ένα βραδυ-τα αστέρια λαμπύριζαν σμάρι πυγολαμπίδες ,ο ήχος της θάλασσας απόηχος του άλλου κόσμου-ψυχρα ανοιξιάτικη,δυο παιδιά, έφηβοι –ένα αγόρι ένα κοριτσι-δεν είχε γίνει ακόμα ο πόλεμος,η ζωή υπήρχε. τα παιδιά μιλούσαν για τον θεό για τον αντίχριστο πού θα ρθει με τις ορδές των γωγ και μαγωγ-εκείνες πού φυλάκισε παλιά ο Μεγαλέξανδρο και θα τους λευτερώσει το θηρίο και θα ρημάξουνε τα πάντα ,ώσπου ο θεός θα στείλει τον απεσταλμένο του , τον λοχαγό του ουράνιου στρατού ,πού θα τους καταστρέψει αυτοστιγμεί. Γιατί δυο παιδιά συζητούν αυτά τα τρομακτικά θεματα-τους λένε Ιωάννη και Εύα αντί να αφήνονται σε περιπτύξεις, εκείνη να τον αγκαλιάζει σφικτά και εκείνος να την φιλά στο στο μα με πάθος ,δεν τους έβλεπε κανείς ,θα μπορούσαν να κάνουν τα πάντα ,να κάνουν έρωτα,να δαγκώσουν το ένα το άλλο,όμως αυτά δεν αφήνονται είναι μισόγυμνα όμως δεν βλέπονται μεταξύ τους,εντωμεταξύ ο ουρανός αρχίζει να παίζει περίεργα παιχνίδια μαζεύονται σύννεφα αγριεμένα ,ταστερια κρύβονται και αρχίζει να λυσσομανά ο αέρας ,ψυχή δεν υπάρχει γύρω,τα παιδιά αρχίζουν να .......φοβούνται,σφιχταγκαλιάζονται –ερωτικά;όχι ,τρομαγμένα ,ενώ άνοιγαν πίσω κάποιες από τις τρύπες της κόλασης:ανοίγματα πού φαίνονται στο μάτι σαν ρωγμές στα βράχια , άλλες ορθάνοιχτες και άλλες περιορισμένες και στενές ενώ όλες ήταν ακανόνιστες και μαύρες,έβγαιναν από μέσα τους αναθυμιάσεις σαν πυκνή ομίχλη και να σιγά σιγά πού από μια τέτοια οπή αναδύεται ο ίδιος ο ……….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου