http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=47631284
απόσπασμα:'
'Πίσω από όλες αυτές, τις σε ένα βαθμό παράταιρες εκδηλώσεις, διακρίνεται όλο και πιο καθαρά η αγωνία μιας κοινωνίας που γυρεύει απάντηση στη δεινή και καθολική κρίση της. Είτε μιλάμε για τις ατομικές κρίσεις που αντιμετωπίζουμε όλοι μας είτε για αυτές που σπαράζουν τις ανθρώπινες κοινωνίες, υπάρχουν κάποιες σταθερές που πρέπει να ισχύουν.
''Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι ότι η ματιά μας προσηλώνεται στην επιφάνεια των πραγμάτων, των γεγονότων και μάλιστα, σε μία μόνο πλευρά αυτής της επιφάνειας. Τα αίτια όμως για την κάθε κρίση και γι' αυτήν που όλοι βιώνουμε σήμερα είναι πολλαπλά και οι αφετηρίες τους πρέπει να αναζητηθούν σε βάθος χρόνου. Δεν θέλω εδώ απλώς να τα απαριθμήσω. Πρέπει όμως να επισημάνω μια διάσταση που έχει να κάνει με την ομαδική ψυχολογία, αλλά που οι προεκτάσεις της είναι πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές.
Σήμερα είμαστε μπροστά στη μετάβαση της ελληνικής αλλά και των άλλων κοινωνιών, τουλάχιστον των ευρωπαϊκών, από μία νευρωσικού τύπου συμπεριφορά σε μία άλλη με ψυχωσικά χαρακτηριστικά, όσο βεβαίως οι όροι αυτοί μπορούν να μεταφέρονται από το ατομικό στο συλλογικό επίπεδο.
Τα ψυχωσικά αυτά χαρακτηριστικά συνδέονται σε ένα βαθμό και με τη νέα μηχανή, το Διαδίκτυο, με την πολυδιάσπαση που αυτή φέρει.
Μέχρι και χθες ακόμη η ζωή μπορεί να ήταν πνιγηρή, άδικη, αδιέξοδη, έμοιαζε όμως τακτοποιημένη, έστω και αν αυτή η τακτοποίηση αποτελούσε εγγύηση για τη μιζέρια του παρόντος και την καταστροφή του μέλλοντος. Οι ιεραρχίες έμοιαζαν σταθερές και οι νεοφιλελεύθερες αξίες αντιπαθείς -σε όσους τις αντιπαθούσαν- αλλά δεδομένες.
Σήμερα το προστατευτικό αυτό κέλυφος έχει διαρραγεί και οι άνεμοι ενός «αλλιώς», στο οποίο δυσκολευόμαστε να δώσουμε όνομα, πνέουν ανεξέλεγκτοι από τις ρωγμές.
Στη σημερινή Ελλάδα η πιο ορατή εκδήλωση αυτής της νέας κατάστασης είναι η βία και τα παρακολουθήματά της: ο φόβος, η μετάθεση των ευθυνών, η ανικανότητα σοβαρής αντίδρασης. Δεν είναι όμως η μόνη. Υπάρχουν, δυστυχώς, και οι νοσταλγοί της νεοφιλελεύθερης και όποιας άλλης νεύρωσης, αυτοί που, αφού ανακαλύψαμε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, επιμένουν ότι η γύμνια είναι το νέο λουκ.
Θεωρώντας ότι αυτό τους επιτρέπει να επαναλαμβάνουν αμετανόητοι τις ίδιες ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, τις ίδιες εκδηλώσεις αλαζονείας και αδικίας, την ίδια εκμετάλλευση που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.
Οσοι κατατάσσουν σε κουτάκια τις ψυχικές νόσους επιμένουν πως η νεύρωση αποτελεί μια πιο ανώδυνη κατηγορία από την ψύχωση. Δεν είμαι σίγουρη, γιατί, αν η νεύρωση σημαίνει την αφαίρεση της πραγματικότητας, τότε μπορεί να οδηγήσει στην προσωπική και τη συλλογική καταστροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου