Η μπέσα είναι ελληνική και παίρνει και περισπωμένη!(κοτσανες νεας εσοδειας ..φρεσκες φρεσκες) ΔΕΙΤΕ ΤΟ.

Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία

Η μπέσα είναι ελληνική και παίρνει και περισπωμένη!

 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:

Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν! Ο Ηλεφούφουτος πρότεινε χτες ετυμολογία της μπέσας από το εμπήγνυμι, αλλά δεν εξήγησε πώς φτάσαμε στη μπέσα. Εγώ σκέφτηκα πως αρχή της μπέσας είναι το αρχαίο επίθετο έμπεδος = σταθερός, διαρκής, μόνιμος. Όποιος είναι έμπεδος μένει πιστός και αταλάντευτος στο λόγο του. Νομίζω πως η σημασιακή μετεξέλιξη είναι διάφανη. Κάποιος άλλος ίσως σκεφτεί πως η μπέσα προέρχεται από το νεοελληνικό “μας την πέσαν” (κάποιος δίγλωσσος Σουλιώτης θα το πρωτοείπε, σε καμιά επίθεση του Αλήπασα), ενώ δεν αποκλείεται, τώρα που το σκέφτομαι, η μπέσα να προέρχεται από το αρχαίο “εν παισίν” δηλ. στην παιδική ηλικία, όπου ως γνωστόν ο χαρακτήρας μας είναι άδολος και ειλικρινής. Η συνεκφορά του ν με το π εξηγεί το αρχικό μπ -σ’ αυτή μάλιστα την περίπτωση, πρέπει να γράψουμε “μπαίσα” για να διατηρήσουμε το ετυμολογικό ίνδαλμα της λέξης (που λέει και ο Μπαμπινιώτης και γι’ αυτό γράφει τζύρος αντί για τζίρος).

Μάλιστα, η μπαίσα, με το παλιότερο πολυτονικό (πριν από την τελευταίαν απλοποίηση) θα έπαιρνε περισπωμένη, πράγμα που θα χαροποιήσει και τον Άδωνη. Ο οποίος Άδωνης, την ώρα που στους διαδρόμους του υπουργείου τσακώνονταν ένστολοι λιμενικοί με πολιτικούς υπαλλήλους, διότι οι πρώτοι ήθελαν να εκδιώξουν από το κτίριο τους δεύτερους, και λίγο έλειψε να έρθουν στα χέρια, ο Άδωνης λέω άλλον γκαϊλέ δεν είχε από το να αλλάξει τις ταμπέλες στο γραφείο του!

Έτσι, όπως διαβάζω, οι παλιές καφέ ταμπέλες έφυγαν και στη θέση τους μπήκαν άλλες, σε ελληνοπρεπές γαλάζιο χρώμα και…. σε πολυτονικό! Πρόκειται βέβαια για μια γελοία επικοινωνιακή κίνηση, εντελώς ανειλικρινή, σκέτη φιγούρα, διότι αν ο Άδωνης είχε τόση λαχτάρα για τα αλεξαντριανά σκουληκάκια θα τα είχε ήδη βάλει στον προσωπικό του ιστότοπο (κλικάρετε με δική σας ευθύνη). Κι όμως, στον δικό του ιστότοπο ο Άδωνης χρησιμοποιεί το μισητό του μονοτονικο και προτιμάει να επιβαρύνει το χρεοκοπημένο δημόσιο με μια εντελώς περιττή (αν και όχι μεγάλη, το παραδέχομαι) δαπάνη για να κάνει το κομμάτι του. Διότι τι άλλο εκτός από φιγούρα είναι οι τρεις δασείες στην ταμπέλα (άσε που ξέχασε και την βαρεία στο “και”);