Εμπόδιστος
Έπεσε σε μεγάλη συλλογή.
- Πρέπει να πάω. Δεν γίνεται να μην πάω.
Περπάτησε πέρα δώθε. Από το πρωί αυτό έκανε….
- Δεν μπορεί να μένω στο ίδιο μέρος, εγώ. Πρέπει να ταξιδεύω ή να πεθάνω. Μ’ αγγίζει η τρέλα. Πρέπει να πάω. Μα πού. Δεν έχουν μείνει πολλά μέρη. Μα κάπου πρέπει να πάω.
Περπατούσε, σαν εκκρεμές, πάνω στην ίδια τροχιά. Ίσως και να φαίνονταν τα ίχνη σκαμμένα στο πάτωμα. Έστριψε απότομα.
-Ναι, εκεί θα πάω. Τα’ αγαπημένα τα άφησα για το τέλος. Σήμερα θα πάω Παρίσι. Όχι, αποφάσισα. Σαν Ντιέγκο. Ναι, μερικά βραδινά στο Σαν Ντιέγκο κι ύστερα ακτές Μεξικού.
Βρήκε μουγκρίζοντας το τελευταίο κομμάτι κιμωλίας. Ξανακάθισε χαμογελώντας, στην καρέκλα στη γωνία του κελιού, κοιτώντας τα νέα ονόματα που έγραψε στους τοίχους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου