http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=74895076,82400356,88194532
αποσπασματα :
''....Ενα φάντασμα πλανιέται, τον τελευταίο καιρό, πάνω από τις μαζικές κινητοποιήσεις στη χώρα μας: το φάντασμα των κουκουλοφόρων. Κάτι η εμπειρία του περασμένου Δεκέμβρη (και του δυναμικού φοιτητικού κινήματος του 2006-07), κάτι η οικονομική κρίση και η επιδιωκόμενη αξιοποίησή της προς όφελος της «επιχειρηματικότητας» εις βάρος της μισθωτής εργασίας, και το φόβητρο των ανεξέλεγκτων ορδών που απειλούν υποτίθεται την ηρεμία των πολιτών επισείεται όλο και περισσότερο από διάφορες πλευρές.Από κοντά κι οι προσπάθειες για τη σκλήρυνση της υφιστάμενης νομοθεσίας, με τη μετατροπή της «κουκουλοφορίας» σε ιδιώνυμο αδίκημα.
Η αρχική ιδέα ανήκε -σε ποιον άλλο;- στον Γιώργο Καρατζαφέρη. «Εμείς έχουμε συγκεκριμένες θέσεις» ανακοίνωσε στη Βουλή κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού (21/12/08). «Πρώτον, ιδιώνυμον αδίκημα η κουκούλα. Οποιον φοράει κουκούλα κατευθείαν από το αυτί στον εισαγγελέα. Ανεξαρτήτως γιατί τη φοράει». Για τη διασφάλιση της πάση θυσία πάταξης των ασχημονούντων, η ίδια πρόταση προβλέπει ότι «πρέπει να υπάρχουν ειδικής μορφής δικαστήρια που να δικάζουν τους "κουκουλοφόρους"» -επιστροφή, μ' άλλα λόγια, σε μια μορφή έκτακτων στρατοδικείων.
Οι πρώτες εμφανίσεις κουκουλοφόρων διαδηλωτών στους δρόμους της Αθήνας και στα πρωτοσέλιδα του αθηναϊκού τύπου. Αριστερά και κάτω, «διάλογος» για την Πρωτομαγιά του 1977 μεταξύ επιφανούς φιλοκυβερνητικής εφημερίδας κι αντιεξουσιαστικού περιοδικού. Δεξιά, μια μικρή πορεία αλληλεγγύης στο αντιρατσιστικό κίνημα της Ν. Αφρικής, χωρίς σοβαρά επεισόδια, αναδείχθηκε από τα ΜΜΕ χάρη στη «φωτογενή» παρουσία μιας ομάδας κουκουλοφόρων αναρχικών (4.9.1985).Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ ήταν, άλλωστε, σαφέστατος όσον αφορά το σκεπτικό που υπαγόρευσε την εισήγησή του: «Είμαστε εδώ οι "πολιτικοί ταγοί" του τόπου και δεν θα οδηγούμεθα από τα γεγονότα του πεζοδρομίου».
Οι πρώτες εμφανίσεις κουκουλοφόρων διαδηλωτών στους δρόμους της Αθήνας και στα πρωτοσέλιδα του αθηναϊκού τύπου. Αριστερά και κάτω, «διάλογος» για την Πρωτομαγιά του 1977 μεταξύ επιφανούς φιλοκυβερνητικής εφημερίδας κι αντιεξουσιαστικού περιοδικού. Δεξιά, μια μικρή πορεία αλληλεγγύης στο αντιρατσιστικό κίνημα της Ν. Αφρικής, χωρίς σοβαρά επεισόδια, αναδείχθηκε από τα ΜΜΕ χάρη στη «φωτογενή» παρουσία μιας ομάδας κουκουλοφόρων αναρχικών (4.9.1985).Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ ήταν, άλλωστε, σαφέστατος όσον αφορά το σκεπτικό που υπαγόρευσε την εισήγησή του: «Είμαστε εδώ οι "πολιτικοί ταγοί" του τόπου και δεν θα οδηγούμεθα από τα γεγονότα του πεζοδρομίου».
Ας σοβαρευτούμε. Η όλη φιλολογία περί «κουκουλοφόρων» στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια αφαιρετική -και σε μεγάλο βαθμό αυθαίρετη- ιδεολογική κατασκευή, με την οποία διάφοροι παράγοντες της δημόσιας ζωής (από τα ΜΜΕ ώς τους πολιτικούς) επιχειρούν να οικοδομήσουν την εικόνα (και να ποινικοποιήσουν τις πρακτικές) του αναδυόμενου «εσωτερικού εχθρού». Στα πρώτα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, αυτός ο εχθρός είχε τη μορφή των «αριστεροχουντικών», των «άκρων» που (υποτίθεται ότι) συντόνιζαν τη δράση τους εις βάρος της νεοσύστατης τότε δημοκρατίας. Τους διαδέχθηκαν ως φόβητρο οι «εξτρεμιστές», οι «αναρχικοί» (η ιδεολογία των οποίων παραλίγο να ποινικοποιηθεί ως ιδιώνυμο αδίκημα με το νομοσχέδιο Μαγκάκη το 1983), οι «πανκ», οι «γνωστοί-άγνωστοι».
Ηδη σε κρίση νομιμοποίησης τα τελευταία χρόνια, καθώς οι δυναμικές μαζικές αντιστάσεις στη νεοφιλελεύθερη πολιτική όλο και διογκώνονταν, αυτός ο τελευταίος όρος ετέθη σε πλήρη αχρηστία με το νεανικό ξέσπασμα του Δεκέμβρη.
Ηδη σε κρίση νομιμοποίησης τα τελευταία χρόνια, καθώς οι δυναμικές μαζικές αντιστάσεις στη νεοφιλελεύθερη πολιτική όλο και διογκώνονταν, αυτός ο τελευταίος όρος ετέθη σε πλήρη αχρηστία με το νεανικό ξέσπασμα του Δεκέμβρη.
Πώς μπορούν να θεωρηθούν «γνωστοί-άγνωστοι» τόσες χιλιάδες άνθρωποι, πολλοί απ' τους οποίους κατέβηκαν πρώτη φορά στους δρόμους;
Η ανάγκη μιας νέας ορολογίας κατέστη, ως εκ τούτου, επιτακτική.Η παρουσία ανθρώπων με καλυμμένα πρόσωπα στις διαδηλώσεις είναι, φυσικά, αναντίρρητο γεγονός. Η συλλογική υπαγωγή τους στη νομική κατασκευή των «κουκουλοφόρων» μπάζει, ωστόσο, σε δύο σημεία:
Πρώτον, στο αυθαίρετο πακετάρισμα μιας πλειάδας εντελώς διαφορετικών πρακτικών σε μια ενιαία (ποινική) κατηγορία.
Και δεύτερον, στην αυθαίρετη σύνδεση της «κουκουλοφορίας» με όλη την γκάμα των βιαιοτήτων που διαπράττονται εν ώρα οδομαχιών. Η πραγματικότητα, όμως, για όσους την έχουν ζήσει στο πεζοδρόμιο κι όχι μέσω των τηλεοπτικών «ζωντανών συνδέσεων», είναι πολύ διαφορετική.
Οι διαδηλωτές που σκεπάζουν τα πρόσωπά τους το κάνουν για τρεις λόγους (εναλλακτικά ή και σωρευτικά):
για ν' αποφύγουν την καταγραφή της ταυτότητάς τους από τις κάμερες των ΜΜΕ και της ΕΛ.ΑΣ.,
για να προστατευθούν από τα χημικά και,
ίσως, για να τραβήξουν την προσοχή, μετατρέποντας την αμφίεση τους σε πολιτικό μήνυμα αντίστασης.
Τίποτα από τα τρία δεν συνιστά αδίκημα.
Πρόκειται, αντίθετα, είτε για απολύτως νόμιμα μέτρα αυτοπροστασίας (από τον χημικό πόλεμο της ΕΛ.ΑΣ. και τα αδιάκριτα βλέμματα -ας μην ξεχνάμε ότι στους δυνητικούς θεατές μιας διαδήλωσης περιλαμβάνονται δυσφορούντες γονείς, αντιφρονούντες εργοδότες ή προϊστάμενοι και, φυσικά, οι υπηρεσίες ασφαλείας) είτε για καθ' όλα θεμιτή επιδίωξη προβολής και μετάδοσης του επιθυμητού επικοινωνιακού μηνύματος.
Κουκουλοφόρες γυναίκες Ζαπατίστας σε συνέντευξη τύπου κατά την Πρώτη Διηπειρωτική Συνάντηση ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό (Λα Ρεαλιδάδ 1.8.1996) μιλούν στα διεθνή ΜΜΕ.Οσοι παρακολούθησαν από κοντά τις συγκρούσεις του Δεκέμβρη παρατήρησαν άλλωστε ότι στις επιθέσεις κατά των αστυνομικών πρωταγωνιστούσαν συχνά όχι «κουκουλοφόροι» αλλά νέοι με ακάλυπτα πρόσωπα. Εξ ιδίας πείρας, μπορούμε να βεβαιώσουμε πως το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και παλιότερα. Συχνά, μάλιστα, η κάλυψη του προσώπου των «ταραξιών» γινόταν με προτροπή των οπερατέρ και των φωτορεπόρτερ, που δεν ήθελαν η εκ μέρους τους καταγραφή των επεισοδίων να ισοδυναμεί με χαφιεδισμό των πρωταγωνιστών τους. Εξίσου παραπλανητικό είναι και το «τεχνικό» σκέλος της υπόθεσης. Οπως διαπιστώνουμε από το «νομοσχέδιο» της κυρίας Μαραγκοπούλου, στην κατηγορία της «κουκούλας» μπορούν να τσουβαλιαστούν τα πιο ετερόκλητα μέσα ένδυσης ή αυτοπροστασίας που συναντάμε συνήθως στις διαδηλώσεις: νεανικά φουτεράκια της μόδας με κουκούλα, κασκόλ, χάρτινες υγειονομικές μάσκες, επαγγελματικές μάσκες μπογιατζήδων, γυαλιά οξυγονοκολλητή, κράνη μοτοσικλέτας, αναποδογυρισμένες πλαστικές σακούλες, απλές μπλούζες ή φανέλες τυλιγμένες γύρω απ' το πρόσωπο, κουκούλες του σκι ή της Αποκριάς, καθώς και ποικίλοι συνδυασμοί όλων των παραπάνω. ....''
Κουκουλοφόρες γυναίκες Ζαπατίστας σε συνέντευξη τύπου κατά την Πρώτη Διηπειρωτική Συνάντηση ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό (Λα Ρεαλιδάδ 1.8.1996) μιλούν στα διεθνή ΜΜΕ.Οσοι παρακολούθησαν από κοντά τις συγκρούσεις του Δεκέμβρη παρατήρησαν άλλωστε ότι στις επιθέσεις κατά των αστυνομικών πρωταγωνιστούσαν συχνά όχι «κουκουλοφόροι» αλλά νέοι με ακάλυπτα πρόσωπα. Εξ ιδίας πείρας, μπορούμε να βεβαιώσουμε πως το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και παλιότερα. Συχνά, μάλιστα, η κάλυψη του προσώπου των «ταραξιών» γινόταν με προτροπή των οπερατέρ και των φωτορεπόρτερ, που δεν ήθελαν η εκ μέρους τους καταγραφή των επεισοδίων να ισοδυναμεί με χαφιεδισμό των πρωταγωνιστών τους. Εξίσου παραπλανητικό είναι και το «τεχνικό» σκέλος της υπόθεσης. Οπως διαπιστώνουμε από το «νομοσχέδιο» της κυρίας Μαραγκοπούλου, στην κατηγορία της «κουκούλας» μπορούν να τσουβαλιαστούν τα πιο ετερόκλητα μέσα ένδυσης ή αυτοπροστασίας που συναντάμε συνήθως στις διαδηλώσεις: νεανικά φουτεράκια της μόδας με κουκούλα, κασκόλ, χάρτινες υγειονομικές μάσκες, επαγγελματικές μάσκες μπογιατζήδων, γυαλιά οξυγονοκολλητή, κράνη μοτοσικλέτας, αναποδογυρισμένες πλαστικές σακούλες, απλές μπλούζες ή φανέλες τυλιγμένες γύρω απ' το πρόσωπο, κουκούλες του σκι ή της Αποκριάς, καθώς και ποικίλοι συνδυασμοί όλων των παραπάνω. ....''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου