Ο ΑΝΤΩΝΗς ΤΟΥ ΜΑΟΥΧΑΟΥΖΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΧΑΝΑΚΙ ..απο το Μαουτχαουζεν του Ιακωβου Καμπανελη

'' μας φέρανε την Τρίτη απ το Νταχάου όπου έμεινα δέκα‐δεκάξι μήνες

!

  Ήτανε εκεί ο Ζαχαριάδηςκαι ο στρατηγός του Μεταξά Παπάγος.

‐Αν υπάρχει κα‐υπάρχει καμιά γόπα

 ρίξτε τη με τρο‐βρε  ρίξτε τη με τρόπο».

 Ήταν πια αργά είχαμε φάει το ψωμί μας κι έτσι έπρεπε ότι βρούμε να το βρούμε απαλλού

.

 Πήραμε βόλτα τις παράγκες και αγοράσαμε βερεσέ δυο μεγάλες βραστές πατάτεςμια μερίδα ψωμίμε μαργαρίνη Βρήκαμε και δυο μεγάλα αποτσίγαρα κι όλα μαζί τα κάναμε ένα πακέτο όσο τοδυνατό πιο στρογγυλό Αυτά τα πακέτα τα παραγεμίζαμε με κουρέλια για να μοιάζουνε με τόπια και για να σουλάνε σαν  τόπια Γυρίσαμε με το πακέτο στο χέρι

.

Ο «καινούριος»σουλατσάριζε περιμένοντας.Αρχίσαμε νακάνουμε πως παίζουμε με το τόπι

,

ο ένας το πάσαρε στον άλλον και με μια τελευταία πάσα βρέθηκε  πίσω απ'το συρματόπλεγμα

.

 Την άλλη μέρα το πρωί, στο προσκλητήριο τον είδαμε από μακριά

.

Το συνεργείο των τιμωρημένων έβγαινε πάντα πρώτο για δουλειά

.

Μας είδε κι εκείνος και μας έγνεψε «ευχαριστώ»,

Ακουμπώντας το χέρι στην καρδιά

.

Εμείς σκεφτόμασταν πως το βράδυ μπορεί να τον κουβαλούσανε τα χειράμαξα που παίρνανε βόλτα τα συνεργεία και μάζευαν τους« νεκρούς της ημέρας».

 Ξέραμε καλά τι ήταν η«σκληρή εργασία».Κατέβαιναν τρέχοντας τα 225 σκαλιά του λατομείου

,

 έφταναν τρέχοντας τα 200 μέτρα πιο πέρα, τους φόρτωναν ένα αγκωνάρι στη ράχη, γύριζαν τρέχοντας στη σκάλα, ανέβαιναν τα 225 σκαλιά και ,τρέχοντας πάλι,πήγαιναν μισό χιλιόμετρο μακριά

.

Αυτό γινόταν δώδεκα ώρες κάθε μέρα

.

Πλήγωναν οι ώμοι, τα πόδια τα σωθικά.

 Χαράς ευαγγέλια

!

Ο τιμωρημένος γύρισε και το πρώτο και το δεύτερο κι άλλα πολλά βράδια  Παίζαμε

«τόπι» όσο μπορούσαμε πιο συχνά κι εκείνος μας τραγουδούσε

:

«Μένω στην οδό Μαραθώνος έξι αν δε με ξαναδείς πες το στους γονιούς μου πως είμαι καλά κι έφυγα με βάρκα

.

  Αν υπάρχει κα‐υπάρχει κάμια γόπα εδώ δεν υπάρ‐υπάρχει ούτε στάχτη

».

Πέρασαν μέρες

.

  Ένα βράδυ το στρατόπεδο απ'άκρη σ'άκρη μιλούσε για τον Έλληνα που δούλευε στο συνεργείο των τιμωρημένων

.

Τα νέα τα' φεραν αυτοί που δούλευαν στο λατομείο κι είδαν από κοντά τι έγινε

.

Όταν το προσκλητήριο τελείωσε κι οι κρατούμενοι γύρισαν στις παράγκες ,

ο ένας τα είπε στον άλλον. Ο άλλος έτρεξε να τα πει στην παρέα του.

Η παρέα σκόρπισε να μοιράσει τα νέα στις παράγκες. Οι παράγκες αδειάσανε

,

οι κρατούμενοι μαζεύτηκαν στους δρόμους να τα κουβεντιάσουν

Τέτοια νέα αναταράζανε το Μαουτχάουζεν

.

Ήταν σα μια κρυφή διανομή ελευθερίας. Εμείς μάθαμε «τι έγινε» από τους Σέρβους μιναδόρους που μέναμε μαζί στην ίδια παράγκα.  Ήταν μετά από το μεσημεριανό φαΐ 

.

Ο Ες‐Ες επικεφαλής του συνεργείου των τιμωρημένων είχε ως εκείνη την ώρα ξεκάμει δεκαεφτά Εβραίους και Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου

.

 Μόλις κάποιος παραπατούσε

,

έβαζε τους άλλους να τον ουρούνε στα συρματοπλέγματα του φράχτη

.

Εκεί ο Ες‐Ες τον έχωνε ανάμεσα στο φράχτη και τον πυροβολούσε

.

Ύστερα έγραφε σ'ένα μπλοκ: «Ο υπ 'αριθ.137.566κρατούμενος αποπειραθείς να δραπετεύσει εξετελέσθη επί τόπου» Αυτή τη σημείωση την κρατούσε για τη βραδινή αναφορά

.

Έγραφε όμωςάλλη μια και την καρφίτσωνε πάνω στον σκοτωμένο

:«Μόνο η πειθαρχία οδηγεί στην ελευθερία»

 Σένα ανέβασμα της σκάλας ,ένας Εβραίος παραπατά.Ο Αντώνης του' καμε νόημα να πλησιάσει

.

Ο Εβραίος πλησίασε κι ο Αντώνης κράτησε το δικό του αγκωνάρι με το δεξιό και με τ'ριστερό ανασήκωσε  τααγκωνάρι του Εβραίου

.

Όμως αυτό έγινε κοντά στη μέση της σκάλας.Έμενε ακόμα πολύ ανέβασμα

.

Ο Ες‐Ες τους είδε και τους χώρισε. Διάταξε τον Εβραίο να τρέξει.Αυτός ανέβηκε λίγα σκαλοπάτια

,

ύστερα άφησε την πέτρα να πέσει και γονάτισε στο σκαλί. Ο Ες‐Ες πλησίασε και του είπε ν'

ανοίξει το στόμα. Ο Εβραίος άνοιξε το στόμα.Ο Ες‐Ες έβγαλε το περίστροφο ,τοχωσε στο στόμα του Εβραίου και πυροβόλησε.   Ύστερα γύρισε προς τον Αντώνη και στύλωσε τα μάτια πάνω του .

Ο Αντώνης τον κοίταξε άφοβα, έπειτα πλησίασε στο νεκρό ,φορτώθηκε και το δεύτερο αγκωνάρι και συνέχισε ν' ανεβαίνει τη σκάλα

.

Ο Ες‐Ες πάγωσε. Δεν είπε τίποτα, δεν έκαμε τίποτα.Όταν όμως ξαναγύρισαν στο λατομείο, για να ξαναφορτωθούν αγκωνάρια ο Ες‐Ες φώναξε τον Αντώνη να πάει κοντά.Άρχισε να βολταρίζει σα μανιακός ανάμεσα στις πέτρες και να ψάχνει

.

Βρήκε ένα αγκωνάρι διπλό από τάλλα το'δειξε στον Αντώνη και είπε

:«Αυτό είναι δικό σου»Ο Αντώνης κοίταξε τα αγκωνάρι,ύστερα τον Ες‐Ες, ύστερα τα σκόρπια αγκωνάρια γύρω‐γύρω.

Όλοι οι άλλοι κάνανε πως δεν βλέπανε,πως δεν ακούγανε.Στο Μαουτχάουζεν το«ένας για όλους και όλοι για έναν»ήτανε νόμος.Τρέμανε για τοτι θαβγαινε από τούτο το μπλέξιμο.Αυτός ο Έλληνας πήγαινε φιρί‐φιρί.Ο Ες‐Ες είχε κιόλας βγάλειτο περίστροφό του απ'τη θήκη,τ'τριβε νευρικά στο παντελόνι του κι ετοιμαζόταν.

Ο Αντώνης σταμάτησε μπροστά σένα αγκωνάρι,ακόμα πιο μεγάλο από κείνο που του διάλεξε ο Ες‐Ες

.

Αυτό είναι το δικό μου,είπε. Και το φορτώθηκε 'όλους τους δρόμους που κάνανε ως το βράδυ,σ'όλα τα κουβαλήματα ώσπου σήμανε η ώρα για μέσα,ο Αντώνης διάλεγε και φορτωνόταν τα πιο βαριά αγκωνάρια. Ο Αντώνης δεν πολυμιλούσε γι'

αυτή την ιστορία,

βαριότανε

.

Κι όταν κανείς ερχόταν να τον δει καινα του πιάσει κουβέντα,έπαιρνε το ψωμί ή το τσιγάρο που του φέρνανε κι ύστερα έλεγε: « Άιπαράτα μας τώρα..Παρτί..Ράους..Τι το κάναμε δω,θέατρο;».

 Του λέγαμε:«Μα πως,ρε Αντώνη;.Δε φοβήθηκες μη σε σκοτώσει;» Άαα,τον πούστη,απαντούσε

,

που νόμιζε πως θα κάτσω να με καβαλήσει.  Άλλοτε πάλι αναρωτιόμασταν«

πώς και τη γλίτωσες ,ρε Αντώνη,

πώς δε σε σκότωσε που τον ρεζίλεψες

!».

Ο Αντώνης τότε μας εξηγούσε πως«από κείνη τη στιγμή ο Ες‐Ες κάτι έπαθε

χάλασε  τομηχανάκι του.Το'χω παρατηρήσει αυτό..

Αμα χαλάσει το μηχανάκι τους,κλάψ'τους

 Ποιο μηχανάκι

;

Όλοι αυτοί έχουν ένα μηχανάκι μέσα στο κεφάλι που τους το βάζουν στη σχολή των Ες‐Ες

.Τους ανοίγουν το κρανίο και τους βάζουν μέσα το μηχανάκι που

χει εφεύρει ο Χίτλερ

.

—

Και τι δουλειά κάνει αυτό το μηχανάκι;ξαναρωτούσαμε

.—

Τους κάνει ανάποδους,συνέχιζε ο Αντώνης .

Ας πούμε,

το κανονικό είναι να χαίρεσαι άμα ο άλλοςείναι πονόψυχος ή άμα ο άλλος δε φοβάται

.

Είδατε όμως ποτέ σας κανέναν Ες‐Ες να μη σκυλιάσει άμα δει έναν κρατούμενο να βοηθά τον άλλον

;

Αν τύχει πια και κανείς να δείξει πως δεν τους φοβάται,ούτε ψύλλος στον κόρφο του!...

Να τι κάνει το μηχανάκι!...Τους βγάζει απ'το κανονικό

Ναι, βρε Αντώνη ,λέγαμε,αλλά εσένα πως σου τη χάρισε; 

—

Αφού σας είπα ,χάλασε το μηχανάκι ,κι άμα χαλάσει ,κλάψ 'τους!

 Ο Αντώνης τα' λεγε πολύ σοβαρά όλα αυτά ,παρόλο που αστειευόταν ή που νόμιζε πως μας«

δουλεύει» πως τα πιστεύουμε

.

Αλλά όπως και ναχει το πράγμα,δούλεμα ή αστείο ,έλεγε την αλήθεια με το δικό του τρόπο

ΙΑΚΩΒΟς ΚΑΜΠΑΝΕΛΗΣ  ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ

σ 184 .κ.ε 

ΠΗΓΗ : https://www.scribd.com/doc/73400067/%CE%9C%CE%B1%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%87%E1%BD%B1%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%B5%CE%BD-%CE%99%E1%BD%B1%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82-%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%E1%BD%B3%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82