επιστρέψουν στα παραδοσιακά κομματικά οχυρά τους ή εάν μετουσιωθεί σε μια καινούργια κομματική επιλογή είναι πολύ νωρίς να το πούμε αυτή τη στιγμή».
- Πώς ερμηνεύονται, όμως, τα τεράστια δημοσκοπικά κέρδη του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές;
«Η αλλαγή ηγεσίας στον Συνασπισμό που έγινε υπό συνθήκες νίκης και όχι κρίσης, η επιλογή ενός νέου, άφθαρτου και αυτοδημιούργητου προσώπου στη θέση του προέδρου του δικαιολογούν την ανοδική δημοσκοπική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Οταν, όμως, οι εντυπώσεις θα κοπάσουν, οι πολίτες θα ζητήσουν πρόγραμμα και θέσεις από τον Συνασπισμό και από τον πρόεδρό του γνώση των θεμάτων και προτάσεις με πολιτική ουσία. Τότε θα αρχίσει η πραγματική πολιτική δοκιμασία για τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν να διανύσουν ακόμα πολύ δρόμο για την εδραίωσή τους ως ενός ισχυρού κομματικού πόλου στο κομματικό σύστημα.»
Μέχρι στιγμής ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ως συλλέκτης της δυσαρέσκειας των εκλογέων με προέλευση σχεδόν από ολόκληρο το φάσμα του κομματικού συστήματος. Η κινηματική στάση του στη διάρκεια της προεδρίας του Αλ. Αλαβάνου συνέβαλαν στην εμφάνιση ενός τέτοιου κομματικού προφίλ. Η ευρωπαϊκή εκλογική ιστορία, ωστόσο, καταδεικνύει κόμματα διαμαρτυρίας που μπορεί κατά καιρούς να έχουν καταγράψει εντυπωσιακές εκλογικές νίκες, παρέμειναν όμως φαινόμενα της συγκυρίας. Η υπερψήφιση κομμάτων από διαμαρτυρία είναι μια αρνητική εκλογική επιλογή και τα κόμματα επιβιώνουν στον χρόνο μόνο όταν αναπτύσσουν πολιτικές θέσεις και θετικές σχέσεις με τους εκλογείς».
πηγή
http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,id=80631624,94813384,7382152
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου