Κι αλλες , παμπολλες φορες υπηρξαν πανδημίες αυτή ομως ειναι η πρωτη φορα που .....

Κι αλλες , παμπολλες φορες υπηρξαν πανδημίες αυτή ομως ειναι η πρωτη φορα που αντιμετωπιζεται ολοκληρωτικα απο την ( εμπορευματοποιημένη ) επιστήμη που το εμβολιο γινεται μοναδική ελπιδα και που η θρησκευτική πιστη ξεγυμνωνεται... Ειναι η πρωτη φορα επισης που δεν υφισταται πειστικα ενα Επέκεινα ενας μεταφυσικός ορίζοντας δικαίωσης Οχι μονο θρησκευτικός αλλά ουτε ιδεολογικός ως Καλύτερος μελλοντικός κόσμος ως ουτοπία ..Εχουμε βουλιάξει στη λίμνη του Παροντισμου μας .Ο Κορωνοιος γινεται το σαρακι που κατατρώει όχι μονο την υγεία και την οικονομία αλλα και τα μετα-φυσικα θεμέλια του κόσμου μας και την αίσθηση του χρονου μας : ο χρονος γινεται ασυνεχης , βραχώδης , με στριφνα περάσματα και ελικοειδή μονοπάτια με γκρεμούς και βάραθρα να χάσκουν: ολο τρύπες

ιδεολογίες-απόψεις

Η τεχνολογική έκρηξη , η έκκριση των ...καινοτομιών, η αντίληψη του κόσμου ως ιδιωτικού αγαθού., το ίντερνετ που προσδίδει μια φαντασίωση παντοδυναμίας ,η αδυναμία συγκέντρωσης, η αντίληψη των δικαιωμάτων ως εμπορεύματος προς κατανάλωση, η διαρκής επαγρύπνηση και επισφάλεια ειναι οι νοητικές και υλικές προϋποθέσεις της πραγμάτωσης ενός ακραία εξατομικευμένου κόσμου όπου ο καθείς ζει στην κοσμαρα του.. Από την κοινωνία της αυτουπερβασης( αλλα και ολοκληρωτισμών) και της ιδεολογίας περάσαμε στην κοινωνία της διαφάνειας, της κόπωσης και του ολοκληρωτισμού της Άποψης.. Οι ιδεολογίες ενειχαν βάθος και εσωτερική συνέπεια.. Οι απόψεις ειναι αβαθεις και ενεχουν κατι το αυθαίρετο: " αποψη μου ειναι, δικαίωμα μου να την έχω" ...Π.Θ

NOMADLAND

NOMADLAND Είδα χτες το nomadland μέχρι τη μέση - δεν άντεξα .Την εμπειρία των αποκλήρων της Αμερικής , να ζεις μετακινουμενος διαρκώς στην Έρημο του Πραγματικού στα γεράματα , καταβροχθιζοντας ως ουροβόρος όφις την ουρά της Δικής σου ζωής , απεγνωσμένος μεσα στους απεγνωσμένους , Νομάδες του χρόνου σε έναν κόσμο που, έχοντας διαβεί τις εσχατιές του Πραγματικού δεν έχει πια να περιμένει , να ελπίζει τιποτε ... τίποτε : Δεν ειναι ελευθερία ειναι κίνηση αναγκαστική οπως μας αναγκάζει όλους ο Καπιταλισμός σημερα : Να μη στεκόμαστε ποτε στο ίδιο σημείο να κινούμαστε Μόνοι , καταμονοι στο πουθενά μέχρι το τέλος./Μια ταινια σαν τους πινακες του Hopper / επιπλέον αυτο που διακρίνεις σε αυτή την ταινια , ειναι μια νεα Ανοίκεια οικειότητα , μια οικειότητα που βασίζεται στη Ξενοτητα . Για αιωνες η αλληλεγγύη και η κοινότητα ηταν συνδεδεμενες με το οικείο και το συγγενές .." Είμαι αλληλέγγυος με την οικογένεια μου , με τους συγγενείς με την ευρύτερη εννοια , με τους συγχωριανούς μου " : η Οικογενεια και ο τοπος , ο κοινος τοπος καταγωγής ηταν η βαση της αλληεγγυης , οι ριζες .: Ομως σε αυτή την ταινία η αλληλεγγυη εκκινεί απο την ξενοτητα : Οι νομαδες εμπιστευονται τους νομαδες , ακομα κια αν μολις τους γνωρισαν , προσφερουν πραγματα , πληροφοριες , αγκαλιές ' ιδιως αγκαλιες αποχαιρετισμών: Μια εντελώς νεα αλληλεγγυη, προαγγελος αυτου που ερχεται : Στη Κοινωνια των ξενων οπου ταξιδευουμε , το Ανοικειο γινεται οικειο , η Ξενοτητα ειναι η η βαση της νεας Οικειοτητας : Γνωριζουμε τους αλλους εξαρχής .. Η νεα μορφή αγάπης αφορα πια τους ξεριζωμένους Υ.Γ 1. ο Φρόυντ εγραφέ στο Ανοίκειο οτι το Ανοίκειο- π.χ στα, Όνειρα-- το νιωθουμε οταν ανταμώνουμε ξανά με το απωθημένο μύχιο τον Εαυτό μας Το Οικείο , το Μύχιο ειναι το ανοίκειο Οταν εγραψα το παραπάνω δεν είδα ολη την ταινία ..Ούτε και τωρα την ειδα ολη ... Είδα λίγο παραπάνω Η Ταινία δειχνει και τη εξερεύνηση του απωθημένου: της απωθημενης φύσης της απωθημένος Μυχιοτητας , του ξεχασμένου εαυτού.. ΥΓ.2 Τελικά το είδα ολο . Μέχρι το τέλος. Δε θελω να κάνω σπόιλερ ομως η ταινία γινεται μαγική : Οι Νομαδες ταξιδεύουν ανάποδα στον Χρόνο , Διασχίζουν τον Χρόνο αναζητώντας τον εαυτό : Η ουτοπία τους ειναι Νοσταλγική . Υπαρχει ποίηση σε αυτήν την ταινία μια ποίηση απόηχος του Κέρουακ και του Δρόμου , ποίηση του φευγαλέου των αποχαιρετισμών και της βεβαιότητας πως θα συναντηθούμε ξανά σ'αυτή την αέναη επανάληψη κίνησης: Ειμαστε ολοι μας Οδοιπόροι , κατοικούμε για λίγο στη Έρημο, και συνεχίζουμε το ταξίδι και ναι υπάρχει Οδύνη και Μελαγχολία στο ταξίδι μας αλλά υπάρχει και ένα είδος χαράς , Ηδονικής χαράς καθώς νιώθεις πως το κορμί σου αντέχει ακομα λιγο Ξημέρωμα , ακόμα λίγα ροδιζοντα δειλινά , λίγο θάλασσα , Παράξενα βότσαλα, βράχια, άμμο, ακόμα.. Υ.Γ 3 Γιατι μετακινούνται διαρκώς ενώ θα μπορούσα να βρούμε σπίτι ή να επιστρέψουν σπίτι ; Μετακινούνται για να ξεφύγουν από το τραύμα