Ζιλ Λιποβετσκύ, Παγκοσμιοποίηση και υπερ-νεωτερικότητα:Κοσμοπολιτισμός και Δυτική κουλτούρα
Ζιλ Λιποβετσκύ, Παγκοσμιοποίηση και υπερ-νεωτερικότητα: Κοσμοπολιτισμός και δυτική κουλτούρα, μετάφραση: Βασίλης Τομανάς, εκδόσεις Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2013, ISBN: 978-960-9488-33-4.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Το έργο του καθηγητή φιλοσοφίας Ζιλ Λιποβετσκύ (γενν. 1944) έχει βαθιά σημαδέψει την ερμηνεία της νεωτερικότητας. Στο έργο του Η εποχή του κενού ανέδειξε τις βάσεις του σύγχρονου ατομικισμού.
Έκτοτε, ερευνά τις πολλές πτυχές του
ατομικισμού της εποχής μας, που χαρακτηρίζεται από την απορρύθμιση της
οικονομίας, την καθιέρωση της επισφάλειας στην εργασία, την ελεύθερη
παγκόσμια κίνηση των κεφαλαίων: τονίζει τη βασιλεία της μόδας, τους
μετασχηματισμούς της ηθικής, τη νέα οικονομία των σχέσεων των φύλων, την
εκρηκτική αύξηση της κατανάλωσης ειδών πολυτελείας, τις μεταλλάξεις της
καταναλωτικής κοινωνίας, τη θέση της τέχνης στην εποχή μας.
Αναλύει τις συνέπειες της
παγκοσμιοποίησης, συμπεραίνει πως έχουμε φύγει από τη μετα-νεωτερικότητα
[μετα-μοντερνισμό] και έχουμε μεταβεί στην υπερ-νεωτερικότητα
[υπερ-μοντερνισμό], και περιγράφει τα χαρακτηριστικά αυτής της νέας
κατάστασης.
Απόσπασμα από το βιβλίο:
[...] Φορέας εξατομίκευσης των προσδοκιών και των συμπεριφορών, η βασιλεία του κοινωνικού παρόντος συνοδεύεται από μετατοπισμένους ρυθμούς, πιο προσωποποιημένες κατασκευές των χρήσεων του χρόνου. Ο διπολισμός ατομικισμού- καθ’ υπερβολήν ή κατ’ έλλειψη- επιβεβαιώνεται μόνον έχοντας ως φόντο αυτή τη γενικευμένη πληθυντικοποίηση και τη γενικευμένη εξατομίκευση, τους τρόπους διαχείρισης του χρόνου. Απ’ αυτήν την άποψη η υπερ-νεωτερικότητα είναι αδιαχώριστη από την απαλλαγή από την παράδοση-απαλλαγή από τους θεσμούς-εξατομίκευση της σχέσης με το χρόνο, φαινόμενο συνόλου που, υπερβαίνοντας τις διαφορές κοινωνικών τάξεων ή ομάδων, ξεπερνά κατά πολύ τον κόσμο των νικητών. Η νέα αίσθηση υποδούλωσης στον επιταχυνόμενο χρόνο ξεδιπλώνεται παράλληλα με μια μεγαλύτερη δυνατότητα να οργανώσουμε ιδιωτικά τη ζωή μας.Νέα σχέση με το χρόνο που απεικονίζεται εξίσου στα καταναλωτικά πάθη. Κανένας δεν αμφιβάλλει ότι ο πυρετός των αγορών, είναι, σε πολλές περιπτώσεις, μια προσωρινή, αναγκαστική λύση, ένας τρόπος να παρηγοριόμαστε για τις δυστυχίες της ύπαρξης, να γεμίζουμε την κενότητα του παρόντος και του μέλλοντος. Παροντιστικός καταναγκασμός της κατανάλωσης και στένεμα του χρονικού ορίζοντα των κοινωνιών μας αποτελούν σαφώς ένα σύστημα.[...]
Ζιλ Λιποβετσκί, Παγκοσμιοποίηση και υπερ-νεωτερικότητα: Κοσμοπολιτισμός και δυτική κουλτούρα, μετάφραση: Βασίλης Τομανάς, εκδόσεις Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2013,σελ. 37-38 (αποσπάσματα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου