TI EINAI H ΙΣΤΟΡΙΑ -ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Με αφορμή μια ενδιαφερουσα παρατηρηση στην συζητηση για τον Δεξιο Αναθεωρητισμό της Ιστοριας


''Σαράντα χρόνια μετά την έκδοση του κλασικού βιβλίου του Ε.Η. Carr "Τι είναι ιστορία;" οι συγγραφείς του τόμου θέτουν ξανά το ερώτημα γύρω από τη φύση της επιστήμης της ιστορίας, την ιδιαίτερη ανάπτυξη των κλάδων της και τις κατευθύνσεις της ιστορικής έρευνας υπό τις σημερινές συνθήκες. Αν κανείς ήθελε να δώσει ένα ανάλογο του "Τι είναι ιστορία;" του Carr για τον πρώιμο 21ο αιώνα, αυτό θα ήταν οπωσδήποτε το βιβλίο του Cannadine". David Armitage Το "Τι είναι ιστορία σήμερα;" αποτελεί μια επίκαιρη επισκόπηση των ιστορικών συζητήσεων σήμερα και μια εμπεριστατωμένη διερεύνηση των σύγχρονων τάσεων και αγωνιών". Norman Davis
http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=4582051

Τι πραγματικά συνέβη στο παρελθόν; (ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΜΕΡΙΚΏΝ ΒΑΣΙΚΏΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΊΑ)
, Γράφει ο Πολυμέρης Βόγληςhttp://ta-nea.dolnet.gr/default.asp?pid=30&ct=19&artid=27304&enthDate=23062007



συνέντευξη
Ιστορία δεν σημαίνει νεκροφιλία
Ο Αντώνης Λιάκος εξηγεί γιατί ο ιστορικός, αν πρέπει να είναι ανατόμος χρειάζεται λεπτά εργαλεία ανάλυσης και όχι τον μπαλτά του χασάπη
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ :
- Γιατί αισθάνεστε την ανάγκη στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου σας να ορίσετε τι είναι Ιστορία;
«Για να αποσαφηνισθεί ότι η Ιστορία είναι διαφορετική από το παρελθόν και για να δείξω ότι η Ιστορία είναι μια δημιουργική δραστηριότητα, η οποία όμως εξαρτάται, άρα είναι διαφορετική, σε κάθε εποχή και σε κάθε πολιτισμό. Η Ιστορία δεν έχει το ίδιο περιεχόμενο σε όλες τις κοινωνίες ούτε υπάρχει κάτι σαν ιδεότυπος Ιστορίας. Ο τρόπος με τον οποίο βλέπει κάθε κοινωνία τον εαυτό της καθορίζει και το ιστορικό της βλέμμα. Αν δούμε την Ιστορία πέραν των ευρωπαϊκών διανοητικών ορίων, θα αντιληφθούμε τη μεγάλη διαφοροποίηση των αντιλήψεων περί Ιστορίας. Η Ιστορία είναι μια πολιτισμική πρακτική. Ακόμη και η επιστημονική ιστορία είναι μια πολιτισμική πρακτική των κοινωνιών της νεωτερικότητας».
- Στον επίλογό σας καταλήγετε με τη διαπίστωση ότι η Ιστορία είναι σαν τη συνείδηση. Μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε. Δηλαδή, θα βρισκόμαστε σε μια διαρκή διαπάλη μαζί της; Θα τη φοβόμαστε γιατί μας δείχνει τον (καλό ή κακό) εαυτό μας;
«Ακριβώς. Θέλω να τονίσω αφενός την αμφιθυμία που έχουν οι νεωτερικές κοινωνίες για την ιστορία τους, αφετέρου τη δυνατότητα της Ιστορίας να λειτουργήσει ως αυτοσυνείδηση των κοινωνιών».
- Γιατί αμφιθυμία;
«Ολοι μας δεν αντιδρούμε όταν κάποια στιγμή ανακαλύπτουμε ότι η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας δεν συμπίπτει με την εικόνα που έχουν οι άλλοι για μας; Με τον ίδιο τρόπο αντιδρούν και οι κοινωνίες όταν οι ιστορικοί τις φέρνουν αντιμέτωπες με τον μύθο που έχουν φιλοτεχνήσει για τον εαυτό τους. Συμβαίνει σχεδόν παντού. Δεν αποδέχθηκαν εύκολα οι Γερμανοί τις ευθύνες τους για τα εγκλήματα του ναζισμού ούτε οι Τούρκοι ακόμη τις σφαγές των χριστιανών ούτε οι Γιαπωνέζοι τα εγκλήματά τους στη Μαντζουρία ούτε οι Γάλλοι τα δικά τους στην Αλγερία ούτε οι Ελληνες όσα διέπραξε ο στρατός τους στη Μικρασία».
- Αλλά δεν μπορούμε και χωρίς Ιστορία...
«Ναι, γιατί η Ιστορία δημιουργεί το απαραίτητο αλληλοαναγνωριστικό πλαίσιο μιας κοινωνίας, το συμβολικό της κεφάλαιο, ακόμη και όταν είναι αυτοεγκωμιαστική. Μας βοηθάει να αποκτήσουμε συνείδηση του εαυτού μας, αλλά, όπως συμβαίνει και στα άτομα, αυτό που είμαστε δεν ταυτίζεται με τη συνείδησή μας. Κατ' αναλογία και η Ιστορία δεν ταυτίζεται ούτε με την πραγματικότητα του παρελθόντος αλλά ούτε και με τις σημερινές και τρέχουσες εικόνες για το παρελθόν. Αποτελεί μια λειτουργία αυτοσυνείδησης που έχουν εγκαθιδρύσει οι κοινωνίες της νεωτερικότητας. Δεν λειτουργεί πάντοτε όπως επαγγέλλεται αλλά αποτελεί ένα πεδίο συζήτησης του παρελθόντος των κοινωνιών. Με αυτή την έννοια η Ιστορία είναι η συνείδησή τους».

πηγήhttp://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15088&m=S03&aa=1



ΣΧΕΤΙΚΆ
http://www.nnet.gr/cogito/cogito%20downloads/cog04_p.54-56.pdf