παραδόσεις στην (μετα) νεωτερική κοινωνία

Τι απομένει από τίς παραδόσεις στην (μετα) νεωτερική κοινωνία ,Απομένουν ,ή μάλλον επιπλέουν, διάχυτες και απογυμνωμένες από το ιερό και τελετουργικό νόημα που είχαν στις προνεωτερικές κοινωνίες ως συνήθειες-πού με την κανονική επανάληψη τους προσφέρουν ένα υποκατάστατο της ‘’οντολογική ασφάλειας’’ δηλαδή ενός πλαισίου ερμηνείας του κόσμου . Απομένει η« παράδοση που είναι απογυμνωμένη από το περιεχόμενο της και εμπορευματοποιημένη μετατρέπεται είτε σε πολιτιστική κληρονομιά είτε σε κραυγαλέα κακογουστιά-μπιχλιμπίδι προς πώληση στα καταστήματα των αεροδρομίων Η βιομηχανία τη παράδοσης την πακετάρει και την ξαναπαρουσιάζει ως θέαμα» .Οπως μας προτρέπει ο Γκιντενς:
«Σκεφτείτε το πολυσυζητημένο επεισόδιο που συνέβη στην Ινδία το 1995 ,όταν οι θεότητες σε κάποιους ινδουιστικούς βωμούς εμφανίσθηκαν να πίνουν γάλα . Την ίδια μέρα , αρκετά εκατομμύρια άνθρωποι προσπάθησαν να προσφέρουν γάλα στο εικόνισμα κάποιας θεότητας. Ετσι πέτυχαν ίσως να διενεργήσουν το πρώτο θαύμα που ήταν εναρμονισμένο με μια εποχή που κατατρύχεται από το σύνθημα της παγκοσμιοποίησης. Επιπλέον , παρουσιάζει ενδιαφέρον το γεγονός ότι τόσο οι πιστοί όσο και όσοι δεν πίστευαν αισθάνθηκαν την ανάγκη των επιστημονικών πειραμάτων για να επιβεβαιώσουν το θαύμα . Η επιστήμη είχε επιστρατευτεί στην υπηρεσία της πίστης»