εξισταμαι και απορω, τονους γιατι δεν βαζω
μα μονο στον προφορικο λογο τον τονο υψωνω
κι αναρωτιεμαι ανησυχων: Μην ειμαι κανα ψωνιο;
Εν αντιθεσει -θα’λεγα- με την στιχουργικη
τονων κανω καταχρηση εις την μαγειρικη:
Τονοσαλατα αν θα φας φτιαγμενη απο ‘μενα
θα χασεις το αερόπλανο τα πλοια και τα τρενα
αφου θα θελεις παντοτε στο πλαϊ μου να μεινεις
τονοσαλατα για να τρως μεχρι που θα παχυνεις.
τονοσαλατα για να φας ειναι τι τονο βαζεις.
Θα μπεις σε περιπετεια και σε δοκιμασια
αν στην σαλατα που θα φας ο τονος θα ειν’ η οξεια,
διοτι καθως τα πνευματα μεσα θα της προσθεσεις
τα πνευματα θα οξυνθουν και οι αντιπαραθεσεις.
οταν σε γευμα τους καλεις βαζε περισπωμενη,
οι φιλοι δεν θα αντιδικουν, παρεες δεν θα διασπωνται
οταν σαλατες και φαγια ολα θα περισπωνται!