''4. Η ιδιοποίηση των εθνικών αναφορών και συμβόλων που « μπέρδεψε » αρκετούς στην αριστεράαποκτά μια ιδιαίτερη σημασία γιατί βρίσκεται στο σημείο τομής των προηγούμενων τάσεων. Σίγουραπαραπέμπει στην παρουσία κοινωνικών στρωμάτων ως τώρα αποκομμένων από την εμπειρία συλλογικής οργάνωσης και δράσης, άρα ξένων ως προς τις αναφορές και τα σύμβολα του εργατικού κινήματος και της αριστεράς. Αυτό ακριβώς το γεγονός όμως είναι που υποδηλώνει ότι η πολιτική κρίση έχει πλεόν μετατραπεί σε εθνική κρίση αντιπροσώπευσης, σε απονομιμοποίηση των « από πάνω » και ριζική αμφισβήτηση της ικανότητάς τους να διευθύνουν την κοινωνία και να ηγούνται του εθνικού σχηματισμού. Οι ελληνικές σημαίες στις πλατείες σημαίνουν πρώτα και κύρια ότι « η Ελλάδα », δηλαδή « ο λαός της », βρίσκεται εκεί, στις πλατείες και τους δρόμους,
έχοντας κάνει απόσχιση από τους θεσμούς και το προσωπικό που υποτίθεται
ότι τον αντιπροσωπεύουν και δρούν στο όνομά τους. Σημαίνει επίσης και
το πανθομολογούμενο πλέον « ξεπούλημα της χώρας » από αυτούς που έχουν υφαρπάξει τη λαϊκή εντολή, το γεγονός δηλαδή ότι η
πολιτική του Μνημονίου δεν είναι μια συνηθισμένη ταξική πολιτική αλλά
αναίρεση των ίδιων των θεμελίων του κοινωνικού συμβολαίου, καταβαράθρωση
της θέσης της χώρας στο διεθνές πεδίο και αντιδημοκρατική εκτροπή με
προφανή τα στοιχεία υποταγής σε εξωγενή (και άκρως αντιδραστικά) κέντρα
αποφάσεων.
Αυτό φυσικά σε καμμία περίπτωση δεν αίρει τον ταξικό χαρακτήρα της συντελούμενης αντιπαράθεσης, τον « επικαθορίζει » όμως, προσδίδοντάς του ειδικά χαρακτηριστικά. Για να συγκροτηθεί λοιπόν με μαζικούς όρους μια ταξική πρόταση από τη σκοπιά των εργαζομένων σ'αυτή τη συγκυρία πρέπει να έχει ηγεμονική διάσταση, να συνθέτει, όπως απαιτούσε ο Γκράμσι, την ταξική με την « εθνική-λαϊκή » διάσταση. Να απευθύνεται στη «βαθειά Ελλάδα»
που γεμίζει τις πλατείες προτάσσοντας ένα συνολικό σχέδιο που να
ανοίγει μια βιώσιμη προοπτική για τη χώρα και για ένα εναλλακτικό μπλοκ
εξουσίας με τις δυνάμεις της εργασίας σε ηγετική θέση.''
Αφηστε τον Γκραμσι κυριε και δειτε λίγο -ξανά-την ιστορια και το μειγμα συμβολων συναισθηματων και θεωριων των πολιτικών εχθρων του... Γκραμσι .. Και δειτε λίγο πιο καθαρά αυτο που συμβαινει στις πλατειες ..(θα επανέλθω )
-------------------------
-------------------------
- LAVOJ ŽIŽEK, Πρώτα σαν ιδεολογία και μετά σαν φάρσα, μτφρ. Νεκτάριος Καλαϊτζής, εκδόσεις Scripta:
Τα πάντα εξαρτώνται από το πώς τελικά θα συμβολοποιηθεί, από το ποια ιδεολογική ερμηνεία ή αφήγηση θα επικρατήσει και θα καθορίσει τη γενική πρόσληψη της κρίσης. Όταν η ομαλή ροή των πραγμάτων διαταράσσεται κατά τρόπο τραυματικό, διανοίγεται το πεδίο για έναν «διαλογικό» ιδεολογικό ανταγωνισμό - όπως συνέβη, λόγου χάριν, στη Γερμανία των αρχών της δεκαετίας του 1930, όταν, επικαλούμενος την εβραϊκή συνομωσία, ο Χίτλερ θριάμβευσε στον ανταγωνισμό για το ποια αφήγηση εξηγούσε καλύτερα τα αίτια της κρίσης της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και πρόσφερε τον καλύτερο τρόπο διεξόδου από εκείνη την κρίση. (...) Οποιαδήποτε αφελής αριστερή προσδοκία, ότι η παρούσα χρηματοοικονομική και γενικότερη οικονομική κρίση διανοίγει αναπόφευκτα ένα πεδίο δράσης για τη ριζοσπαστική Αριστερά, είναι, συνεπώς, το δίχως άλλο επικίνδυνα κοντόφθαλμη. Η κύρια άμεση συνέπεια της κρίσης δεν θα είναι η άνοδος μιας ριζοσπαστικής χειραφετικής πολιτικής, αλλά μάλλον η άνοδος του ρατσιστικού λαϊκισμού, περισσότεροι πόλεμοι, αύξηση της φτώχειας στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες του Τρίτου Κόσμου και εντονότεροι διαχωρισμοί μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών στους κόλπους όλων των κοινωνιών.
---------------
ας ταχει υποψη του ο κ ΚΟυβελακης με τις ..εθνικες αφηγησεις και την προσδοκιά εφοδου στα Χειμερινά ανακτορα .. Η κατασταση θυμιζει πολύ περισσοτερο Ιταλια του 1919 απρά Ρωσια του 1917
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου