Πέτρος Θεοδωρίδης ....Τέσσερα ποιήματα ..Αναδημοσίευση απο το Μπλογκ: Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται

πηγη:

Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται

Είναι φορές που χάνομαι μες στις Οπές του χρόνου

 

Είναι φορές που χάνομαι μες στις Οπές του χρόνου

είναι φορές που χάνομαι μες τις Οπές του χρόνου
- μες σε λαγούμια 'απόκοσμα και σε βαθιές σπηλιές
και επισκέπτης βρίσκομαι ενός πλανήτη Μόνου
με παγωμένα τα Βουνά ,κοιλάδες ζοφερές
 
φορές φορές Βυθίζομαι στη μέσα θάλασσα μου
στ'   αβυσαλλέα βάθη της , στ' ενδότερα νερά μου
σαν ένα Ψάρι που, τυφλό, ψάχνει για να βρει ταίρι
κι αναζητά μες τον Βυθό ένα πεσμένο αστέρι..
 
είναι φορές που βρίσκομαι , σαν ναμουν Ορειβάτης
στην κορυφή της πιο Ψηλής , δικής μου αυταπάτης
και βλέπω ολοκάθαρα την μέσα μου αλήθεια ,
να σπαρταρά ,σαν τον Ιχθύ , που πιάστηκε σε δίχτυα .....
 
17 Ιανουαρίου 2016

Πέτρος Θεοδωρίδης
αναρτήθηκε στο ιστολογιο του ποιητή
η Σπηλιά του Μοντεχρήστου

Σαν σολομοί ανάποδα στον ρουν της ιστορίας

Έτσι βουλιαξαμε ,ξανά, εντός του μέλλοντος μας
κουβαλώντας τα εμφύλια μας τραύματα
Λησμονώντας κάθε μάθημα
απροετοίμαστοι και πάλι, όπως τότε
Πρώτη φορα Αριστερά και δεύτερη και τρίτη
σε μια ατέρμονη επανάληψη
ανήμποροι όπως πάντα
''προσπαθησε '' κι απέτυχε ξανά
και ξανά
έως την τέλεια αποτυχία
 
σαν σολομοί, ανάποδα ,

στον Ρουν της Ιστορίας

Πέτρος Θεοδωρίδης

αναρτήθηκε στο ιστολόγιο του ποιητή

Η Σπηλιά του Μοντεχρήστου

Δεν θέλω αναμνήσεις - φαντάσματα

δεν θέλω αναμνήσεις - φαντάσματα,
δεν θέλω ομοιώματα αγάπης
ημέρες και δειλινά στιλπνά σαν τις Ψηφιακές φωτογραφίες
δεν θέλω την Φυλακή των Παρόντων σας
Δεν θέλω ιστορίες της στιγμής
πληγές ανυποψίαστες που καίνε
στο άγγιγμα των δαχτύλων
δεν θέλω το μουρμουρητό παράπονο των ζωντανών νεκρών
θέλω την ανείπωτη ομορφιά που μου θάψανε
τα ζωντανά δειλινά που μου κλέψανε
το κορμί όταν ακόμα δεν ήταν εμπόρευμα
θέλω τα μάτια σου' τ'ολοκαυτώματα....


Πέτρος Θεοδωρίδης
αναρτήθηκε στο ιστολόγιο του ποιητή
Η Σπηλιά του Μοντεχρήσου

Υπάρχει πάντα γύρω μας μια ανεξερεύνητη ήπειρος

Υπάρχει πάντα γύρω μας μια ανεξερεύνητη ήπειρος
Στο θρόισμα των φύλλων την άνοιξη ,
τα βράδια
διψούμε όπως πάντα για φιλιά και οι πληγές ανοίγουν..
υπάρχει γύρω μας μια θάλασσα
γεμάτη ψάρια αλλά και τέρατα στα βάθη της . αβύσσου
πάντα φοβάμαι μη πνιγείς , μωρό μου
Υπάρχει μέσα μας ένα άλλο Σύμπαν . οι πλάνητες του
Είναι ρευστά απόκοσμοι γεμάτοι Άλλους – μη τους εξερευνήσεις ,θα χαθείς
Στις Συμπληγάδες μέσα σου , άσε
και που καραδοκούν οι Ερινύες


Πέτρος Θεοδωρίδης
αναρτήθηκε στο ιστολόγιο του ποιητή 
Η Σπηλιά του Μοντεχρήσου

Θα έχω υπάρξει

Θα έχω υπάρξει

Αντικρίζοντας το παρόν εκ των υστέρων

Σε έναν αναδρομικό τόπο

Σε μια αιωνιότητα του Τίποτε

Ένα Άστρο όπως χιλιάδες άλλα

Ατενίζοντας

Θεώμενος

Το παρελθόν του παρόντος μου

Δίνοντας νόημα

Σ’αυτόν τον λαβύρινθο διαδρομών

Στην επανάληψη λαθών

Στη λήθη και την αλήθεια μου

Στις αναμνήσεις

Στην ανοιξιάτικη βροχή

Στα ανεξήγητα πράγματα που μου συμβαίνουν

Στον άνεμο

Στα λόγια που μου έρχονται στο στόμα

 

  Θα έχω υπάρξει
Ανάποδα στον χρόνο

Ξαναβλέποντας τον εαυτό μου
Να πολλαπλασιάζεται
Ποτε μικρός ποτε μεγάλος ποτε μωρό
πότε
Στη στιγμή του θανάτου μου
Στο νεκρικό κιβούρι μου
Μέσα στη σάρκα σου
ενσαρκωμένος

 

Θα έχω υπάρξει

Ίσως τη στιγμή του θανάτου μου

Ίσως αργότερα….

 

Πέτρος Θεοδωρίδης

αναρτήθηκε ιστολόγιο του ποιητή