Zygmunt Bauman
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΚΟΡΔΑΣ
πηγή:
http://www.emprosnet.gr/emprosnet/books/article.asp?cid=135&uid=2008061245835
Zygmunt Bauman Ρευστός φόβος Μετάφραση: Γιώργος Καράμπελας Εκδόσεις Πολύτροπον Αθήνα 2007, σελ. 244
Η νεωτερικότητα υποτίθεται πως θα ήταν η περίοδος εκείνη της ανθρώπινης ιστορίας στην οποία οι φόβοι που στοίχειωναν την κοινωνική ζωή κατά το παρελθόν επρόκειτο να ξεπεραστούν οριστικά και τα ανθρώπινα όντα θα μπορούσαν να αναλάβουν τον έλεγχο της ζωής τους και να δαμάσουν τις ανεξέλεγκτες δυνάμεις του κοινωνικού και φυσικού κόσμου.
όμως στην αυγή του 21ου αιώνα ζούμε, ξανά, σε μία κατάσταση ρευστού φόβου.
Είτε πρόκειται για τις φυσικές και περιβαλλοντικές καταστροφές είτε για τις τυφλές τρομοκρατικές επιθέσεις βρισκόμαστε σε κατάσταση διαρκούς άγχους αναφορικά με τους κινδύνους που δύνανται να ενσκήψουν απροειδοποίητα, ανά πάσα στιγμή.
Φόβος είναι το όνομα που δίνουμε στην αβεβαιότητά μας μπροστά στους κινδύνους που χαρακτηρίζουν τη ρευστή μοντέρνα εποχή μας, στην άγνοιά μας σχετικά με τη φύση της απειλής και στην ανικανότητά μας να καθορίσουμε τον τρόπο αντιμετώπισής της.
Όπως σημειώνει ο σύγχρονος μεγάλος στοχαστής η παρούσα μελέτη. «...είναι ένα (πολύ προκαταρκτικό, ατελές) ευρετήριο των ρευστών μοντέρνων φόβων. Είναι επίσης μια απόπειρα (πολύ προκαταρκτική, πλουσιότερη σε ερωτήσεις παρά σε απαντήσεις) αναζητήσεις των κοινών πηγών τους και των εμποδίων που υψώνονται στο δρόμο προς την ανακάλυψη των τελευταίων, μια προσπάθεια ακόμα εύρεσης των μέσων που θα τους καταστήσουν ανενεργούς ή αβλαβείς.
Το βιβλίο αυτό, με άλλα λόγια, δεν είναι παρά μια πρόσκληση σε σκέψεις δράσης και σε στοχαστικές δράσεις - όχι ένα βιβλίο συνταγών. Ο μόνος του σκοπός είναι να μας επιστήσει την προσοχή στο μέγεθος του καθήκοντος που είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσουμε (εν γνώσει μας ή όχι, ηθελημένα ή όχι) στο μεγαλύτερο μέρος του τρέχοντος αιώνα, ώστε η ανθρωπότητα να μπορέσει να διασχίσει τον τελευταίο και να βγει στο τέλος του νιώθοντας πιο ασφαλής και πιο σίγουρη για τον εαυτό της από όσο ένιωθε στην αρχή του
3 σχόλια:
Στο βίβλίο αυτό, δίπλα σε αυτά του Ροσέ, του Σατλέ, του Καλιόρη και της Δεληγιώργη, βρίσκει κανείς ερεθίσματα για να ευρύνει τον προβληματισμό του για τα κύματα βίας στις δημοκρατίες της αγοράς.Κατανοεί τότε διαφορετικά (και σίγουρα εναντιωματικά στον mainstream δημοσιογραφικό λόγο, ιδίως τον ηλεκτρονικό, που αναπαράγει τις αναπηρίες μιας κοινωνίας του θεάματος)και τα γεγονότα που πυροδοτήθηκαν από τη δολοφονία του 15χρ Γρηγορόπουλου το προπερασμένο Σάββατο.
Θάνος Δ.
***************
Αναφορές:
"Η κοινωνία της ορθοπεταλιάς", Καλιόρη
"Το πραγματικό&το διπλό του" και "Η αρχή της ωμότητας", Ροσέ
«Να ζούµε και να σκεφτόµαστε σαν τα γουρούνια: για τον φθόνο και την ανία στις δηµοκρατίες της αγοράς», Σατλέ
"Καιρός, Σύγχρονοι προβληματισμοί για έναν καλύτερο κόσμο", Δεληγιώργη Αλεξάνδρα
**********************
Μαύρη Μαγεία
Του Γιώργου Βέλτσου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 15 Δεκεμβρίου 2008(τα νέα)
Το ότι οι δεκαεξάρηδες είδαν επιπλέον ξαφνικά τον εαυτό τους να «παίζει» λάιβ σε μια τηλεοπτική διαφήμιση της κινητής τηλεφωνίας στην Πανεπιστημίου, ή ότι η κινητή τηλεφωνία θα διαφημίζει από αύριο τα φθηνότερα SΜS της εξέγερσης δεν σημαίνει πως εμείς οι μεγάλοι, δεξιοί και αριστεροί ψάλτες στην κηδεία της καταναλωτικής μας κοινωνίας, δεν θα συνεχίσουμε να κάνουμε στις εφημερίδες και την τηλεόραση τη δουλειά που ξέρουμε καλύτερα: σκυθρωπές αναλύσεις και δαιμονοποιητικές προβλέψεις για την επαύριον. Αλλά και πάλι, θα εκπλαγούμε από τον συνεχή αναδιπλασιασμό του προσώπου μας. Ποιος έχετε την εντύπωση πως σπάει τις βιτρίνες; Ο σωσίας του Παυλόπουλου τις σπάει με φούτερ και παλαιστινιακή μαντίλα πάνω από την κόκκινη γραβάτα που θα φορέσει την επαύριον. Ο σωσίας του Παυλόπουλου που δεν είναι Παυλόπουλος, που δεν θέλει να γίνει Παυλόπουλος, αλλά που η δύναμη του Παυλόπουλου- θέλει δεν θέλει- θα τον κάνει Παυλόπουλο ή θα τον τρελάνει.
Οπότε, παρά τα φαινόμενα, καμία αντίφαση δεν υπάρχει ανάμεσα στον υπουργό και τον πιτσιρικά από τη στιγμή που το παιγνιώδες και της ειλικρινέστερης προσομοίωσης έχει αντικαταστήσει το τραγικό της πιο παραπλανητικής ταυτότητας.
Τίποτε δεν θα γίνει. Ή, τίποτε δεν θα γίνει έως ότου «η λευκή μαγεία μιας χορτασμένης κοινωνίας, χωρίς ίλιγγο, χωρίς ιστορία και χωρίς μύθο άλλον από τον εαυτό της», γίνει μαύρη. Αλλά τότε θα έχει επανακάμψει ο Μεσαίωνας.
αγαπητε ευχαριστω πολύ για το Εξαιρετικο σου σχόλιο
Να πω κι εγώ με τη σειρά μου τον καλό μου λόγο για το περιοδικό Ένεκεν που εδρεύει στην αγαπημένη μου πόλη. Φωνή αντίστασης σε έναν τόπο γεμάτο ευαίσθητους ανθρώπους, που ίσως το κυρίαρχο πρόβλημά τους είναι πώς να διαχειριστούν το συναίσθημα που εκρήγνυται και διαχέεται στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Χαρακτηριστικό ασφαλώς ευρύτερα ελληνικό (συναισθηματικό ξέσπασμα,άλλωστε, είναι εν πολλοίς κάθε διαδήλωση που δεν αναζητά σώνει&καλά την προσήλωση σε προγραμματικές αρχές&οργάνωση, πλάνο,σχέδιο για την αποτελεσματική υποστήριξη αιτημάτων...). Αλλά εδώ σκοπός είναι να εξάρω την πόλη όπου γεννάται αυτό το περιοδικό(ναι, μιλώντας για το κυρίαρχο συναίσθημα που άναρχο όντας απο τη μια δημιουργεί τέλμα από την άλλη προκαλεί απρόβλεπτους σπινθήρες δημιουργίας...).
Από την άλλη πλευρά, συμπίπτουμε σε τόσο πολλές αναγνωστικές επιλογές που θα ήταν άδικο να μην πω τον καλό μου λόγο για την ιστολογική αυτή γωνιά...
Καλή συνέχεια λοιπόν,
Θάνος Δ. (Αθήνα τώρα πια)
* Όλοι μας λίγο-πολύ αναπαράγουμε το σύστημα. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Δεν είναι όμως αναπόφευκτο να το χειροκροτούμε κιόλας.
Δημοσίευση σχολίου