τρία υπέροχα ποιήματα της Κατερίνας Καραγιάννη. Απο την συλλογή ΖΟΥΜ

λάθως

σε περιμένω στη γωνία
(μη πάει ο νους στο κακό)

θα αγκαλιαστούν οι γλώσσες μας
με τα χέρια στο λάθως
θα χαμηλώσουμε βαθιά

μέσα στο στόμα θα μονάσουμε
μέσα στο στόμα θα μονιάσουμε
στον λυτρωτικό θάλαμο επαφής

μαγικοί-μαγεμένοι στο τύλιγμα
μόνοι-μοναδικοί στο γλίστρημα
ζωγραφιά στο βελούδο που δουλεύει

σε περιμένω να μη μιλήσουμε ποτέ

  

*

κίνδυνος

οι δρόμοι γαζώνουν τα πόδια
ο αέρας χρεώνει το δικαίωμα
ο θώρακας κάθε που τελειώνει, πετάει,
το μέχρι, με το όσο, παίζουν στην αλάνα
παράλληλα όλα στη θέση τους

τα φεγγάρια δεν ψοφούν
σκάβουν τον εγκέφαλο
βρίσκουν τον θησαυρό στο μέσα του κόκκινου

εγώ στομάχι – καρδιά
εσύ θανάτου – θάλασσα

πες το μου
το πιο πιστό ψέμα, ήδη υπάρχει
δεν διστάζω να μπλέξω
έχεις τα ωραιότερα μάτια στον μεταξύ μας κίνδυνο

*

Ορθογραφία

οι αισθήσεις γράφονται ξεβράκωτες
τρυφερές πουτάνες της καρδιάς μας
με αθώο το έγκλημα