ORANGES AND SUNSHINE trailer by myfilm-gr
http://entertainment.in.gr/html/ent/802/ent.108802.asp
δες στο ΒΗΜΑ:
Πριν από αρκετά χρόνια ο Τζιμ Λόουτς, ο οποίος γεννήθηκε το 1969 στο Λονδίνο, διάβασε το βιβλίο της Μάργκαρετ Χάμφρεϊς «Εmpty cradles» (εκδόθηκε το 1994), στο οποίο η κοινωνική λειτουργός από το Νότιγχαμ εξιστορούσε όλα τα γεγονότα που έζησε τη δεκαετία του 1980, όταν ανακάλυψε (και αποκάλυψε) μια κρυφή πληγή στη σύγχρονη ιστορία της Αγγλίας: τις δεκαετίες του 1940 και του 1950 η κυβέρνηση της Βρετανίας μπήκε στη διαδικασία υλοποίησης ενός οργανωμένου προγράμματος μαζικής απέλασης παιδιών από το Ηνωμένο Βασίλειο προς την Αυστραλία. Περίπου 130.000 παιδιά, τα οποία για διάφορους λόγους (κυρίως οικονομικούς) είχαν δοθεί από τους γονείς τους στην Κοινωνική Πρόνοια της Αγγλίας, απελάθηκαν στην Αυστραλία όπου πέρασαν δραματικές στιγμές και υπό τραγικές συνθήκες διαβίωσης. Η Χάμφρεϊς το ανακάλυψε το 1986 και για πολλά χρόνια αφοσιώθηκε στην προσπάθεια ανεύρεσης, κατ΄ αρχάς, των παιδιών που πλέον είχαν μεγαλώσει και, δεύτερον, των γονέων τους των οποίων τα ίχνη είχαν χαθεί.
Εχοντας διαβάσει το βιβλίο της Χάμφρεϊς ο Λόουτς ένιωσε να τον συνεπαίρνει σε τέτοιο βαθμό που αμέσως πήγε να βρει τη συγγραφέα στο Νότιγχαμ. Η Χάμφρεϊς διατηρεί ακόμη το μικρό γραφείο της και η προσωπική επαφή της με τον Λόουτς θέρμανε ακόμη περισσότερο την επιθυμία του νεαρού σκηνοθέτη να γυρίσει μια ταινία εμπνευσμένη από τις εμπειρίες της. «Οταν άκουσα την ιστορία της από πρώτο χέρι, ήμουν πλέον βέβαιος ότι θα γύριζα την ταινία» είπε ο Λόουτς. «Και η βρετανική κοινωνία έχει πολλά σκοτεινά μυστικά».
Αρχικώς η ιδέα του ήταν να γυρίσει την ιστορία ως ντοκυμαντέρ, αργότερα όμως σκέφτηκε ότι η δραματοποίηση είναι μια μέθοδος περισσότερο ανθρώπινη, ένας πιο ευρύς τρόπος θέασης των πραγμάτων. Διότι η ιστορία του «παιδομαζώματος» ήταν περισσότερο μια αφορμή για κάτι βαθύτερο που απασχολούσε τον Λόουτς. «Νομίζω ότι αυτό που πραγματικά επεδίωκα και ελπίζω να τα κατάφερα ήταν μια ευκαιρία να εξερευνήσω την ίδια την έννοια της ταυτότητας» είπε ο σκηνοθέτης. «Τι είναι αυτό που μας κάνει αυτό που είμαστε;Το ενδιαφέρον σε αυτή την ιστορία είναι ότι οι άνθρωποι που είχαν απελαθεί ως παιδιά είχαν πλέον θεραπευτεί».
Ο σκοτεινός ρόλος της Καθολικής Εκκλησίας
Ο Λόουτς, οι συνεργάτες του και η Εμιλι Γουότσον, η
ηθοποιός που ανέλαβε τον ρόλο της Χάμφρεϊς, συνάντησαν πολλούς
ανθρώπους που είχαν σταλεί στην Αυστραλία όταν ήταν παιδιά. Σεβόμενος
όμως ο σκηνοθέτης τα τραύματά τους προτίμησε να μη χρησιμοποιήσει
αυτούσιες τις ιστορίες τους (είναι απίστευτο το πόσο θυμίζει τον πατέρα
του στον τρόπο σκέψης). Οι ήρωες της ταινίας «Πορτοκάλια στον ήλιο»
είναι μεν βασισμένοι σε ανθρώπους που γνώρισε, αλλά καμία από τις
ιστορίες δεν παρουσιάζεται ακριβώς όπως συνέβη στην πραγματικότητα. Επίσης, ο σκοτεινός ρόλος που διαδραμάτισε η Εκκλησία σε αυτή την υπόθεση περισσότερο υπονοείται παρά ερευνάται. Ακούμε εξομολογήσεις για κακοποιήσεις παιδιών και βιασμούς από ιερείς. Γιατί, αφού μπορούσε, ο Λόουτς δεν έμπηξε το νυστέρι λίγο βαθύτερα; «Διότι δεν ήταν αυτή η ιστορία» απαντά. «Αναμφισβήτητα ήταν μια καλή πρόκληση, γιατί από όλες τις διαφορετικές γωνίες λήψης αυτής της ιστορίαςο ρόλος που έπαιξε η Εκκλησία ήταν τρομακτικός και απίστευτα σημαντικός. Παραδέχομαι ότι παραλίγο να πάρουμε το μονοπάτι μιας ταινίας που θα εξέταζε τι ακριβώς συνέβαινε με την Εκκλησία.Αποφασίσαμε όμως να μην κάνουμε αυτή την ταινία.
Η κάθαρση δεν ήταν ποτέ το θέμα μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου