------------------------------------------
η σχεση μας με τον Χρονο ειναι σαν την σχεση ενος οδηγου με τον δρομο : Μονο το παρόν το νυν Υπάρχει ως χρονος .. αλλά εμεις εχουμε μεσα μας το παρελθον μας και προσδοκουμε με αγωνια και ελπιδα η φοβο το μελλον ..
Οδηγουμε λοιπόν απο μεσα προς τα εξω τον εαυτό μας , αντιμετωπιζοντας ατελειωτες διαδοχες παροντων τις οποιες ανασυναρμολογουμε με τον παρελθον που εχουμε ..ενθυλακωσει και κουβαλαμε οπως η χελωνα το καβουκι της : μας δινει το πλαισιο για να συναρμολογουμε διαρκώς τηνς αλλιως ασυναρτητη διαδοχή των παροντων ..
Στην εποχή μας βεβαια , εποχή παροντισμου .. το εσωτερικο μας πλασιο δεν ακουμπα σταθερα σε ενα εξωτερικό πλαισο οπως π.χ στην εποχή της Παραδοσιακής κοινωνιας - οπου το παρελθον ηταν ο σταθερός οδηγος για ολους - η εστω η πρωτη νεωτερικοτητα οπου το Μελλον και οι προδοκιες γι αυτο εδινε νοημα στο στιγμιαιο παρον και το μιζερο παρελθον .
Γι αυτο και στην εποχή μας ειμαστε απεγνωσμένες σολοψιστικές μοναδες που προσπαθουμε να δωσουμε διαρκώς μια συνεχεια στα ατερμονα παροντα της διαδρομής μας οπως εκεινος ο ηρωας στην ταινια : σε ΛΑΘΟΣ ΧΡΟΝΟ
Π. Θ
3 σχόλια:
Ο θειος για τον χρονο
(αλλα και όχι μονο)
Ο χρονος είναι το σφυρι και ο χωρος το αμονι
κι εκει αναμεσα στα δυό εμεις γυμνοι και μονοι
κι ο πονος, που είναι ο σιδεράς, τα στοιβαρα του μπρατσα
λοιωνουν και γινεται γλυκος, σαν κτεμα από μπογάτσα
καθως σε κάθε χτυπημα σπιθοβολουν οι μνημες
και ρεει ο χρονος μεσα μας αιωνες, χρονια, μηνες!
σαν κρε
κρέμα από μπογατσα
Ο θειος Ισιδωρος
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ
Tι γρηγορα που εφυγες γλυκο καλοκαιρακι
φθινοπωρο που ηρθες σαν του Πόε το κορακι
κι εκεινος που ονειρευεται με ανοιχτα τα ματια
στοιχειωνουν οι αγαπες του και γινονται γινάτια.
Νυχτα που όλα τα 'κρυψες στο σκοτεινο σου φάδι
Μέρα που ξεχασες το φως του ηλιου ανοιχτο,
το καλοκαιρι φευγοντας το φως και το σκοταδι
για λιγο θ' ανταμώσουνε αποψε, στις οχτω.
Δημοσίευση σχολίου