αποσπασματα
''Για τρεις τουλάχιστον δεκαετίες οι Αμερικανοί liberal (liberal στην Αμερική είναι το αντίστοιχο των ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών) υποχρεώθηκαν σε υποχώρηση. Υποχρεώθηκαν να αμύνονται παρακολούθώντας ανήμποροι τη συντριβή κάθε ίχνους του κοινωνικού κράτους.
Οι liberal όφειλαν να αντιταχθούν στη διαρκή επίθεση των Ρεπουμπλικανών στις αξίες της ισότητας, στα πολιτικά δικαιώματα, ακόμα και στο κοσμικό κράτος. Στο ζήτημα του ρόλου του κράτους στην οικονομία η ήττα των liberal υπήρξε συντριπτική. Στον πρώτο λόγο του, το 1981, ο Ρόναλντ Ρέιγκαν είχε αρχίσει λέγοντας ότι «η κυβέρνηση δεν είναι η λύση των προβλημάτων· αυτή είναι το πρόβλημα». Αυτό το απόφθεγμα έγραψε ιστορία και απέκτησε πολλούς οπαδούς ακόμη και μεταξύ των liberal και στο Δημοκρατικό Κόμμα.*
Οι liberal όφειλαν να αντιταχθούν στη διαρκή επίθεση των Ρεπουμπλικανών στις αξίες της ισότητας, στα πολιτικά δικαιώματα, ακόμα και στο κοσμικό κράτος. Στο ζήτημα του ρόλου του κράτους στην οικονομία η ήττα των liberal υπήρξε συντριπτική. Στον πρώτο λόγο του, το 1981, ο Ρόναλντ Ρέιγκαν είχε αρχίσει λέγοντας ότι «η κυβέρνηση δεν είναι η λύση των προβλημάτων· αυτή είναι το πρόβλημα». Αυτό το απόφθεγμα έγραψε ιστορία και απέκτησε πολλούς οπαδούς ακόμη και μεταξύ των liberal και στο Δημοκρατικό Κόμμα.*
Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι εκείνη η εποχή και εκείνη η ιδεολογία τέλειωσαν στις 4 Νοεμβρίου 2008. Τέλειωσαν όχι επειδή η Αμερική ή ο δυτικός κόσμος μεταστράφηκαν στον σοσιαλισμό (όπως γράφτηκε στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας) ''αλλά, πολύ πιο πεζά, επειδή είναι η οκονομία της αγοράς αυτή που ζητάει από το κράτος να ενισχύσει την παρουσία του και να υπαγορεύσει σαφείς κανόνες. Καταδείχθηκε έτσι ότι η ελεύθερη αγορά δεν είναι μια φυσική οντότητα και ότι χρειάζεται μια εξωτερική επιτήρηση, που θα συγκρατεί την «ύβριν» των μονωπωλίων, την έμφυτη τάση της αγοράς να αρνείται τον εαυτό της''
Αλλά μερικές δεκαετίες οικονομικού φιλελευθερισμού και απορύθμισης άνοιξαν βάραθρα στην κοινωνία: λίγοι παρά πολύ πλούσιοι που έγιναν ακόμη πλουσιότεροι· μια μεσαία τάξη που αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο να χάσει έδαφος· μια εργατική τάξη που είδε να καταπατούνται τα συνδικαλιστικά της δικαιώματα και να χάνεται η βεβαιότητα μιας υγειονομικής ασφάλισης που θα καλύπτει επαρκώς όλη την οικογένεια, και που υπέστη τέλος έναν αθέμιτο ανταγωνισμό από την κακοπληρωμένη εργασία που προσφέρει μια στρατιά παράνομων μεταναστών (μια μεγάλη συναλλαγή από την οποία επωφελήθηκαν πολύ οι πιο εύπορες τάξεις)....''
1 σχόλιο:
Και όλα αυτά τη στιγμή που ενισχύεται στο όνομα της ασφάλειας και της κοινωνικής ειρήνης η κατασταλτική βία και όταν ο πληθυσμός ολοένα και συντηρητικοποιείται φοβούμενος ρίσκα, αλλά και κάθε τι διαφορετικό που θα τον οδηγήσει στην τελική ανέχεια.
Δημοσίευση σχολίου