Το Φιλαράκι

Το Φιλαράκι
Πάει καιρός που ένας φίλος που ήταν πότης

Έκοψε πλεον το πιοτό και ειν’ Ιππότης

Κι αν τοτες σέρνονταν εδώ και κει ρεμάλης

Τώρα τον βλέπεις –τώρα πουναι ασπρομάλλης

να περπατά σαν να κατάπιε ένα μπαστούνι

Δεν χαιρετάει και μ’ αποκαλεί: :’’κομμούνι’’

Φίλε για στασου, για ξεπέζεψε λιγάκι

Για βγάλε λίγο, το καλό σου το σακάκι

Πες μου θυμάσαι; που τα πίναμε μαζί;

Εκεί στου Τάσου του Ψηλού το μαγαζί;

Μ’ αυτός ούτε γυρνά να μας Κοιτάξει

Που τώρα –βλέπεις- έχει Λουσα και αμάξι

Τόσο ψηλά που τώρα ανέβηκε στο Κόμμα

Ξέχασε τότες πουταν -κάθε μέρα- Λιώμα

Η Υποκρισία ο κυνισμός και η μικρότης

Πως περισσεύουνε στις μέρες μας στ’ Αλήθεια

Είναι καιρός που έχει γίνει πια συνήθεια

Να μοιάζει ειλικρίνεια η Ποταπότης

Σχόλιο από Νοσφεράτος Μάρτιος 31, 2008