Το επόμενο βήμα το εκανα με το Πέρα από την αρχή της Ηδονής (1920) όταν παρατηρησα για πρώτη φορά τον ψυχαναγκαστικό χαρακτήρα της επανάληψης και τον συντηριτικό χαρακτηρα της ορμικής ζωής ....έβγαλα το συμπέρασμα ότι, εκτός από την ορμή που αποσκοπεί στη διατήρηση του ανθρώπου και στη σύνδεση του με μεγαλύτερες ενότητες πρέπει να υπάρχει και μια αντίθετη που τείνει να διαλύσει αυτές τις ενότητες και να τις επαναφέρει στην πρωταρχική του,μη οργανική κατάσταση . Δηλαδή εκτός αποτον έρωτα υπάρχει και ο θάνατος. Από την μεταξύ τους δράση και αντίδραση θα μπορούσαν να εξηγηθούν τα φαινόμενα της ζωής . Δεν ήταν όμως εύκολο να καταδείξουμε τις δραστηριότητες τηςορμης του θανάτου ....υποθεσαμε πως η ορμή του θανάτου εργάζεται βουβά στο εσωτερικό της ζώσας ουσίας για τη διάλυση της
Σιγκμουντ Φρόιντ Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας μτφ Γιώργος Βαμβαλής , Επικουρος , Αθηνα Γ εκδοση 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου