Τιμωρούμαι για τις απόψεις μου
αποσπασμα :
''Ό,τι γράφουμε δημόσια είναι αυτονόητο ότι καθίσταται αντικείμενο κριτικής, αξιολόγησης, αντιπαράθεσης ή και αποδοκιμασίας. Είναι αυτονόητο ότι, συμμετέχοντας σε μια ανοιχτή διαδικασία παράθεσης απόψεων, επιζητούμε το διάλογο, προσπαθώντας να πείσουμε ή να αφήσουμε άλλους να μας πείσουν. Η κατάσταση αυτή, στο μέτρο που δεν διεξάγεται στο πλαίσιο ενός θεσμού (όπως λ.χ. ο Ο.Π.Ι.) είναι απροϋπόθετη - δεν επιδέχεται κανονιστικές επεμβάσεις, πέραν εκείνων που θέτουν και αποδέχονται, άτυπα, οι ίδιοι οι ομιλητές.
Η γόνιμη αυτή διαδικασία διακόπτεται όταν ασκείται βία.
Η βία, μέρος της οποίας αποτελεί και ο ακραίος λεκτικός προπηλακισμός, συγκεντρώνει τη συζήτηση πάνω της και αποπροσανατολίζει από το θέμα.
Ένας παθητικός τρόπος αντιμετώπισής της είναι η αδιαφορία, ώστε η βία να σταματήσει να αυτοτροφοδοτείται. Αυτό σημαίνει όμως ανοχή στην "πολιτική" εκείνου που ξεκινά να τορπιλίσει μια κουβέντα, στοχεύοντας στα πρόσωπα. Σε μερικές περιπτώσεις θα μπορούσε εκτός από ανοχή να θεωρηθεί και ενθάρρυνσή του.
Κατά τη γνώμη μου, η περίπτωση μιας φαινομενικής ανοχής στις προσωπικές επιθέσεις επιδέχεται κι άλλες ερμηνείες, όπως η απομάκρυνση του προσώπου στο οποίο στοχεύει η βία. Όταν δεν συμφωνούμε με αυτόν που "προκαλεί" με μια διαφορετική άποψη, αφήνουμε τα μπουλντογκ να γαβγίζουν για να τον απομακρύνουν. Εν ανάγκη, φέρνουμε κι άλλα μπουλτνογκς για να γαβγίζουν όλα μαζί.......''
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
8 σχόλια:
"..Είναι αυτονόητο ότι, συμμετέχοντας σε μια ανοιχτή διαδικασία παράθεσης απόψεων, επιζητούμε το διάλογο, προσπαθώντας να πείσουμε ή να αφήσουμε άλλους να μας πείσουν. Η κατάσταση αυτή, στο μέτρο που δεν διεξάγεται στο πλαίσιο ενός θεσμού (όπως λ.χ. ο Ο.Π.Ι.) είναι απροϋπόθετη - δεν επιδέχεται κανονιστικές επεμβάσεις, πέραν εκείνων που θέτουν και αποδέχονται, άτυπα, οι ίδιοι οι ομιλητές.."
«..Στο αυτονόητο ,..στο απροϋπόθετο.. που δεν επιδέχεται κανονιστικές επεμβάσεις..» πρέπει να συμπεριλάβουμε και την δυνατότητα του χειριστή του μπλογκ να «διευθύνει» την συζήτηση. Έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι.
Και βέβαια η διαχείριση αυτής της δυνατότητας από μεριάς του διαχειριστή είναι «..αυτονόητο ότι καθίσταται αντικείμενο κριτικής, αξιολόγησης, αντιπαράθεσης ή και αποδοκιμασίας..»
«..Η γόνιμη αυτή διαδικασία διακόπτεται όταν ασκείται βία..»
Βέβαια «..Η βία, μέρος της οποίας αποτελεί και ο ακραίος λεκτικός προπηλακισμός..» δύναται να ασκείται και από τα δύο ή περισσότερα μέρη που συμμετέχουν στην συζήτηση, ένα εκ των οποίων διαθέτει αντιαρματικό το οποίο μπορεί να το χρησιμοποιεί κατά το δοκούν και ο άλλος διαθέτει σφενδόνα ή τίποτα.
Η βία και ακραίος λεκτικός προπηλακισμός στην μπλοκόσφαιρα ασκείται συνήθως από έλλειψη επιχειρημάτων, όταν καταλαμβάνεται κάποιος από την αίσθηση της αδυναμίας των επιχειρημάτων του μη θεωρώντας αυτονόητο το «.. να πείσουμε ή να αφήσουμε άλλους να μας πείσουν..». Η προσπάθεια να αποδώσεις στον άλλον πρόθεση (κατά τεκμήριο κακή) , κακή προαίρεση, διαβάλλοντας την προσωπικότητά του , χτυπήματα κάτω από την μέση και το στόλισμα με τα αναγκαία άθλια κοσμητικά ψευτοκουτσαβάκικου στυλ επίθετα είναι ένας τρόπος , που μου έρχεται πρόχειρα στο μυαλό, να εκδηλωθεί αυτή η βία.
«..Ένας παθητικός τρόπος αντιμετώπισής της είναι η αδιαφορία..»
«..Όταν δεν συμφωνούμε με αυτόν που "προκαλεί" με μια διαφορετική άποψη, αφήνουμε τα μπουλντόγκ να γαβγίζουν για να τον απομακρύνουν. Εν ανάγκη, φέρνουμε κι άλλα μπουλντόγκς για να γαβγίζουν όλα μαζί.....»
Το εύκολο θα ήταν εάν μπορούσε πρακτικά να συμβαίνει, στο βαθμό που σου δίνεται η δυνατότητα για ανοιχτή παράθεση απόψεων να χρησιμοποιήσεις αυτήν την δυνατότητα . Και αυτό δεν είναι αδιαφορία ή παθητικός τρόπος. Είναι ο μόνος τρόπος.
Στο βαθμό που αυτό δεν συμβαίνει αρχίζουν τα όντως «δύσκολα» στη διαχείριση αυτής της κατάστασης, εφ’ όσον αποδεχθήκαμε ότι δεν υπάρχουν κανονιστικές επεμβάσεις άρα και συμβάσεις , παρά μόνο ηθικές τοιούτες. Η ηθική του καθένα μας διαφέρει, μερικές δε παροιμίες μας είναι χρήσιμες σε τέτοιες περιπτώσεις. Σκυλί (ανεξαρτήτως ράτσας) που γαυγίζει… , όποιος μπλέκει με τα πίτουρα …κλπ.
Το ζήτημα γίνεται ακόμη δυσκολότερο εάν πέρα από την μπλοκόσφαιρα υπάρχουν και παράπλευρες συνέπειες… Εκεί …!!
Mumul
Nομίζω οτι η πιο επιτυχημενη και ακριβής φραση του παραπάνω κειμενου ειναι η: ''
Όταν δεν συμφωνούμε με αυτόν που "προκαλεί" με μια διαφορετική άποψη, αφήνουμε τα μπουλντογκ να γαβγίζουν για να τον απομακρύνουν. Εν ανάγκη, φέρνουμε κι άλλα μπουλτνογκς για να γαβγίζουν όλα μαζί.......''
Το λεω γιατί προσφατως σε ενα ομαδικό λυντσαρισμα που υπεστην
γνωρισα απο κοντά μερικά τετοια Μπουλντογκ ...
Μαλιστα καποιοι φιλοι (φιλες για την ακριβεια ) μου εστειλαν και την φωτο ενος Μπουλντογκ (εκεινου που γαυγιζε πιο πολύ απο ολα ..και εφτυνε κιολας )
Ε δεν θα το πιστεψεις ..Ηταν ακριβώς η φωτογραφια ενός Μπουλντογκ
Πως κ΄'ανεις έτσι βρε Νοσφεράτε..
Και τα μπουλντογκ έχουν δικαιώματα....τουλάχιστον στο γαύγισμα.
Τώρα αν με ρωτήσεις πως φτύνει το μπουλντογκ..δεν ξέρω..
κι εγώ προσφατα το εμαθα
Οι παθόντες ξέρουμε!
φιλε δυστυχώς ο καθενας στην μπλογκοσφαιρα οταν βιωνει κατι τετοιο ειναι απομονωμένος ..
Οι αλλοι του λένε : Δικο σου προβλημα ''..μεχρι να το΄υποστουν κια αυτοι απο τους πρωταθλητες στο κηνυγι(μαγισσων και μαγων με την βοηθεια εκπαιδευμένων σκυλων)
...καλωστες τες και τις απειλές ..
Δημοσίευση σχολίου