απόσπασμα:
''[...]Ακούγεται ένα «σκασμός». Θόρυβος μπάρας που άνοιγε. Το κελί πρέπει να’ ταν το διπλανό μου ή το πιο κάτω. Ο φρουρός βλαστημάει και λέει στο γέρο: «γιατί τραγούδαγες ρε, για να βρω το μπελά μου, ε;» Ακούγεται να πέφτει ξύλο. Ο γέρος παρακάλαγε «ακούστε, κύριε φύλακα, να σας εξηγήσω, κύριε φύλακα, μη βαράτε κύριε φύλακα, είμαι 68 χρονών, είμαι ευυπόληπτος οικογενειάρχης, μόνο για δήλωση μ’ έχουν εδώ.» Το ξύλο έπεφτε κανονικά. Απόλυτη ησυχία. Μόνο τα χτυπήματα και ο γέρος που έκλαιγε.[…] (σελ 29)
[…] Αλλού ήτανε χαραγμένο πολύ βαθιά μια συμβουλή “τρώγε το φαΐ σου, αγάπα το κελί σου, διάβαζε πολύ” Πιο κάτω πρόσεξα μερικές γραμμές χαραγμένες στον τοίχο. Προφανώς μέρες στην απομόνωση. Μέτρησα 58 γραμμές, άλλος είχε 32 και ένας άλλος 30.[…] (σελ 30)
[…] Σηκώνει τα χέρια του και τα κατεβάζει με φόρα στα μάτια, πιέζει τους βολβούς προς τα κάτω, δεν πονάω αλλά υπάρχει απόλυτο σκοτάδι. Οι βολβοί προχωράνε προς τα κάτω.
Σχεδόν είναι σίγουρο πως είναι κόλπο. Σκέφτομαι πως δεν είναι δυνατό να αφήνουν τέτοιες ιατροδικαστικές αποδείξεις βασανιστηρίων, θυμάμαι πως στο κρανίο υπάρχει μια μεγάλη κοιλότητα που έχει μέσα τους βολβούς. […] (σελ. 51)
[…] Το ρεύμα διέρχεται τον ανθρώπινο οργανισμό σε συνεχή κύματα. Νομίζεις πως τα κόκαλά σου, η σάρκα σου, τα νεύρα σου είναι λαστιχένια και κυματίζουν όπως ένα χαλί που το τινάζεις από το μπαλκόνι. Το στόμα σου, η γλώσσα σου, γίνεται σα χαλκός και είναι λιγάκι αλμυρό, το στομάχι σου, τα άντερά σου και τα γεννητικά όργανα γίνονται μια ενότητα συμπαγής, σιδερένια που σε τσιμπάει σα να’ χει καρφίτσες. Με άλλα λόγια είναι μια ανάποδη φάλαγγα. Αυτό γίνεται πότε από το ένα αυτί και πότε από το άλλο. Κάθε τόσο ο ένας κοίταζε την καρδιά. Νομίζω πως, άμα δούνε πως η καρδιά είναι γερή, δυναμώνουν την ένταση. Η διαφορά με τη φάλαγγα είναι πως εκεί, όσο περνάει η ώρα αρχίζεις να νιώθεις πως κάποτε θα τελειώσει, θα λιποθυμήσεις. Εδώ όσο περισσότερες εκκενώσεις δέχεσαι, τόσο αυξάνει η ζωτικότητά σου και γίνεται πιο αφόρητο. Τα μάτια σου τρέχουνε, η μύτη σου τρέχει και τα νιώθεις μολυβένια. Το στόμα σου γεμίζει σάλια. Πετάγεσαι πολύ δυνατά. Κάθε φορά ακούς τα λουριά να τρίζουν. Μόλις σταμάτησαν χάθηκα.[…] (σελ. 60)
Περικλής Κοροβέσης, ανθρωποφύλακες, Κάλβος 1983''
πηγή :
http://www.syn-thessaloniki.gr/?p=793
απόσπασμα από το :
Ανθρωποφύλακες» τότε και τώρα!
του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη
«Τα βασανιστήρια είναι απαραίτητα για την προστασία του πολιτισμού μας» δήλωνε σε δικηγόρο της Διεθνούς Αμνηστίας ένας από τους ηγέτες της Χούντας, η οποία, σύμφωνα με στρατηγό του αμερικάνικου Πεντάγωνου, «ήταν, που να πάρει ο διάολος, η καλύτερη κυβέρνηση μετά τον Περικλή»(!).
Μας το θύμισε ο άλλος Περικλής, ο Κοροβέσης, με την επανέκδοση και παρουσίαση στη Θεσσαλονίκη των «Ανθρωποφυλάκων», που «θα μπορούσε να το είχε γράψει μια ολόκληρη γενιά: η γενιά της δικτατορίας» - και δυστυχώς, και οι επόμενες, θα πρόσθετα.Οι «Ανθρωποφύλακες», ένα βιβλίο-ντοκουμέντο βαρβαρότητας, «δεν θα γραφόταν ποτέ, αν οι φιλήσυχοι και αντικειμενικοί άνθρωποι όλης της γης δεν βοηθούσαν, με την αδιαφορία τους και τη σιωπή τους, στην επέκταση και συνέχιση των βασανιστηρίων», σημειώνει ο συγγραφέας στο υστερόγραφο του «κατηγορώ» του.Τόσο αυτοί που μίλησαν για το βιβλίο, ο τραγουδοποιός-συγγραφέας Θωμάς Κοροβίνης, η επρόσωπος της Διεθνούς Αμνηστίας Ειρήνη Τσολάκη και ο υπογραφόμενος, όσο και αυτοί που συμμετείχαν στην παρουσίαση των «Ανθρωποφυλάκων» είχαν κάθε λόγο να συμφωνούν με το συγγραφέα του. Είτε γιατί είχαν περάσει από τα «χειρουργεία» της χουντικής αντ-«Επανάστασης» είτε γιατί είχαν την ατυχία να «σκοντάψουν στις ζαρντινιέρες» των ραβδούχων του κ. Πολύδωρα ή να περνούν από την «υγειονομική ζώνη» που έχει επιβάλει η Αστυνομία Θεσσαλονίκης γύρω από το πανεπιστήμιο, όπως ο μόλις αποφυλακισμένος φοιτητής Κ. Παναγιώτης. «Ομολόγησε, ρε, γιατί θα πας φυλακή για όλη σου τη ζωή!» ούρλιαζαν οι ανακριτές του, καθώς τον χτυπούσαν με κλομπ και τον κλωτσούσαν αλύπητα. Τον εκδικούνταν, γιατί ήταν ανάμεσα στους 49 φοιτητές που αθωώθηκαν για τα επεισόδια στις πρόσφατες φοιτητικές κινητοποιήσεις.Οι απριλιανοί πραξικοπηματίες διερρήγνυαν να ιμάτιά τους απέναντι στις καταγγελίες για βασανιστήρια. Τις χαρακτήριζαν «κομμουνιστικά χυδαία ψεύδη» και τα θύματα «μυθομανείς και πιστοποιημένους ψυχοπαθείς». Μάλιστα ο Παπαδόπουλος δήλωνε σε Αμερικανούς γερουσιαστές στις 12 Αυγούστου 1969 πως, αν του έφερναν οποιαδήποτε απόδειξη, «ή θα κρεμούσε τους ενόχους στην πλατεία Συντάγματος ή το μόνο καθήκον που θα του απέμενε, ως ανδρός ο οποίος έχει δώσει ιερό στρατιωτικό όρκο, θα ήταν να αυτοκτονήσει»(!)
Τους διέψευδε όμως και ένα υπεράνω πάσης υποψίας όργανό τους: ο δοτός αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Τον Αύγουστο του 1969, με γράμμα του στον Παπαδόπουλο ? πρέπει να είναι από αυτά που «διάβαζε» ο αρχιγραμματέας της «αριστίνδην» Ιεράς Συνόδου και νυν Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, κι ας παριστάνει σήμερα το λωτοφάγο ? ο Ιερώνυμος αναρωτιόταν μήπως «η Επανάστασις έχει λάβει την θέσιν του καταπιέζοντος και του δυνάστου». Αναφερόταν επίσης στην εξαφάνιση του πλωτάρχη του Β. Ναυτικού Τζανήμπεη Τζανετάκη που «τον επήραν για κάποιαν ανάκριση», καθώς και στις καταγγελίες του μητροπολίτη Ύδρας ότι οι χωροφύλακες είχαν «περιποιηθεί» «έναν ευλαβή θεολόγον που ο πατήρ του εσφαγιάσθη υπό των κομμουνιστών». «Πληροφορούμαι, συμπλήρωνε ο Ιερώνυμος, ότι οι συλλαμβανόμενοι αξιωματικοί δέρονται ανηλεώς, εις τας επαρχίας ο στρατιωτικός και ο χωροφύλακας είναι το φόβητρον», και κατέληγε: «Κατ? αυτόν τον τρόπον θα διαπαιδαγωγηθεί ο λαός ίνα μεταβώμεν εις την αληθή δημοκρατίαν;».Καθώς η διεθνής κοινή γνώμη διάβαζε συγκλονισμένη στην πεντάτομη έκθεση της Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης ότι «τα βασανιστήρια και η κακομεταχείριση αποτελούν κυβερνητική πολιτική ? μια διοικητική πρακτική πέρα από κάθε αμφιβολία», θορυβημένη η Χούντα κατέφυγε σε εταιρίες δημοσίων σχέσεων για να επηρεάσει τη διεθνή κοινή γνώμη ? μάταια όμως.Φυσικά για τη Χούντα τα βασανιστήρια, δεν αποτελούσαν μεμονωμένα κρούσματα του υπερβάλλοντος ζήλου των χωροφυλάκων, αλλά βασικό μέσο «αναπαιδαγωγήσεως των Ελλήνων, ώστε να εξυγιάνουν τους εαυτούς τους και να συγκροτήσουν τον περιούσιον λαόν του Κυρίου» (Παπαδόπουλος). Μάλιστα ο σοβιετολόγος θεωρητικός της χούντας Γεωργαλάς πρότεινε την εφαρμογή και «εκτεταμένων ψυχοθεραπευτικών προγραμμάτων». Πιο κυνικός ο διοικητής του ΕΑΤ-ΕΣΑ Θεοφιλογιαννάκος καμάρωνε: «Θέλουμε να ακούει ο κόσμος πως βασανίζουμε και να τρέμει. Γκάγκστερς δε μας λέτε; Έ, λοιπόν, τέτοιοι είμαστε. Εγώ είμαι ο Θεοφιλογιαννάκος, ο γνωστός βασανιστής!».......
ΑΥΓΗ, «ΣΥΝΑΝΤΉΣΕΙΣ», Κυριακή 17/6/07
ΑΥΓΗ, «ΣΥΝΑΝΤΉΣΕΙΣ», Κυριακή 17/6/07
ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου